Ένα «μαύρο διαμάντι», χαρακτήριζαν την Μπίλι Χόλιντεϊ, που άφησε το στίγμα της στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία. Περισσότερο γνωστή για τις ερμηνείες της σε συνθέσεις άλλων μουσικών και τις φωνητικές ικανότητές της, η ίδια έγραψε περιορισμένο αριθμό τραγουδιών, ορισμένα από τα οποία συγκαταλέγονται στα κλασικά του τζαζ ρεπερτορίου, όπως τα «Lady Sings the Blues» και «God Bless the Child». Ερμήνευσε επίσης τραγούδια του μπλουζ ρεπερτορίου. Θεωρείται πως οι ερμηνείες της από ψυχής βρίσκονται στον αντίποδα των περισσότερο χαρούμενων αυτοσχεδιασμών της Έλα Φιτζέραλντ.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

Γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ και μεγάλωσε στην πόλη της Βαλτιμόρης. Σε επίσημα έγγραφα εμφανίζεται με μία πληθώρα παραλλαγών του πραγματικού ονόματός της. Ήταν γνωστή κυρίως ως Eleanora Fagan, σύμφωνα με το επώνυμο της μητέρας της, ωστόσο σε νοσοκομειακά έγγραφα αναφέρεται ως Eleanor Harris (ή Elinore στο πιστοποιητικό γέννησής της). Σε παιδική ηλικία απέκτησε το όνομα Μπίλι, ενώ βαπτίστηκε με το όνομα Eleanor Gough. Παράλληλα ήταν γνωστή ως Ματζ (Madge). Ο τζαζ μουσικός Λέστερ Γιανγκ τής έδωσε επίσης το γνωστό παρωνύμιο Lady Day.

Ο πατέρας της εγκατέλειψε την οικογένεια αρνούμενος να αναγνωρίσει την πατρότητα της Χόλιντεϊ, κάτι που τελικά έκανε μόνο μετά την πρώτη επαγγελματική επιτυχία της. Ο ίδιος ήταν επίσης μουσικός, παίζοντας κιθάρα σε μεγάλες ορχήστρες, καθώς και στην ορχήστρα του Φλέτσερ Χέντερσον. Στην αυτοβιογραφία της περιγράφει την κακομεταχείρισή της από συγγενείς με τους οποίους αναγκάστηκε να συμβιώσει όταν η μητέρα της εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, ενώ για σύντομο χρονικό διάστημα φυλακίστηκε για πορνεία. «Ήμουν ήδη γυναίκα στα 6 μου χρόνια», λέει η ίδια. Σε ηλικία 10 ετών καθάριζε σκάλες σε ένα πορνείο, κερδίζοντας μερικά σεντς, τα οποία όμως δεν διεκδικούσε ποτέ, αν η κυρία του οίκου της επέτρεπε να ακούει ηχογραφήσεις του Λούις Άρμστρονγκ και της Μπέσι Σμιθ.

Το τραγούδι

Η ενασχόλησή της με το τραγούδι ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1930, τραγουδώντας σε μικρούς χώρους του Μπρούκλιν. Ο μουσικός παραγωγός και κυνηγός ταλέντων Τζον Χάμοντ ήταν ο πρώτος που διέκρινε τις δυνατότητές της και οργάνωσε τις πρώτες ηχογραφήσεις της, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν σε συνεργασία με τον Μπένι Γκούντμαν. Από το 1935 ηχογραφούσε συστηματικά, αποκτώντας σταδιακά ένα ευρύτερο ακροατήριο.

Υπήρξε από τις πρώτες Αφροαμερικανίδες τραγουδίστριες που συμμετείχαν σε ορχήστρα λευκών, συνεργαζόμενη με τον Άρτι Σο (Artie Shaw) το 1938. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1940 αποτελούσε μία από τις δημοφιλέστερες τραγουδίστριες. Την ίδια περίοδο, πολλά προβλήματα σημάδευαν την προσωπική ζωή της, σε αντιδιαστολή με την επιτυχημένη επαγγελματική εξέλιξή της.

