Το «Zari» της Μαρίνας Σάττι, που το βράδυ της Πέμπτης έκανε την πρεμιέρα του δεν είναι το πρώτο που κύλησε πάνω σε στιχουργικό χαρτί.

Δεκαετίες πριν τα ζάρια είτε συνδεμένα με το πάθος του τζόγου – το λεγόμενο μπαρμπούτι - είτε ως ξεκάθαρο ζήτημα της συνολικής τύχης μέσα στη ζωή έχουν κάνει την εμφάνισή τους και έχουν τραγουδηθεί με πολύ μεγάλη επιτυχία.

«Για μας τα ντόρτια κι οι διπλές...»

Το 1948, ο Αλέκος Σακελλάριος τρέχει να προλάβει στην πραγματικότητα το τραμ το τελευταίο για να πάει στο σπίτι του φίλου και συνεργάτη του Χρήστου Γιαννακόπουλου με τον οποίο γράφουν ασταμάτητα σενάρια και νούμερα για τις επιθεωρήσεις της εποχής. Ο Σακελλάριος προλαβαίνει το τραμ και μέχρι να φτάσει έχει γράψει πλέον τους πασίγνωστους στίχους, που στη συνέχεια μελοποίησε ο Μιχάλης Σουγιούλ για την επιθεώρηση «Άνθρωποι άνθρωπο», ενώ την πρώτη εκτέλεση στη δισκογραφία κάνουν οι Τώνης Μαρούδας και Νίκος Παπαδάκης.

Εκεί κάνουν την εμφάνισή τα αποτελέσματα από τις ζαριές στον περίφημο στίχο που δείχνει περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες της εποχής παρά κάποια εξάρτηση από τον τζόγο

«άλλοι με τραμ πηγαίνουνε
και άλλοι με ταξάρες
για μας τα ντόρτια κι οι διπλές
και γι’ άλλους οι εξάρες»

Η πρώτη… ζαριά του Στράτου Διονυσίου

Το 1960 ο νέος τότε τραγουδιστής Στράτος Διονυσίου κάνει την πρώτη του συνεργασία με τον Βασίλη Τσιτσάνη και ηχογραφούν το τραγούδι «Την τελευταία μου ζαριά».

Ευτυχώς για εμάς και το λαϊκό τραγούδι η ζαριά του Στράτου Διονυσίου πήγε καλά και μας χάρισε μεγάλα τραγούδια.

Την τελευταία μου ζαριά μαζί σου θα τη ρίξω
Ή θα χάσω ή θα κερδίσω

«Μη βροντοχτυπάς τα ζάρια…»

Το 1968, ο Πρόεδρος (κατά κόσμον Λευτέρης Παπαδόπουλος) γράφει το τραγούδι «Η δουλειά κάνει τους άντρες», το οποίο «ντύνει» με τη μουσική του ο Μάνος Λοΐζος και ερμηνεύει με την ιδιαίτερη φωνή του στο άλμπουμ «Ο Σταθμός», ο Δημήτρης Ευσταθίου.

«μην βροντοχτυπάς τα ζάρια
κι όσοι είναι παλληκάρια
τη ζωή τους την περνούν
στις σκαλωσιές»

«Ρίξε μια ζαριά καλή..»

Το 1971 ο μεγάλος στιχουργός, Κώστας Βίρβος φέρνει στο χαρτί την αγανάκτηση για τις ατυχίες της ζωής. Τη μουσική στους στίχους υπογράφει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο οποίος ερμηνεύει σε πρώτη εκτέλεση το κομμάτι.

«ρίξε μια ζαριά καλή
και για μένα βρε ζωή»

Ζάρια στο... Χαϊδάρι

Το 1976 ο Γιώργος Μητσάκης, γράφει και μελοποιεί το τραγούδι τα ζάρια. Στον δίσκο «Τα σαΐνια» ο τραγουδιστής, Παναγιώτης Μιχαλόπουλος, μας μεταφέρει σε ένα χώρο που παίζουν ζάρια στο Χαϊδάρι, όπου δύο παθιασμένοι τζογαδόροι ποντάρουν στην ίδια ζαριά για να πάρουν πίσω τα χαμένα.

Τα ζάρια πέσανε βαριά
μια νύχτα στο Χαϊδάρι
ο μάγκας διαμαρτύρεται
τα ρέστα του ποντάρει,
το ζάρι όμως ανάποδο
και δεν τον σιγοντάρει.

Η Μαριώ με την καλή ζαριά

Το τραγούδι «Ο πράσινος μύλος» περιγράφει τη ζωή ενός τζογαδόρου, που δεν αφήνει παιχνίδι για παιχνίδι μεταξύ αυτών και το μπαρμπούτι.

Άλλωστε ο «πατέρας του τραγουδιού, Μπάμπης Μαρκάκης που υπογράφει στίχους και μουσική μας αναφέρει το παιχνίδι στην αρχή του, ενώ η Μαριώ με τη μοναδική της ερμηνεία στον δίσκο «Η Θεσσαλονίκη στα Ρεμπέτικα» (1988), μας… πληροφορεί για ρεφάρισμα.

«μες τον πράσινο το μύλο
μου τα παίρναν ταχτικά
μα τους τα ‘χω πάρει πίσω
από μια καλή ζαριά»

Το πάθος για τον τζόγο και ειδικά για τα ζάρια αποτυπώνεται σε ακόμα περισσότερα τραγούδια, που είτε περιγράφουν τη χασούρα (Μου τα φάγανε στα ζάρια, Δημήτρης Ευσταθίου 1993), το ρεφάρισμα, την όρκο να τελειώσει ο τζόγος (Δεν ξαναπαίζω ζάρια, Δημήτρης Στεργίου ή Μπέμπης) αλλά και τα βάσανα μιας οικογένειας που υποφέρει από το πάθος του τζογαδόρου πατέρα (Τα ζάρια, Ελένη Παπαδάκη).

Με το τελευταίο τραγούδι με στοιχεία που προκαλούν σήμερα μέρα μόνο γέλιο, ευχόμαστε το Ζάρι της Μαρίνας Σάττι να φέρει εξάρες στην Eurovison.