Τέμπη: «Δεν μπορώ να νιώσω καθαρά την αγάπη, τη χαρά και τη λύπη» - Συγκλονιστική ανάρτηση πολυτραυματία έναν χρόνο μετά
Έναν χρόνο μετά την πολύνεκρη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη που συγκλόνισε την Ελλάδα, οι επιζώντες πολυτραυματίες δίνουν καθημερινά αγώνα για να διαχειριστούν τα σημάδια και τις αναμνήσεις του τρομακτικού δυστυχήματος προκειμένου να επανέλθουν στην καθημερινότητα.
Ένας από τους πολυτραυματίες, ο 21χρονος Δημήτρης Κωσταρέλος πριν από ένα χρόνο και ενώ νοσηλευόταν στο νοσοκομείο είπε πει: «Εύχομαι να μην φτάσω σε σημείο να πω “μακάρι να είχα πεθάνει εκείνο το βράδυ”».
Έναν χρόνο μετά, ο νεαρός Δημήτρης με μια συγκλονιστική ανάρτησή του στα σόσιαλ περιγράφει τι βιώνει εδώ και ένα χρόνο που παλεύει με τα ψυχικά και σωματικά τραύματά του την ώρα που τα συναισθήματα του όπως λέει έχουν παγώσει και δεν μπορεί να νιώσει την αγάπη, τον έρωτα, τη χαρά, τη λύπη. Που καθημερινά πενθεί τους 57 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους. Που καθημερινά πενθεί τον ίδιο του τον εαυτό καθώς όπως λέει: «1 χρόνος που πενθώ κάθε μέρα έναν Δημήτρη που έχασα τόσο βίαια και άδικα. 1 χρόνος με έναν νέο εαυτό που ακόμα προσπαθώ να γνωρίσω και να τιθασεύσω»...
Η ανάρτηση του 21χρονου Δημήτρη
«Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε εκείνο το βράδυ με το που έφτασα στο νοσοκομείο, ακόμα και εδώ χαμογελάω. Δεν κατάφερε κανείς να μου πάρει το χαμόγελο από το πρόσωπο μου μέχρι και σήμερα.
Τότε είχα πει «Εύχομαι να μην φτάσω σε σημείο να πω “Μακάρι να είχα πεθάνει εκείνο το βράδυ”» και ακόμα δεν το έχω πει. Ωστόσο δεν παύει να είναι:
-1 χρόνος από εκείνο το βράδυ
-1 χρόνος που πενθώ με τον δικό μου τρόπο τους 57+
-1 χρόνος που πενθώ κάθε μέρα έναν Δημήτρη που έχασα τόσο βίαια και άδικα
-1 χρόνος με έναν νέο εαυτό που ακόμα προσπαθώ να γνωρίσω και να τιθασεύσω
-1 χρόνος ψυχιατρικής αγωγής
-1 χρόνος τραύματα που παλεύω
-1 χρόνος που προσπαθώ να μην χάσω την ελπίδα μου
1 χρόνος αλλαγών
-1 χρόνος σκέψεων και πάλης με αυτές
-1 χρόνος με την σκέψη ότι ΔΕΝ ΕΧΩ ΦΤΑΙΞΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ
-1 χρόνος που δεν έχω κάποιον να κατηγορήσω για όλα αυτά που μου συμβαίνουν
-1 χρόνος που δεν έχασα το χαμόγελο μου
-Ένα παιδί 21 χρόνων που αναγκάστηκα τόσο βίαια και άδικα να μάθω πως είναι να φτάνεις δίπλα στον θάνατο και να επιβιώνεις.
-Ένα παιδί 21 χρόνων που έχουν παγώσει τα συναισθήματα μου και δεν μπορώ να νιώσω καθαρά την Αγάπη, τον έρωτα, την χαρά και την λύπη.
-Ένα παιδί 21 χρόνων που στην ίδια του την χώρα δεν νιώθει ασφαλής πουθενά
Σας ευχαριστώ που είστε δίπλα μας και μας στηρίζεται σε όλη αυτή την προσπάθεια να ακουγόμαστε όλον αυτόν τον 1 χρόνο.
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙ
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΝ»