Η αρχή της πτώσης

Έως τη δεκαετία του ’40 η Μπίλι ήταν περιζήτητη, δίνοντας παραστάσεις σε πολλά κλαμπ της Νέας Υόρκης. Η προσωπική της ζωή όμως ήταν τραυματική. Εθίζεται στο αλκοόλ, στη μαριχουάνα, στο όπιο, ενώ κάποιες φορές κάνει χρήση ηρωίνης. Το 1947 μπαίνει σε κλινική αποτοξίνωσης και όταν βγαίνει, συλλαμβάνεται πρώτη φορά για κατοχή και χρήση ναρκωτικών. Καταδικάζεται σε ένα χρόνο φυλάκιση σε φυλακές της Βιρτζίνια και εκτείει εννιάμισι μήνες.

Κατά τη σύλληψή της, το 1947

Δέκα ημέρες μετά την αποφυλάκισή της, δίνει μια εξαιρετική εμφάνιση στο «Carnegie Hall», αλλά το τέλος είχε ήδη φτάσει. Της απαγορεύεται η εμφάνιση σε οποιοδήποτε κλαμπ της Νέας Υόρκης, ενώ συλλαμβάνεται ξανά για κατοχή ναρκωτικών στο Σαν Φρανσίσκο το 1949. Η φωνή της Μπίλι είχε αλλοιωθεί από την κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών. Το 1959 έμαθε ότι πάσχει από κίρρωση του ήπατος. Τον ίδιο χρόνο, στις 31 Μαΐου μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης με καρδιακά και ηπατικά προβλήματα. Ενώ αργοπεθαίνει στο νοσοκομείο, τη συλλαμβάνουν τελευταία φορά για κατοχή ναρκωτικών και βάζουν έναν αστυνομικό να φρουρεί το δωμάτιο. Στις 17 Ιουλίου, 3:10 τα ξημερώματα, σε ηλικία 44 μόλις χρόνων, αφήνει την τελευταία της πνοή, σε δεινή οικονομική κατάσταση, έχοντας απωλέσει τα κέρδη της από τη μουσική.

«Δεν επιτρέπεται να’ χω πονόδοντο, δεν επιτρέπεται να ‘χω τρακ, δεν μπορώ να ξεράσω, να με πιάσει αναγούλα, δεν επιτρέπεται να ‘χω γρίπη ή πονόλαιμο. Οφείλω να βγαίνω και να ‘μαι στις ομορφιές μου, να τραγουδάω καλά και να χαμογελάω, γιατί αλλιώς αλίμονό μου. Γιατί; Είμαι η Μπίλι Χόλιντεϊ και έχω περάσει πολλά», έγραφε στην αυτοβιογραφία της…

26 Ιουνίου – Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

Το ποσοστό των ατόμων που χρησιμοποίησαν ναρκωτικά παγκοσμίως το 2019 είναι 5,5%, ή 271 εκατομμύρια, εκ των οποίων 35 εκατομμύρια με διαταραχές χρήσης ναρκωτικών που απαιτούν θεραπεία, σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση για τα Ναρκωτικά. Οι γυναίκες απορροφούν και μεταβολίζουν πολλές ουσίες, συμπεριλαμβανομένων των ναρκωτικών, διαφορετικά από τους άνδρες. Οι γυναίκες με διαταραχές χρήσης ναρκωτικών έχουν υψηλότερα ποσοστά άλλων προβλημάτων υγείας από το μέσο όρο, όπως για παράδειγμα το HIV / AIDS και τις συνακόλουθες διαταραχές ψυχικής υγείας.

Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας είναι πιο περιορισμένη για τις γυναίκες με διαταραχές χρήσης ναρκωτικών: αν και 1 στα 3 άτομα που χρησιμοποιούν ναρκωτικά είναι γυναίκα, μόνο 1 στα 5 άτομα στη θεραπεία ναρκωτικών είναι γυναίκα. Επιπλέον, αναλογικά περισσότερες γυναίκες από τους άνδρες βρίσκονται στη φυλακή για αδικήματα που σχετίζονται με τα ναρκωτικά. Τέλος, οι γυναίκες υφίστανται διπλό στίγμα και διακρίσεις. Οι ειδικές ανάγκες τους θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στην παροχή υπηρεσιών θεραπείας, υγειονομικής περίθαλψης και κοινωνικής υποστήριξης, όπως έδειξαν να κάνουν, καθώς και των ομολόγων.