Podcast Euroleague: Πιο ανταγωνιστικός ο Παναθηναϊκός, ρόλο πρωταγωνιστή ο Βεζένκοφ
Podcast Euroleague: Η Euroleague ξεκινάει σε λίγες ώρες και το all about basket αναλύει τα δεδομένα, κυρίως για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, που θα επιδιώξουν να μπουν ξανά στην οκτάδα που οδηγεί σε πρόκριση στα play off!
Ακούστε το Podcast Euroleague:
Η χρονιά που διανύουμε είναι η πλέον μεταβατική στη Euroleague στο επίπεδο των ελληνικών ομάδων. Η περσινή χρονιά βρήκε αμφότερους να τερματίζουν μακριά από την 8αδα που οδηγεί στα playoffs και στο όνειρο του Final4 και φέτος είναι η σεζόν που θα φανεί αν θα αφήσουν πίσω αυτή την αποτυχία ή αν θα χρειαστούν περισσότερο χρόνο για να καλύψουν την απόσταση που έχει αναπτυχθεί από τις παρελθοντικές επιτυχίες τους.
Θα πάρουμε τις ομάδες μία προς μία, να αναλύσουμε τα μέχρι τώρα δεδομένα τους για να δούμε τα τι και τα πώς της φετινής χρονιάς σε ελληνική απόχρωση.
Θα ξεκινήσουμε με τον Ολυμπιακό που τερμάτισε πέρυσι πιο ψηλά σε σχέση με τον αιώνιο αντίπαλο. Ο Ολυμπιακός θα παίξει φέτος στην Basket League, παλιά Α1, μετά από δύο χρόνια απουσίας, μετά και την απόφαση της διοίκησης να αποχωρήσει από το πρωτάθλημα και να αγωνιστεί στην Α2 με τη μορφή αναπτυξιακής ομάδας. Αυτό από μόνο του είναι ένα συν στη φετινή πορεία της ομάδας. Ήταν δεδομένα δύσκολο τα προηγούμενα χρόνια να βρουν οι «ερυθρόλευκοι» ρυθμό, ειδικά της πρώτες αγωνιστικές. Χαρακτηριστικό είναι πως την πρώτη χρονιά της αποχώρησης των Πειραιωτών από την Α1, στα 10 πρώτα παιχνίδια της Euroleague, είχαν γνωρίσει 6 ήττες. Βαρύ, ειδικά για τον Ολυμπιακό και ειδικά μετά από μία «επαναστατική» κίνηση. Πέρυσι αυτό το στατιστικό βελτιώθηκε αισθητά με τον Ολυμπιακό να έχει μόλις 3 ήττες στα πρώτα 10 παιχνίδια, κερδίζοντας μάλιστα εκτός τον Παναθηναϊκό και τη Μπαρτσελόνα και εντός την Μιλάνο και τη Μακάμπι.
Ο Ολυμπιακός ενισχύθηκε αισθητά για να καλύψει τις αδυναμίες της περσινής σεζόν. Άλλαξε σχεδόν ριζικά την περιφέρεια του, με τον Σλούκα και τον Λαρεντζάκη να είναι οι μόνοι που παρέμειναν από τους «κοντούς», για να προστεθούν ο Ουόκαπ, ο Ντόρσεϊ και ο Λούντζης. Αμιγώς ελληνική περιφέρεια εξαιρώντας τον Ουόκαπ, με τον Λούντζη βέβαια να έχει περισσότερο συμπληρωματικό ρόλο και να παίρνει περισσότερο χρόνο, βάσει προγραμματισμού, στην Basket League, προκειμένου να μπορέσει να σταθεί μεταγενέστερα σε υψηλότερο επίπεδο.
Podcast Euroleague
Στη γραμμή των «ψηλών» ο Μουσταφά Φαλ ήρθε να δώσει ύψος και εύκολα ριμπάουντ, αντικαθιστώντας τον μέτριο για το επίπεδο της Euroleague Οκτάβιους Έλις, ενώ το σήμα κατατεθέν της front line θα είναι ο Σάσα Βεζένκοφ, με τον power forward των «ερυθρολεύκων» να πραγματοποιεί την καλύτερη του σεζόν πέρυσι και να θεωρείται από πολλούς, ο καλύτερος παίκτης της ομάδας.
Πάμε λοιπόν να δούμε τι έχει, εν αρχή ο Ολυμπιακός:
Τι έχει; Έχει έναν παίκτη που αγωνίζεται στο «1», τον Τόμας Ουόκαπ, με αποτέλεσμα ο Σλούκας να μπορεί να μετατίθεται και στο «2», θέση που έκανε πολύ καλές εμφανίσεις και ο Ολυμπιακός θα έχει δύο άριστους χειριστές της μπάλας.
