Alain Supiot: Η ψηφιακή επανάσταση ως ανθρώπινο καθεστώς και όχι απανθρώπιση
Είπε μεταξύ άλλων ο καθηγητής: Η ψηφιακή επανάσταση φέρνει μαζί της κινδύνους αλλά και ευκαιρίες. Οι κίνδυνοι αφορούν το ενδεχόμενο να βυθιστούμε σε μία κατάσταση απανθρώπισης της εργασίας. Πλάι στην εξουσία επί του σώματός του εργαζόμενου προστίθεται εφεξής και μία εξουσία επί της διάνοιας του. 
Επειδή οι εργαζόμενοι έχουν καταστεί σύνδεσμοι δικτύων επικοινωνίας τα οποία καλούνται να διαχειριστούν επί 24ώρου βάσεως ένα ολοένα αυξανόμενο όγκο πληροφοριών, η αξιολόγηση τους γίνεται βάσει δεικτών απόδοσης που είναι αποκομμένοι από την απτή εμπειρία της εργασίας τους. Εξού και η θεαματική αύξηση των ψυχικών νοσημάτων στην εργασία ο αριθμός των οποίων έχει επτάπλασιαστεί στη Γαλλία από το 2012 έως το 2017. Ετούτη η διακυβέρνηση μέσω των αριθμών έχει επιφέρει Επίσης μία αύξηση των εξαπάτησε ον και των παρατυπιών στον τομέα της επιστημονικής έρευνας. Τέλος παρότι Η νομολογία αναγνώριση στην πλοήγηση μέσω αλγορίθμων όλα τα χαρακτηριστικά της εξάρτησης του μισθωτού, οι "ουμπεροποιημένοι" εργαζόμενοι διατηρούνται παράλληλα σε ένα καθεστώς κατώτερο από εκείνο της εργασίας, σε ένα υπο-καθεστώς εργασίας από τους πολιτικούς ταγούς, οι οποίοι υποβάλλονται στο έντονο λόμπι των εταιρειών που ελέγχουν τις σχετικές πλατφόρμες. (Αναφέρεται κυρίως στην UBER που προσέλαβε πολιτικούς επικριτές της). [...] Εάν τιθασεύσουμε τις μηχανές αντί να ταυτιστούμε με αυτές θα μπορούσαν να επιτρέψουν την ένταξη της ανθρώπινης εργασίας στο Πεδίο του μη υπολογίσιμου και του μη προγραμματισιμου, δηλαδή Στο κομμάτι της εργασίας που είναι όντως δημιουργικό ποιητικό και το οποίο προϋποθέτει Ελευθερία δημιουργικότητα και προσοχή στον πλησίον [...] Στη μηχανοργάνωμένη επιχείρηση ο εγκέφαλος εργασίας δεν ανήκει πλέον στο μονοπώλιο των διευθυντικών στελεχών. Διαμοιράζεται σε όλους τους εργαζόμενους που αναλαμβάνουν ευθύνες και πρωτοβουλίες και οι οποίοι μπορούν και οφείλουν να συνεργάζονται άμεσα και χωρίς διαμεσολάβησης ανεξαρτήτως της θέσης τους στο οργανόγραμμα. [...] Συνεπώς αν παραδεχτούμε ότι η ανθρώπινη διάνοια δεν απομειώνεται στις υπολογιστικές της μόνο ικανότητες η επανάσταση της πληροφορικής μπορεί να αποτελέσει μία ιστορική Ευκαιρία ώστε να εδραιωθεί επέκεινα της μισθωτής απασχόλησης αυτό που ο καταστατικός χάρτης της Διεθνούς οργάνωσης εργασίας αποκαλεί "καθεστώς εργασίας αληθινά ανθρώπινο". Σε πλήρη δηλαδή αντιδιαστολή με την έτερη νεοφιλελεύθερη χείλια στη κι η προφητεία περί "τέλους της εργασίας" Τα αποσπάσματα δημοσιεύονται στην εφημερίδα των συντακτών και ολόκληρη η διάλεξη στο τεύχος Οκτωβρίου της "Επιθεώρησης εργατικού δικαίου"
Η ανθρώπινη εργασία προσαρμόζεται ως σύλληψη στο πρότυπο των υπολογιστών. Αντιμετωπίζεται ως τόπος εκτέλεσης ενός προγράμματος. Αποτελώντας το τελευταίο είδωλο των θρησκειών της Βίβλου, αυτή η μεταφορική χρήση της έννοιας του προγράμματος που υποδηλώνει κατά κυριολεξία "αυτό που έχει ήδη γράφει", αφού επεκτάθηκε αφρόνως από την πληροφορική στη βιολογία εφαρμόζεται σήμερα και στους εργαζόμενους.
