Σταμάτης Φασουλής: «Έπινα ένα μπουκάλι βότκα την ημέρα, αυτό κράτησε 10 χρόνια»

Ο Σταμάτης Φασουλής ήταν καλεσμένος στο “Buongiorno” και μίλησε για τις ανασφάλειες, τη μοναξιά, αλλά και για το επάγγελμα του σκηνοθέτη που τόσο έχει αλλάξει. «Ο σκηνοθέτης δεν είναι ένα πράγμα, είναι διαφορετικός απέναντι στον εκάστοτε ηθοποιό, πρέπει να προσαρμόζεται. Την ώρα της πρόβας διαμορφώνουμε συστήματα και αυτό είναι το παν στο θέατρο. Δεν είναι να επιβάλλω τίποτα ούτε να μου επιβάλλουν.

Έχουν αλλάξει οι εποχές. Δεν ήμουν ποτέ αυταρχικός, ίσως στη αρχή της δουλειάς και αυτό από ανασφάλεια. Ο ηθοποιός αν πιστέψει ότι κινδυνεύει στα χέρια σου, εκεί θα αντιδράσει. Όταν αισθανθεί ότι θα τον προστατεύσεις, ακόμη και το να φωνάξω θα το πάρει ως οδηγία.

«Στο θέατρο… κολυμπάω»

Δεν έφυγε ποτέ η ανασφάλειά μου. Τη στιγμή της δημιουργίας δεν είμαι, αλλά στη ζωή μου είμαι. Για να αντιμετωπίσω τις ανασφάλειές μου παλαιοτέρα έπινα, τώρα δεν πίνω καθόλου. Δεν έχω την ανασφάλεια της αποδοχής, πάντα αισθάνομαι έξω από τα νερά μου στη ζωή, εκτός από το θέατρο που νομίζω ότι κολυμπάω.

Αισθάνομαι ότι δεν είμαστε αποδεκτοί από την κοινωνία, και πρέπει να το κερδίσω. Ο καλλιτέχνης θέλει να τον αγαπάνε, ας είμαστε ειλικρινείς. Το έχω ανάγκη αυτό. Η ζωή μου ήταν μοναχική. Έπινα ένα μπουκάλι βότκα την ημέρα, αυτό κράτησε 10 χρόνια.

«Δεν ζω τη ζωή που θα ήθελα, αλλά τη φαντάζομαι»

«Εάν ήθελα να ζήσω εκ νέου ένα αίσθημα, θα ήταν ένας έρωτας. Δεν ξέρω αν θα ήταν με τον ίδιο άνθρωπο. Το αίσθημα είναι πάνω από τον άνθρωπο. Δεν σκέφτηκα ποτέ να έχω ένα παιδί. Στην εποχή μου δεν ήταν το ιδανικό το να έχεις οικογένεια λόγω του Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια. Πίστευα ότι στη ζωή είμαι εγώ το παιδί στην οικογένεια. Δεν ζω τη ζωή που θα ήθελα, αλλά τη φαντάζομαι».