Τι άλλο έχει ο Ολυμπιακός; Δύο παίκτες με καλή επαφή με το τρίποντο. Υπήρχε ο συνεχώς εξελισσόμενος Λαρεντζάκης και προστέθηκε ο Ντόρσεϊ, ο οποίος μετά από μία πολύ καλή και μία όχι τόσο καλή σεζόν στη Euroleague, καλείται να δείξει τις δυνατότητες του.
Τι άλλο έχει ο Ολυμπιακός; Ύψος. Ο Φαλ είναι 2,18 και ο Ολυμπιακός επιστρέφει στους 7 Footer «ψηλούς» μετά την αποχώρηση του Μιλουτίνοφ.
Τι δεν έχει ο Ολυμπιακός τώρα:
Δεν έχει σιγουριά στο «3». Ναι, πολλοί λένε ότι η θέση «3» είναι ξεπερασμένη πλέον στο μπάσκετ κλπ κλπ. Από αυτό μέχρι το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός πηγαίνει στο «3» με τον επιστρέφοντα από τραυματισμό Παπανικολάου και τον ασταθή ΜακΚίσικ, υπάρχει απόσταση. Εδώ ο Ολυμπιακός έχει ένα μεγάλο ερωτηματικό και το γεγονός ότι δεν αποκτήθηκε παίκτης, αν και είχε φτάσει κοντά στην απόκτηση του Λάιτι, δημιουργεί πρόβλημα.
Τι άλλο δεν έχει ο Ολυμπιακός; Σιγουριά στο «5». Ο Μάρτιν έδειξε καλά στοιχεία στην πρώτη του σεζόν στην Euroleague με 9 πόντους και 4,6 ριμπάουντ, έρχεται όμως από τραυματισμό και ο Φαλ μπαίνει πλέον σε ένα άλλο επίπεδο ανταγωνισμού και θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να καμουφλαριστούν τα αργά πόδια του. 2,18 γαρ.
Τι είναι όμως το βασικότερο που δεν έχει φέτος ο Ολυμπιακός; Σπανούλη! Ο μεγάλος ηγέτης της ομάδας θα λείπει φέτος από τα παρκέ και μπορεί πέρυσι να μην ήταν ο παλιός καλός Σπανούλης μιας και είχαν περάσει τα χρόνια και υπήρχαν και τραυματισμοί που είχαν βαρύνει τα πόδια του, όμως και μόνο η παρουσία του στον πάγκο έδινε άλλο χαρακτήρα στην ομάδα.
Τι περιμένουμε από τον Ολυμπιακό; Θα παίξει μεγάλο ρόλο η κατάσταση στην οποία θα είναι οι Παπανικολάου-Μάρτιν, μιας και μιλάμε για παίκτες που επιστρέφουν από τραυματισμό και η προσαρμογή των Ντόρσεϊ-Φαλ. Δεν θα είναι εύκολο το έργο του Ολυμπιακού και ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα κληθεί να βρει τα δίδυμα στην περιφέρεια που θα λειτουργήσουν ιδανικά, μιας και δεν μπορούν να παίξουν μαζί οι Ντόρσεϊ-Λαρεντζάκης.
Πάμε στον Παναθηναϊκό
Εδώ κι αν είχαμε αλλαγές και διαφοροποιήσεις σε σχέση με πέρυσι. Λογικό θα πει κανείς, μιας και οι μόλις 11 νίκες του «τριφυλλιού» αποτελούν ιστορικό χαμηλό, όπως επίσης και η θέση που τερμάτισε η ομάδα στη λήξη της regular season. Ο Παναθηναϊκός προχώρησε σε αλλαγή προπονητή, με τον Όντεντ Κάτας να αποχωρεί από την τεχνική ηγεσία (λογικά γρήγορα θα ξεχαστεί και ότι ήταν προπονητής της ομάδας, για να τον λησμονούν όλοι για την ικανότητα του ως παίκτης), με τον Δημήτρη Πρίφτη να επιστρέφει στα πάτρια εδάφη για χάρη των «πρασίνων».
Ο Παναθηναϊκός άλλαξε ουσιαστικά το μισό ρόστερ του σε σχέση με πέρυσι, μιας και αποχώρησαν οι Μακ, Ουάιτ, Όγκαστ, Μπέντιλ, Χεζόνια και Μήτογλου. Και αν για τους πρώτους τέσσερις δεν στενοχωρήθηκε κανείς, λογικό λόγω των εμφανίσεων τους, οι δύο τελευταίες αποχωρήσεις ήταν και αυτές που πλήγωσαν την ομάδα και αγωνιστικά αλλά και από άποψη γοήτρου, κυρίως για τους φίλους της ομάδας, μιας και ο Χεζόνια ήταν μία ιδιαίτερη περίπτωση παίκτη που συνδέθηκε άρρηκτα με τον κόσμο του συλλόγου, ενώ ο Μήτογλου ήταν μέρος της ελληνικής «τριανδρίας» μαζί με τον Παπαγιάννη και τον Παπαπέτρου που αποτελούσαν και την εγγύηση της επόμενης ημέρας.
