Από το 2004 στο 2024 μια χρεοκοπία... δρόμος!

Το 2024 συμπληρώνονται αισίως 20 χρόνια από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας. Αγώνες που μας έκαναν μεν περήφανους, γιατί κερδίσαμε τη “Μεγάλη Ιδέα” του αιώνα μας, αλλά μας έστειλαν ετεροχρονισμένα έναν λογαριασμό που τον πληρώσαμε ακριβά.

Καθώς πολλά από τα δις που ξοδεύτηκαν σε αυτήν την διοργάνωση προστέθηκαν στα βερεσέδια που είχαμε με τους κατά καιρούς δανειστές μας.

Αποτέλεσμα, να μας οδηγήσουν συνολικά και με μαθηματική ακρίβεια στην χρεοκοπία. Όσο για τα έργα, που μας έκαναν τόσο περήφανους εκείνη την περίοδο, βλέποντας τα σήμερα - με εξαίρεση το μετρό και άλλα ελάχιστα - διαπιστώνουμε είτε την κατάρρευσή τους, είτε την εγκατάλειψή τους.

Είκοσι χρόνια μετά, το “μοντέλο” των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως το κεκτημένο της συλλογικής μας μνήμης, αλλά ως το κεκτημένο της συλλογικής μας ματαιοδοξίας και έπαρσης.

Είκοσι χρόνια μετά, αν κάτι εκτιμώ ότι διδαχθήκαμε ως χώρα και ως πολιτική ηγεσία, είναι να μην απλώνουμε τα ποδάρια μας - όπως έλεγε και η μακαρίτισσα η γιαγιά μου - πέρα από το κρεβάτι μας.

Διότι, όποτε το πράξαμε πέσαμε πάνω στον... Προκρούστη, που επώδυνα μας έβαλε στη θέση μας και μας έφερε στο μέγεθός μας.

Η Ελλάδα, το 2024, δεν έχει ανάγκη το κλέος του 2004. Αντίθετα, έχει θεσμική υποχρέωση να μην ξαναπληρώσει ένα νέο 2004 και το πάρτι που στήθηκε γύρω από αυτό. Μπορεί να γίνομαι δυσάρεστος για κάποιους, αλλά κάποτε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε ο ομφαλός του κόσμου. Και αντί να αναζητούμε το μέλλον μας σε προκλήσεις του χθες, πρέπει μεθοδικά να κτίσουμε το μέλλον μας πατώντας στο παρόν μας.

Να δούμε κατάματα τον καθρέφτη μας και να μην αναμετριόμαστε με το μπόι που αφήνει η σκιά μας.

Η Ελλάδα μπαίνει στο 2024 έχοντας πολλά μέτωπα ανοικτά. Και πολλές προκλήσεις, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να ανεβάσει ταχύτητες για να κερδίσει το έδαφος που χάθηκε τα τελευταία 14 χρόνια. Μέσα σε ένα δύσκολο γεωπολιτικά περιβάλλον, με τις οικονομίες να μοιάζουν με κινούμενη άμμο, οι κινήσεις πρέπει να είναι μελετημένες και μεθοδικές. Αλλά κυρίως να δείχνουν ότι η πολιτική ηγεσία γνωρίζει που πατά και τι αποτύπωμα αφήνει. Η ατζέντα της κυβέρνησής του πρέπει να είναι ξεκάθαρη και με κεντρικό στόχο την ευημερία των πολλών και τον περιορισμό της απληστίας των ολίγων....