Αλεξάνδρα Πασχαλίδου: «Η ζωή μου ξεκίνησε σε ένα πλυσταριό στη δικτατορία»
Η γνωστή δημοσιογράφος μίλησε για τα δύσκολα παιδικά της χρόνια, με φτώχεια και στερήσεις, σε ένα μικρό χωριό της Βόρειας Ελλάδας.

Η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου άνοιξε την ψυχή της και μοιράστηκε τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής της, γεννημένη σε ένα σπίτι με γονείς βιοπαλαιστές και μια γιαγιά αναλφάβητη που την μεγάλωσε με στερήσεις, σε ένα μικρό χωριό στη Βόρεια Ελλάδα.
Η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας, καλεσμένη στο vidcast Restart της Λιλής Πυράκη, περιέγραψε πώς μεγάλωσε μέσα σε απόλυτη φτώχεια, χωρίς καμία στήριξη ή προοπτική, αλλά με μια εσωτερική φλόγα που την ώθησε να μετατρέψει το σκοτάδι σε φως.
Με λόγια γεμάτα συγκίνηση, αναφέρθηκε στη γιαγιά της, μια γυναίκα απλή, αγράμματη, αλλά γεμάτη σοφία, μνήμες και αξίες. Αυτές οι βαθιές ρίζες από τον Πόντο, όπως είπε, έγιναν ο ηθικός της πυρήνας και η πυξίδα που τη βοήθησε να χαράξει τον δικό της δρόμο.
«Ήμουν γεννημένη για την απόλυτη αποτυχία»
«Η ζωή μου ξεκίνησε σε ένα πλυσταριό μες στη δικτατορία. Ήμουν προετοιμασμένη, γεννημένη, για την απόλυτη αποτυχία. Γεννημένη από δύο γονείς, φτωχούς ανθρώπους, που πραγματικά παλεύανε στη ζωή. Που ήξεραν ότι δεν είχαν ιδιαίτερες δυνατότητες και προοπτικές. Με άφησαν, λοιπόν, στη γιαγιά μου σε ένα μικρό χωριό, στη Βόρεια Ελλάδα.»
Η μητέρα της δούλευε σκληρά σε υφαντουργείο, ενώ ο πατέρας της υπηρετούσε φαντάρος στον Έβρο. Σε αυτό το πλαίσιο, η μικρή Αλεξάνδρα μεγαλώνει για τρία χρόνια με τη γιαγιά της, μια γυναίκα-σύμβολο.
Η αναλφάβητη Πόντια γιαγιά, μαχήτρια της ζωής
«Η μητέρα μου δούλευε σε ένα υφαντουργείο, ο πατέρας μου ήταν φαντάρος κάπου στον Έβρο. Πάρα πολύ δύσκολες εποχές. Και εγώ μεγάλωσα εκεί, για τρία χρόνια τουλάχιστον έζησα με τη γιαγιά μου που δεν ήξερε να διαβάζει και δεν ήξερε να γράφει. Αναλφάβητη γυναίκα, δεν είχε πάει στο σχολείο καν. Βέβαια, η γιαγιά μου με μεγάλωσε με παραμύθια αλλά τι παραμύθια. Πονεμένα παραμύθια.
«Μου μιλούσε μόνο ποντιακά και με μεγάλωσε με όλες τις ιστορίες του ξεριζωμού από τον Πόντο. Που αναγκάστηκαν δηλαδή να έρθουν, να ξεκινήσουν με άδεια χέρια οι άνθρωποι. Ιστορίες από τον πόλεμο, τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο που έχασε δύο παιδιά, που έχασε τα πάντα. Ήταν μια γυναίκα, όμως, μαχητής της ζωής που δεν το έβαζε ποτέ κάτω».