Αμφότεροι ήταν στο μυαλό τεχνικής ηγεσίας και κόσμου να αγωνίζονται στο «4», αμφότεροι αποχώρησαν και ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να στηριχθεί σε ένα πιο αμυντικό και κυρίως πιο αμερικανικό μοντέλο. Οκάρο Ουάιτ και Τζέρεμι Έβανς. Ο μεν πρώτος είναι γνωστός στο ελληνικό κοινό από την παρουσία του στον Άρη και κυρίως τον ξέρει ο Πρίφτης από την κοινή τους παρουσία σε Άρη και Ούνικς Καζάν, ο δε δεύτερος έγινε γνωστός στο ελληνικό κοινό όταν τον ήθελε πέρυσι ο Ολυμπιακός και εν τέλει κατέληξε στη Μιλάνο. Ο Ουάιτ είναι ένας πιο αμυντικογενής παίκτης, έχει την ικανότητα να ανταπεξέλθει στο επίπεδο της Euroleague, ο Έβανς από την άλλη είναι πιο βαρύς, ελέω και της ηλικίας (33 ετών αισίως). Το κακό στην περίπτωση των δύο Αμερικανών είναι πως κανείς τους δεν έχει το τρίποντο. Θα βγουν στη γωνία, θα δοκιμάσουν, αλλά οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος τους και για μία ομάδα που στα δύο πρώτα επίσημα παιχνίδια σούταρε συνολικά 56 φορές, είναι πρόβλημα όταν δεν σουτάρουν τα «4αρια» σου.
Τι έχει τώρα ο Παναθηναϊκός που δεν είχε πέρυσι; Έχει δημιουργό. Εδώ θα έπρεπε να πέσει ηχητικό χειροκρότημα αλλά δεν έχω μάθει αυτά τα κόλπα, αλλά ναι ο Παναθηναϊκός σε σχέση με πέρυσι έχει δημιουργό. Ο Κέντρικ Πέρι είναι ο παίκτης που προς ώρας τουλάχιστον, θα λειτουργήσει ως ο βασικός point guard της ομάδας και θα εναλλάσσεται με τον Μέικον και τον Σαντ Ρος, αν και με βάση τα παιχνίδια που έδωσε ο Παναθηναϊκός, ο Κουβανός φαίνεται πως θα αποποιηθεί της συγκεκριμένης ευθύνης.
Τι άλλο έχει ο Παναθηναϊκός; Έχει τους δύο καλύτερους Έλληνες του στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Ο λόγος για τον Παπαπέτρου και τον Παπαγιάννη. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού βρίσκεται στην καλύτερη φάση της καριέρας του, η ατομική του δουλειά έχει αποδώσει καρπούς και πλέον μπορεί να συγκαταλέγεται στις καλύτερες περιπτώσεις 3αριων στην Ευρώπη. Έχει εξελίξει το 1 vs 1, μπορεί να χειριστεί τη μπάλα, να παίξει με πλάτη αποτελεσματικά και αν χρειαστεί να κατεβάσει και να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του. Ο Παπαγιάννης από την άλλη έρχεται με φόρα από την περσινή περίοδο, έχει δουλέψει και αυτός πολύ σε ατομικό επίπεδο και χάρη στην ταχύτητα, αλλά και την τρομερή εξέλιξη στην άμυνα, μπορεί να χαρακτηρίζεται ως ένας από τους καλύτερους «δεινοσαύρους» της Euroleague.
Τι άλλο έχει ο Παναθηναϊκός; Έχει πολλά prospects. Παίκτες που έρχονται να παίξουν πρώτη φορά στην Euroleague και το scouting reports τους δίνει υψηλό δείκτη στην εξέλιξη, στο potential που λέμε και στα χωριά μας. Ο Μέικον, ο Φλόιντ, o Πέρι ακόμα και ο Ουάιτ παρά τα 29 του, είναι παίκτες που έχουν δυνατότητες. Ο Μέικον έδειξε από την σεζόν του με την ΑΕΚ ότι έχει δυνατότητες να πραγματοποιήσει καριέρα στη Euroleague. Ο Φλόιντ είναι ένα prospect που με την εκρηκτικότητα και την εξέλιξη του μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο. Ο Πέρι είναι ένας combo guard με έκρηξη, εκτέλεση και δημιουργία. Ο Ουάιτ είναι ο αθλητικός «ψηλός» που ψάχνουν πολλοί προπονητές σε ειδικές καταστάσεις στο «4».
