Συζητείται πολύ στο παρασκήνιο το τμήμα της χθεσινής ομιλίας του Πρωθυπουργού, κατά την παρουσίαση της νέας επένδυσης  εγκατάστασης cloud της Microsoft στην Ελλάδα, όπου παρέλειψε να συμπεριλάβει στις ευχαριστίες του, σκοπίμως ή εκ παραδρομής, τον καθημένο ακριβώς μπροστά του εκείνη την στιγμή στην πρώτη σειρά του ακροατηρίου, υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνη Γεωργιάδη.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης (όπως μπορείτε να δείτε στο στο 28:36″ του παραπάνω βίντεο από τη σελίδα του πρωθυπουργού στο facebook) ανέφερε αυτολεξεί :

«Θέλω να πω και εγώ ένα ξεχωριστό ευχαριστώ στην ομάδα της Microsoft στην Ελλάδα, στα συναρμόδια Υπουργεία, το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων. Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στον Αλέξη Πατέλη, στον Νίκο Παπαθανάση, οι οποίοι εργάστηκαν πολύ σκληρά για να μπορέσουμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο.» με την κάμερα και τον σκηνοθέτη να «δίνουν» στον αέρα τα πλάνα των αντίστοιχων προσώπων.

Και δεν πρόκειται για μία παραπολιτική επισήμανση καθώς μιλάμε για τον Πρωθυπουργό και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και τη σχέση του με τον αντιπρόεδρο του κόμματος και κορυφαίο στέλεχος μίας Κυβέρνησης που αντιμετωπίζει καθημερινά πολύπλευρες κρίσεις και προκλήσεις.

 Μουσείο Ακρόπολης. 5/10/2020. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συνομιλεί με τον Αμερικανό πρέσβη Τζέφρι Πάιατ υπό το βλέμμα του Υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνη Γεωργιάδη

Εκ παραδρομής να υπήρξε παράλειψη, ολίγον δύσκολο καθώς όλοι οι πολιτικοί  από νωρίς εκπαιδεύονται να μην ξεχνούν  να αναφέρουν στις ομιλίες τους  ακόμα και τον… τελευταίο πρόεδρο εξωραϊστικού συλλόγου που μπορεί να παρίσταται σε μία εκδήλωση. Απίθανο λοιπόν ο πρωθυπουργός να είχε μπροστά του τον Άδωνι Γεωργιάδη και να τον ξέχασε κατά λάθος.

Αν το έκανε σκοπίμως υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη είναι ο Μητσοτάκης να είναι απλά ακριβοδίκαιος και να απέδωσε τα εύσημα μόνο σε αυτούς που κοπίασαν για την συγκεκριμένη επένδυση, αφήνοντας για το εγγύς μέλλον μία ανάλογη αναφορά για τον αντιπρόεδρο της Νέα Δημοκρατίας.

Η δεύτερη εκδοχή είναι στη σχέση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Άδωνη Γεωργιάδη να έχουν εμφανιστεί σύννεφα (clouds). Μία πολιτική σχέση που απέδωσε τόσο το 2016 στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας όπου ο Άδωνις στην ουσία έκανε τον Μητσοτάκη αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, όσο και στις εθνικές εκλογές του 2019 όπου ο Γεωργιάδης «τράβηξε κουπί» περισσότερο από κάθε άλλον δημόσια για να γίνει κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία και πρωθυπουργός ο Κυριάκος.

Ιανουάριος 2016. Μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις

Αν ισχύει η δεύτερη εκδοχή για την χθεσινή αμήχανη στιγμή, προκύπτει ένα καίριο μεθοδολογικό ζήτημα. Μπορεί η κυβέρνηση να πορεύεται με το μοντέλο του επιτελικού Κράτους αλλά πόσο αποτελεσματικό είναι οι υπουργοί και δη οι εκλεγμένοι από τον λαό να τίθενται σε δυσμένεια αν όχι στο περιθώριο. Θεωρητικά και πρακτικά ένας πρωθυπουργός επιλέγει τους καλύτερους και τους ορίζει στις κορυφαίες θέσεις. Αν τους προσπερνά, κάποιο πρόβλημα που σύντομα θα γίνει και λειτουργικό, υπάρχει.

Οι εκλεγμένοι υπουργοί είναι δε, αυτοί που έχουν τη γείωση με την κοινωνία, είναι αυτοί που τραβάνε το κάρο στα δύσκολα. Π.χ, όσο ικανός και να είναι, δεν θα βγει στις πλατείες ή στα κανάλια σήμερα, αύριο ή μεθαύριο για να δώσει τη μάχη ο κ. Αλέξης Πατέλης. Και αν ακόμη δεχτούμε ότι οι κ.κ Πιερακάκης και Παπαθανάσης έχουν ως υπουργοί τη μία επιτυχία πίσω από την άλλη, δεν παύει να είναι εξωκοινοβουλευτικοί και διορισμένοι. Τεχνοκράτες, που μπορεί και να μακροημερέυσουν στην σχέση τους με τον λαό, μολονότι προσπαθώ να θυμηθώ έναν τεχνοκράτη που δημιούργησε μία αδιάρρηκτη σχέση με τους ψηφοφόρους και δεν τα καταφέρνω. Εύχομαι να αποτελέσουν εξαίρεση.

Μουσείο Ακρόπολης. 5/10/2020

Πιθανότατα λοιπόν, όλοι αυτοί που δίκαια ο πρωθυπουργός επαινεί, στις επόμενες εκλογές το εκλογικό σώμα να τους περιβάλλει με εμπιστοσύνη και να τους αναδείξει ακόμα περισσότερο, όμως υπάρχουν και οι άλλοι που χωρίς εκείνους ενδεχομένως ο Μητσοτάκης να μην είχε φτάσει ως εδώ.

Και για τους εν λόγω,  τόσο από τις δημοσκοπήσεις όσο και από το κλίμα στους ψηφοφόρους της ΝΔ, δεν προκύπτει κάποια οργή ή δυσαρέσκεια.  Παρόλα αυτά βλέπουν σιγά-σιγά να χάνουν αρμοδιότητες ή ακόμα και αυτή την τυπική θετική δημόσια αναφορά από τον Πρωθυπουργό. Και αν αυτό είναι σήμερα πρόβλημα του κάθε υπουργού, αύριο στα πιθανά δύσκολα μπορεί να είναι πρόβλημα του στενού κύκλου των προσώπων που συνθέτουν το επιτελικό κράτος και φυσικά του επικεφαλής του.