Τάφος άγνωστου φαραώ ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο
Η ταυτότητα του ενοίκου παραμένει άγνωστη, καθώς ο τάφος ήταν συλημένος και λεηλατημένος.
Αρχαιολόγοι βρήκαν τον τάφο ενός άγνωστου φαραώ της Δεύτερης Ενδιάμεσης Περιόδου (1640–1540 π.Χ.) κοντά στο όρος Άνουμπις, στη νεκρόπολη της Αβύδου της Αιγύπτου. Οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια αναφέρουν ότι, ενώ η σχεδίαση και οι επιγραφές δείχνουν πως πρόκειται για τάφο αυτής της περιόδου, το όνομα του βασιλιά παραμένει άγνωστο, καθώς ο τάφος έχει συληθεί στο παρελθόν, πιθανώς στα αρχαία χρόνια.
Ευρήματα σε μεγάλο βάθος
Ο τάφος βρίσκεται σε βάθος 7 μέτρων. Ο νεκρικός θάλαμος αποτελείται από ασβεστόλιθο με επίστρωση τούβλων από λάσπη. Η δομή ήταν αρχικά μεγαλύτερη και ψηλότερη από άλλους τάφους της ίδιας περιόδου. Η είσοδος είχε επιγραφές που αναπαριστούσαν τις αρχαίες θεές Ίσιδα και Νέφτι, οι οποίες σχετίζονται με τα ταφικά έθιμα, αλλά τα ιερογλυφικά που θα αποκάλυπταν το όνομα του Φαραώ είναι κατεστραμμένα.
Η Δυναστεία της Αβύδου είναι από τις πιο καλά μελετημένες της αιγυπτιακής ιστορίας και ήταν η κυρίαρχη δύναμη της Άνω Αιγύπτου κατά την περίοδο που οι Υξώς (σημιτικός λαός) είχαν καταλάβει τον βορρά της χώρας. Το στυλ και η τοποθεσία του τάφου θυμίζουν εκείνον του βασιλιά Σενεμπκάι, του οποίου ο τάφος ανακαλύφθηκε στην Άβυδο το 2014. Οι επικεφαλής των αρχαιολογικών υπηρεσιών θεωρούν ότι ο πρόσφατα ανακαλυφθείς τάφος ανήκει σε κάποιον προκάτοχο του Σενεμπκάι, με πιθανότερους υποψηφίους τους βασιλιάδες Σενάιιμπ και Παεντζενί, οι οποίοι είναι γνωστό ότι ανέγειραν μνημεία στην Άβυδο.
Συλημένος από τα αρχαία χρόνια
Δυστυχώς, ο τάφος έχει συληθεί και οι ληστές πήραν όλους τους θησαυρούς, συμπεριλαμβανομένης της σαρκοφάγου με τη μούμια. Η λεηλασία ταφικών μνημείων έχει καταγραφεί ακόμα και στα ρωμαϊκά χρόνια, με κίνητρο την ανάκτηση των δομικών υλικών, όπως ο γρανίτης, ο ασβεστόλιθος και ο χαλαζίτης.
Εκτός από τον βασιλικό τάφο, ανασκαφές στο χωριό Μπαναουίτ, βόρεια της Αβύδου, έφεραν στο φως ένα πλήρες εργαστήριο κεραμικής που χρονολογείται στη ρωμαϊκή περίοδο (30 π.Χ. – 642 μ.Χ.), ένα νεκροταφείο της βυζαντινής περιόδου, καθώς και διάφορα άλλα ευρήματα σχετικά με την οικονομία της περιοχής. Το εργαστήριο, συγκεκριμένα, περιέχει διάφορους κλιβάνους, αποθηκευτικούς χώρους και 32 όστρακα (κεραμικά θραύσματα με ελληνικές επιγραφές για εμπορικές συναλλαγές και πληρωμές φόρων).
Μία πόλη γεμάτη ιστορία
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η περιοχή ήταν ένα σημαντικό κέντρο παραγωγής γυάλινων και κεραμικών δοχείων, το οποίο φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε μέχρι και τον 14ο αιώνα μ.Χ. Σε διάφορες ταφές έχουν βρεθεί μούμιες και σκελετοί, συμπεριλαμβανομένου ενός παιδιού με ένα υφασμάτινο κάλυμμα κεφαλής. Η παρουσία ριζών, σπόρων και φυτών δείχνει τη διασύνδεση αγροτικών πρακτικών και ταφικών εθίμων.
Η ομάδα σχεδιάζει να πραγματοποιήσει βαθύτερες ανασκαφές, ελπίζοντας να αποκαλύψει επιπλέον τάφους —ίσως ακόμη και έναν που να παραμένει άθικτος.
