Εργασιακό νομοσχέδιο για 70χρονους εργάτες στην Amazon
Και ο κόσμος, ο νέος, ο πιο μεγάλος, οι γυναίκες, οι χειρώνακτες και οι νέα εργατική τάξη του πληκτρολόγιού σαστισμένη παρακολουθεί τα απομεινάρια της ξεπερασμένης Μεταπολίτευσης, τους συνδικαλιστές να βγάζουν βαρύγδουπες ανακοινώσεις από τις δερμάτινες chesterfield καρέκλες τους. Όλοι ίδιοι; Όχι. Αλλά το σημαντικό παραμένει ότι κανείς δεν λέει την αλήθεια, και κυρίως τα συνδικάτα έχουν μείνει στην εποχή του ντεμεκ ακτιβισμού της δεκαετίας του 80.
Περίπτωση πρώτη. Παντρεμένη μάνα με 15 χρόνια προϋπηρεσία ψάχνει πενθήμερη δουλειά και «επιχειρηματίας» της προσφέρει 550 ευρώ με Σάββατο χωρίς ρεπό. Του εξηγεί ότι βάσει του νόμου δικαιούται 825 καθαρά. Ο «επιχειρηματίας» της λέει «και εγώ δικαιούμαι να μην πληρώνω ΦΠΑ και εισφορές και όμως τα καταβάλω. Άδικη ζωή αν σου αρέσει». Η μάνα δεν δέχεται την πρόταση και προσεύχεται να μην χάσει την δουλειά ο άντρας της και να μην μειωθεί και άλλο η σύνταξη του παππού που βοηθάει.
Περίπτωση δεύτερη. Κούριερ δουλεύει με δικό του μηχανάκι, χωρίς μέσα προστασίας και καθημερινά ξεπερνά τις 12 ώρες. Δεν τολμά να μιλήσει γιατί έχει ανάγκη τα λεφτά. Το αφεντικό του υπενθυμίζει κάθε μέρα ότι αν πέσει είναι μόνος του και για αυτό να προσέχει την μηχανή. Κάποιες μέρες τα φιλοδωρήματα κάνουν το μεροκάματο υποφερτό. Για την ιστορία ο νεαρός έχει σπουδάσει στην φιλοσοφική αλλά θα διοριστεί σε ηλικία που θα έχει γίνει φιλόσοφος λόγω εμπειρίας.
Υπάρχουν ουκ ολίγες περιπτώσεις εργασιακής παραφροσύνης. Και ναι, ανάπτυξη δεν έρχεται με εξαθλιωμένο εργαζόμενο. Αλλά, βάζει κανείς στο χέρι του στην φωτιά ότι η πλειοψηφία των συνδικαλιστών γνωρίζει τι σημαίνει δουλεύω από το σπίτι, είμαι κολλημένος σε έναν υπολογιστή για 15 ώρες, ότι φοβάμαι να χάσω την δουλειά μου και δεν ζητώ τα οφειλόμενα.
Ας σοβαρευτούμε και ας δούμε τα πραγματικά προβλήματα. Εκτός αν και το πολιτικό προσωπικό της χώρας θέλει όλοι να γίνουμε σαν την ηρωίδα του πολυβραβευμένου Nomadland: στα 70 μας να είμαστε εργάτες στην Amazon για κάποιους μήνες και μετά να τριγυρνάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Που υπάρχει μόνο στην αλήθεια, τις επενδύσεις και τον σεβασμό του εργαζόμενου.
