Τάνια Γκιωση 
Βασίλης Μπισμπίκης: Με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί και θα ανέβει στη στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, ο ηθοποιός μιλά για τη ζωή και τη δουλειά του στη Lifo.
Για τη σχέση του με τη Δέσποινα Βανδή η οποία είναι διαρκώς στο επίκεντρο, ο ηθοποιός αναφέρθηκε στην αναγνωρισιμότητα του αλλά και στα σχόλια που έφερε το ζεϊμπέκικο που χόρεψε μπροστά στη Δέσποινα Βανδή.
«Μου δημιουργεί πρόβλημα. Ένα ζεϊμπέκικο χόρεψα κι έγινε θέμα. Εγώ πάντα πήγαινα στα μπουζούκια και χόρευα, αλλά τώρα είναι μια τρέλα. Σε ξεφτιλίζουν και ακούς τα πιο πουριτανικά σχόλια, για το πάχος μου ή δεν ξέρω τι. Από την άλλη, δεν μπορώ να μη ζήσω, γιατί η τέχνη δεν είναι πιο πάνω από τη ζωή. Έτσι θα συνεχίσω και δεν με νοιάζει, ας είναι η ξεφτίλα μου ατελείωτη μέσα στα χρόνια. Αρκεί να μην επηρεάζεται η ευτυχία του παιδιού μου», υπογράμμισε ο Βασίλης Μπισμπίκης.
@_natasaakr_ #vandi #mpismpikis ♬ πρωτότυπος ήχος – _natasaakr_
Αναφερόμενος στη δουλειά του, ο ηθοποιός σημείωσε πως το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του είναι βιωματικό.
«Καλά ελληνικά μπορεί να μη γνωρίζω, αλλά ξέρω να μιλάω μια γλώσσα του δρόμου. Και να γράφω σε αυτήν – που μπορεί να είναι ασύντακτη ή ό,τι άλλο, αλλά ξέρω να τη δουλεύω. Οπότε τα έργα που επιλέγω έχουν να κάνουν με ανθρώπους που είναι στο περιθώριο, λούμπεν, και γνωρίζω καλά τη γλώσσα τους. Σε αυτήν τη γλώσσα μπορώ να γράψω, να αισθανθώ, να αναπτύξω χαρακτήρες. Αλλά πάντα πρέπει να κατανοώ ό,τι κάνω με την ψυχή μου. Και με το ένστικτο», υπογράμμισε.
Επισήμανε πως το πιο σημαντικό στοιχείο είναι να έχεις πάθος για αυτό που κάνεις. «Να πονέσεις, να ταλαιπωρηθείς, να κοπιάσεις. Όχι μόνο ψυχικά αλλά και πρακτικά», επισήμανε.
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Βασίλη Μπισμπίκη ως σκηνοθέτη, ήταν το Άνθρωποι και Ποντίκια πριν από τέσσερα χρόνια, μεταγραφή του μυθιστορήματος του Τζον Στάινμπεκ στην Αθήνα του σήμερα, δοκιμάστηκε στη συνέχεια με εφάμιλλη επιτυχία στον σπαρακτικό Πατέρα του Στρίντμπεργκ.
Τα περσινά Κόκκινα Φανάρια του, μια βουτιά στον κόσμο των τρανς σεξεργατριών, δεν γνώρισαν την ίδια αποδοχή. Τώρα, έφτασε η ώρα του Ντοστογιέφσκι.