Επειδή οι εργαζόμενοι έχουν καταστεί σύνδεσμοι δικτύων επικοινωνίας τα οποία καλούνται να διαχειριστούν επί 24ώρου βάσεως ένα ολοένα αυξανόμενο όγκο πληροφοριών, η αξιολόγηση τους γίνεται βάσει δεικτών απόδοσης που είναι αποκομμένοι από την απτή εμπειρία της εργασίας τους. Εξού και η θεαματική αύξηση των ψυχικών νοσημάτων στην εργασία ο αριθμός των οποίων έχει επτάπλασιαστεί στη Γαλλία από το 2012 έως το 2017. Ετούτη η διακυβέρνηση μέσω των αριθμών έχει επιφέρει Επίσης μία αύξηση των εξαπάτησε ον και των παρατυπιών στον τομέα της επιστημονικής έρευνας. Τέλος παρότι Η νομολογία αναγνώριση στην πλοήγηση μέσω αλγορίθμων όλα τα χαρακτηριστικά της εξάρτησης του μισθωτού, οι "ουμπεροποιημένοι" εργαζόμενοι διατηρούνται παράλληλα σε ένα καθεστώς κατώτερο από εκείνο της εργασίας, σε ένα υπο-καθεστώς εργασίας από τους πολιτικούς ταγούς, οι οποίοι υποβάλλονται στο έντονο λόμπι των εταιρειών που ελέγχουν τις σχετικές πλατφόρμες. (Αναφέρεται κυρίως στην UBER που προσέλαβε πολιτικούς επικριτές της). [...] Εάν τιθασεύσουμε τις μηχανές αντί να ταυτιστούμε με αυτές θα μπορούσαν να επιτρέψουν την ένταξη της ανθρώπινης εργασίας στο Πεδίο του μη υπολογίσιμου και του μη προγραμματισιμου, δηλαδή Στο κομμάτι της εργασίας που είναι όντως δημιουργικό ποιητικό και το οποίο προϋποθέτει Ελευθερία δημιουργικότητα και προσοχή στον πλησίον [...] Στη μηχανοργάνωμένη επιχείρηση ο εγκέφαλος εργασίας δεν ανήκει πλέον στο μονοπώλιο των διευθυντικών στελεχών. Διαμοιράζεται σε όλους τους εργαζόμενους που αναλαμβάνουν ευθύνες και πρωτοβουλίες και οι οποίοι μπορούν και οφείλουν να συνεργάζονται άμεσα και χωρίς διαμεσολάβησης ανεξαρτήτως της θέσης τους στο οργανόγραμμα. [...] Συνεπώς αν παραδεχτούμε ότι η ανθρώπινη διάνοια δεν απομειώνεται στις υπολογιστικές της μόνο ικανότητες η επανάσταση της πληροφορικής μπορεί να αποτελέσει μία ιστορική Ευκαιρία ώστε να εδραιωθεί επέκεινα της μισθωτής απασχόλησης αυτό που ο καταστατικός χάρτης της Διεθνούς οργάνωσης εργασίας αποκαλεί "καθεστώς εργασίας αληθινά ανθρώπινο". Σε πλήρη δηλαδή αντιδιαστολή με την έτερη νεοφιλελεύθερη χείλια στη κι η προφητεία περί "τέλους της εργασίας" Τα αποσπάσματα δημοσιεύονται στην εφημερίδα των συντακτών και ολόκληρη η διάλεξη στο τεύχος Οκτωβρίου της "Επιθεώρησης εργατικού δικαίου"
