Τέμπη - Süddeutsche Zeitung: Αποδιοπομπαίος τράγος ο σταθμάρχης
Η Süddeutsche Zeitung, με αφορμή την αντιμετώπιση του σταθμάρχη ως αποδιοπομπαίου τράγου για την τραγωδία στα Τέμπη, σχολιάζει το επικίνδυνο αυτό φαινόμενο, που χαρακτηρίζει πολλούς υπολειτουργούντες οργανισμούς.
Ο γερμανικός Τύπος σχολιάζει τη μετατόπιση ευθυνών στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα που σημειώθηκε στα Τέμπη και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 57 άνθρωποι.
«Το τρομερό σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Ελλάδα δείχνει τι συμβαίνει όταν οι οργανώσεις χρησιμοποιούν τα μέλη τους ως αποδιοπομπαίους τράγους. Δείχνει, σαν υπό μεγεθυντικό φακό, τι μπορεί να σημαίνει οργανωτική αποτυχία» αναφέρει το γερμανικό Μέσο, προσθέτοντας:
«Γι' αυτό, είναι επίσης ευφημισμός να μιλάμε για "ατυχία", σαν το δυστύχημα να ήταν ένα χτύπημα της μοίρας και η θλιβερή συνέπεια των αναπόφευκτων κινδύνων της ζωής. […] Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η ελληνική σιδηροδρομική υποδομή βρίσκεται σε κακή κατάσταση εδώ και δεκαετίες. Το ηλεκτρονικό σύστημα καθοδήγησης και άλλες προφυλάξεις ασφαλείας λειτουργούν μόνο σε περιορισμένο βαθμό και δεν είναι αξιόπιστα».
Στο δημοσίευμα της Süddeutsche Zeitung, προστίθεται ότι «η σιδηροδρομική εταιρεία δεν προέβλεψε την απαραίτητη τεχνολογία ασφαλείας ούτε τα κατάλληλα προσόντα του σταθμάρχη. Τα υπόλοιπα ήταν αυτοσχεδιασμός, με την ελπίδα ότι θα λειτουργούσε με κάποιον τρόπο».
Η Süddeutsche Zeitung επισημαίνει, επίσης, πως «η μετατόπιση της ευθύνης, χωρίς την αντιμετώπιση των από καιρό γνωστών διαρθρωτικών ελλείψεων είναι παράλογη, αλλά λειτουργική για την απόκρυψη της οργανωτικής αποτυχίας. […] Οι οργανισμοί, οι οποίοι δεν παρέχουν στα μέλη τους τους πόρους που χρειάζονται για την εκπλήρωση των καθηκόντων τους, όπως χρόνο, προσωπικό και την απαραίτητη τεχνολογία, τα αναγκάζουν να αναπληρώσουν με κάποιο τρόπο αυτές τις ελλείψεις».
Και προσθέτει: «Αυτό γίνεται με κόλπα και απάτες, όπως με απλήρωτη πρόσθετη εργασία και ανάληψη προσωπικών κινδύνων, εις βάρος της ποιότητας της εργασίας, και αυτοί που υποφέρουν δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι αλλά και οι πελάτες. […] Η κατάχρηση των εργαζόμενων ως ανθρώπινων ασπίδων που πρέπει να αναπληρώσουν τις οργανωτικές αποτυχίες δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά τον κακό κανόνα σε πολλούς οργανισμούς. Και ο κίνδυνος για λάθη αυξάνεται: λάθη μικρά, αλλά μοιραία, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας».