Τι δεν έχει τώρα ο Παναθηναϊκός; Έναν «άσο» από τα παλιά. Ο Παναθηναϊκός είναι γαλουχημένος εδώ και 20 χρόνια με point guards που ήταν pass first guards. Σαν να λέμε Διαμαντίδης-Καλάθης. Αυτό, τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν το έχει. Και δεν έχει βασικά έναν γκαρντ από το υψηλό επίπεδο, να έρθει να αναλάβει τα ηνία της περιφέρειας.
Τι άλλο δεν έχει ο Παναθηναϊκός; Εμπειρία. Γιατί νομίζετε ότι αποκτήθηκε ο Έβανς; Γιατί έχει παραστάσεις από τη Euroleague. Ό,τι δηλαδή δεν έχουν οι προαναφερθέντες παίκτες. Ο Παναθηναϊκός έχει μόλις πέντε παίκτες που να έχουν εμπειρία στη Euroleague και να υπολογίζονται στις πρώτες θέσεις του rotation. Παπαπέτρου, Παπαγιάννης, Σαντ Ρος, Νέντοβιτς και Έβανς. Μετά το χάος.
Τι άλλο δεν έχει ο Παναθηναϊκός; Ελληνικό κορμό. Σκεφτείτε ότι ο Παναθηναϊκός έχει ήδη 7 ξένους και αν πάρει κι άλλο γκαρντ θα πάει στους 8. Συν τοις άλλοις, μόνο ο Παπαπέτρου και ο Παπαγιάννης υπολογίζονται στις πρώτες θέσεις του ρόστερ και μετά ο Κασελάκης ως πολυεργαλείο και ο Μαντζούκας ως μία πρόταση από το μέλλον. Ο Μποχωρίδης είναι περισσότερο ο 14ος παίκτης και ο Καββαδάς ο 15ος.
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει κακή ομάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα κυνηγήσει την 8αδα και αν το κάνει θα είναι μεγάλη επιτυχία και παράλληλα έκπληξη. Θα είναι όμως πιο ανταγωνιστικός από πέρυσι, θα έχει το «χαρτί» του ΟΑΚΑ που δεν είχε πέρυσι και θα βγάλει καλύτερη εικόνα. Ο Δημήτρης Πρίφτης έχει δουλέψει την ομάδα, φαίνεται δηλαδή από τα πρώτα παιχνίδια, το θέμα είναι πόσος χρόνος θα δοθεί στην ομάδα και κυρίως πώς θα διαχειριστεί την πίεση που θα έχει μόνο και μόνο από το όνομα Παναθηναϊκός.
Να πούμε δυο λόγια και για τις υπόλοιπες ομάδες. Δεν θα μου κάνει εντύπωση να δω φέτος σε χαμηλές πτήσεις την Εφές. Μιλάμε για μία ομάδα που ναι μεν δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου, με εξαίρεση την αποχώρηση του Σανλί και την άφιξη του Πετρούσεφ, όμως μιλάμε για ομάδα που πέτυχε το διετή, λόγω της διακοπής της Euroleague το 2020, στόχο της και δεν ξέρω τι κίνητρο θα έχουν αυτή τη φορά.
Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή τα πιο γεμάτα ρόστερ τα έχουν η Μιλάνο και η Μπαρτσελόνα που είχαν από πέρυσι εξαιρετικά ρόστερ και ενισχύθηκαν περαιτέρω και θα κυνηγήσουν τις πρώτες θέσεις και το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs.
Καλό ρόστερ, δηλαδή πολύ καλό, έχει η Φενέρμπαχτσε, όμως υπάρχει το ερωτηματικό ότι ανέλαβε την ομάδα ο Σάσα Τζόρτζεβιτς μεσούσης της off season, ενώ το ρόστερ χτίστηκε από τον Κοκόσκοφ.
Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας κάθε χρόνο συγκαταλέγεται στα φαβορί, έχει όμως ενδιαφέρον να δούμε πώς θα λειτουργήσει η ομάδα εν τη παρουσία του Αλεξέι Σβεντ.
Μιας και πιάσαμε τη Ρωσία, η Ζενίτ μπορεί να έχασε τον Κέβιν Πάνγκος, όμως έχει ενισχύσει πάρα πολύ το ρόστερ της και αν δεν είχε τον τραυματισμό του Νέιπιερ θα μπορούσε να έχει ένα πολύ καλό ξεκίνημα στη διοργάνωση, διεκδικώντας για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν την 8αδα, ενώ η Ούνιξ αποτελεί ερωτηματικό, μιας και επιστρέφει μετά από χρόνια στη διοργάνωση και για πρώτη φορά με το format του πρωταθλήματος.
