Βασίλης Αυλωνίτης: 50 χρόνια χωρίς τον μεγάλο ηθοποιό - Τον είχαν πυροβολήσει στην σκηνή [vid & pic]

Βασίλης Αυλωνίτης:  Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904. Η ενασχόλησή του με την υποκριτική έγινε εντελώς τυχαία. Δούλευε στα παρασκήνια ενός θεάτρου στο Θησείο, όταν οι συνάδελφοί του τον έσπρωξαν για πλάκα στη σκηνή, την ώρα που η πλατεία ήταν γεμάτο κόσμο. Μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα αμηχανίας, ο Αυλωνίτης άρχισε να χορεύει κωμικά και να κάνει με πλάκα με το κοινό που τον αποθέωσε από το πρώτο κιόλας βράδυ. Οι συνεργασίες του αμέτρητες και με όλα τα μεγαθήρια του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Ο Βασίλης Αυλωνίτης πέθανε στις 10 Μαρτίου του 1970 από καρδιακή προσβολή.

Η γνήσια λαϊκή μορφή του Βασίλη Αυλωνίτη να γεμίζει πληθωρικά την οθόνη είναι μια εικόνα γνώριμη σε κάθε έλληνα κινηματογραφόφιλο. Ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της κωμικής φουρνιάς του κλασικού εθνικού μας κινηματογράφου, αυτοδίδακτος και ταλέντο πηγαίο, ένιωσε να τον καλεί η σκηνή ήδη από πιτσιρικά, αν και στο θέατρο μπήκε από την πίσω πόρτα. Ως βοηθός σκηνογράφου δηλαδή, αν και το έμφυτο χιούμορ και το καλαμπούρι που του άρεσε να κάνει συνεχώς δεν θα του έπαιρναν πολύ να τον φέρουν πάνω στο σανίδι, με τα υπόλοιπα να είναι ιστορία.

Και μάλιστα μια ιστορία συνυφασμένη τόσο με την επιθεώρηση όσο και τα χρυσά χρόνια της εθνικής μας κινηματογραφίας! Ο ηθοποιός που δεν πέρασε ποτέ από δραματική σχολή θα γινόταν στα χρόνια του συνώνυμο της κωμωδίας, αν και αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό του λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή: το 1931 θερμόαιμος «Βενιζελικός» τον πυροβολεί πάνω στη σκηνή, όταν ένιωσε θιγμένος από το σατιρικό νούμερο του Αυλωνίτη. Και αυτός ήταν ο «γίγαντας» της υποκριτικής, ο ηθοποιός που έκανε τις πιο σύνθετες κωμικές συνδέσεις μέσα από λιτές ερμηνείες, που είχε την ικανότητα να κάνει μια ολόκληρη πλατεία θεάτρου να δονείται συθέμελα χωρίς καν να αρθρώνει λέξη: ο κεφάτος και ευρηματικός Βασίλης Αυλωνίτης...

Τον Αύγουστο του 1931 έλαβε χώρα το ζοφερό περιστατικό που λίγο έλειψε να του κοστίσει τη ζωή: ο Αυλωνίτης εμφανίζεται στην επιθεώρηση «Κατεργάρα» των Καπετανάκη-Κατριβάνου στο θέατρο Περοκέ και ερμηνεύει ένα σατιρικό σκετσάκι για τους φιλελεύθερους (με καυστικό τίτλο «Από τους υπουργούς βγήκαν τα κολοκύθια»), λιγότερο από έναν χρόνο μάλιστα πριν πέσει τελικά η κυβέρνηση Βενιζέλου. Σε ένα σημείο του σκετς, ο νεαρός Αυλωνίτης σατίριζε ακόμα και στενούς συνεργάτες του Βενιζέλου, οι οποίοι είχαν εμπλακεί σε μεγάλο σκάνδαλο της εποχής (το σκάνδαλο της κινίνης). Τότε ήταν που 4 οπαδοί των «Βενιζελικών» εισβάλουν στο θέατρο και αρχίζουν να πυροβολούν σημαδεύοντας τον Αυλωνίτη, θεωρώντας ότι διακωμωδούταν ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος.

Στο ενεργητικό του Αυλωνίτη περιλαμβάνονται 75 περίπου φιλμ, ενώ μνημονεύεται ξεχωριστά μια από τις πρώτες του ταινίες, το «Χαρούμενο ξεκίνημα» (1954). Στις αξέχαστες επιτυχίες του ξεχωρίζουν «Η ωραία των Αθηνών» (1954), «Το αμαξάκι» (1957), «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959), «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός» (1960), «Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα» (1960), «Η κυρία δήμαρχος» (1960), «Τέρμα τα δίφραγκα» (1962), «Οι γαμπροί της ευτυχίας» (1962), «Κορόιδο γαμπρέ» (1962), «Ο παράς κι ο φουκαράς» (1964), «Η σοφερίνα» (1964), «Ησαΐα χόρευε» (1966), «Ο πεθερόπληκτος» (1968), «Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του» (1969)

Και βέβαια αξίζει να θυμηθούμε το απαράμιλλο κωμικό δίδυμο που δημιούργησε με τη Γεωργία Βασιλειάδου: «Καφετζού» (1956), «Η κυρία δήμαρχος» (1957), «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο κοντός» (1961), «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1960).Η τελευταία φορά που εμφανίστηκε στο σινεμά ήταν στην ταινία «Η αριστοκράτισσα και ο αλήτης» του 1970. Εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι ο κορυφαίος μας κωμικός δεν είχε δει παρά ελάχιστες από τις ταινίες του! Ο ίδιος μάλιστα σχολίασε γι' αυτό σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Δημήτρη Λυμπερόπουλο: «Δημητράκη, θα τις δω στον άλλο κόσμο, όπου, δεν μπορεί, κάποιος εβραίος ή Έλληνας θα έχει στήσει σινεμά». Η ανάλαφρη ερμηνεία του, το βαθιά ριζωμένο λαϊκό στοιχείο και οι παροιμιώδεις αυτοσχεδιασμοί του, που αποτελούν λες προέκταση του χαρακτήρα του παρά υποκριτική επιτήδευση, παραμένουν αξεπέραστα