Αιγυπτιακός οικισμός 3.500 ετών βρέθηκε κάτω από ελληνική πόλη της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Νέα ευρήματα στην Kom el-Nugus αλλάζουν τα δεδομένα για την προέλευση της αρχαίας Αλεξάνδρειας.
Η Kom el-Nugus, στα δυτικά της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο, είναι μια ερειπωμένη νεκρόπολη από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ανάμεσα στη Μεσόγειο και τη λίμνη Μαριούτ (Μαρεώτιδα), είναι περισσότερο γνωστή για τις συκιές της και λιγότερο για τα αρχαία κτίριά της.
Αναπάντεχα ευρήματα
Ωστόσο, σε πρόσφατες ανασκαφές βρέθηκε ένας ολόκληρος αιγυπτιακός οικισμός 3.500 ετών κάτω από την ελληνική πόλη. Ο οικισμός ήταν ήδη αρχαίος πριν από την έλευση του Μεγάλου Αλεξάνδρου και χαρακτηρίζει το Νέο Βασίλειο, το απόγειο του αιγυπτιακού πολιτισμού. Αυτή η περίοδος σημαδεύτηκε από τη βασιλεία των πιο γνωστών Φαραώ: του Τουταγχαμών, του Σέτι Α' και του Ραμσή Β'. Φαίνεται πως η αρχαία ελληνική πόλη ιδρύθηκε στα ερείπια της αιγυπτιακής, μετά την απελευθέρωση των Αιγυπτίων από τους Πέρσες.
Σύμφωνα με τη σχετική μελέτη, ένας αμφορέας με την επιγραφή «Μεριτατέν» χρονολογείται στην 18η δυναστεία (1550–1292 π.Χ.) και δείχνει το μεγαλείο της εποχής, καθώς η Μεριτατέν ήταν η μεγαλύτερη κόρη του Ακενατόν και της Νεφερτίτης. Η βασική δραστηριότητα στην Kom ήταν η οινοποιία και, κοντά στους αμφορείς, βρέθηκαν πρέσες σταφυλιών. Η επιγραφή «Μεριτατέν» ήταν απόδειξη ότι το κρασί άνηκε στους βασιλείς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ακενατόν εγκαινίασε μια εποχή μονοθεϊσμού που, καταργώντας το αιγυπτιακό πάνθεον, προκάλεσε πολιτική και θρησκευτική αναταραχή. Μετά τον θάνατο του Ακενατόν, οι υπήκοοί του προσπάθησαν να σβήσουν κάθε ίχνος της βασιλείας του· κατέστρεψαν αγάλματα και επιγραφές, ενώ ακόμα και η μούμια του αγνοείται. Ο διάδοχός του, Τουταγχαμών, αποκατέστησε το πάνθεον.
Οδός με ιστορία
Άλλα κειμήλια που βρέθηκαν στην Kom el-Nugus είναι θραύσματα από ναΐσκους της 19ης και 20ής δυναστείας (εποχή των Ραμσήδων). Μία στήλη ήταν χαραγμένη με τις καρτούσες του Σέτι Β΄, ενώ ένας λάκκος περιείχε πέντε μικροσκοπικά κεραμικά μπολ. Τα κτίρια του οικισμού ήταν κατασκευασμένα από πλίνθους, με δύο ομάδες να είναι παραταγμένες εκατέρωθεν ενός δρόμου, ο οποίος διέθετε σύστημα συλλογής νερού για να διατηρούνται τα κτίρια στεγνά ώστε να μην καταρρεύσουν. Μάλιστα, ο δρόμος αυτός είχε ανακατασκευαστεί.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η αναδιάρθρωση των κτιρίων έγινε σε στάδια, κάτι που εγείρει την πιθανότητα να ήταν ένας εποχιακός οικισμός, όπως στην περίπτωση στρατιωτικών φυλακίων.
