Χάρης Σαβαλάνος: Ο γιος της Άννας Διαμαντοπούλου είναι στιχουργός του Κωνσταντίνου Αργυρού

Ο Χάρης Σαβαλάνος είναι γιος της πρώην υπουργού, υπεύθυνης Πολιτικού Σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ και Προέδρου του Δικτύου για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, Άννας Διαμαντοπούλου, αλλά η δική του πορεία ακολουθεί καλλιτεχνική τροχιά. Από παιδί είχε έφεση στον λόγο και με τα χρόνια μετουσίωσε αυτή την ανάγκη σε στίχους.

Σήμερα ο 32χρονος Χάρης Σαβαλάνος υπογράφει τραγούδια γνωστών καλλιτεχνών, με πιο χαρακτηριστική συνεργασία εκείνη με τον Κωνσταντίνο Αργυρό. Σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Flash.gr μιλά για την επαγγελματική του πορεία, τη σχέση του με τη μητέρα του και πώς κατάφερε να αφήσει το δικό του αποτύπωμα στη σύγχρονη ελληνική δισκογραφία.

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε στίχους;

Όταν ήμουν μικρός, η μητέρα μου με είχε πάρει μαζί της στο Βέλγιο – τότε ήταν επίτροπος. Ήμουν έξι-επτά χρονών και την ακολουθούσα σε συνέδρια. Για να με κρατάει απασχολημένο, μου έβαζε ‘αποστολές’, να μετρήσω, για παράδειγμα, πόσοι δεν έχουν μαλλιά ή πόσοι σηκώνουν το χέρι. Όταν τελείωσαν αυτά, άρχισε να μου δίνει μια λέξη και να μου ζητά να επιστρέψω σε 10 λεπτά με δέκα λέξεις που να κάνουν ομοιοκαταληξία. Εκεί άρχισα να παίζω με τις λέξεις. Όταν μεγάλωσα λίγο και άρχισα να νιώθω πιο σύνθετα συναισθήματα, τα έβγαζα στο χαρτί. Αυτή η ομοιοκαταληξία που μου έμαθε η μητέρα μου, έγινε ένα εφόδιο. Και κάπως έτσι, με τον καιρό, έγινε η δουλειά μου.

Έχετε κάνει μουσικές σπουδές;

Καμία σχέση, δεν έχω ιδέα από μουσική. Είμαι καθαρά στιχουργός. Έχω σπουδάσει Οικονομικά και έχω δουλέψει για πέντε χρόνια, στον ιδιωτικό τομέα.

Τι είδους τραγούδια γράφετε;

Όλων των ειδών. Δεν έχω περιορισμούς. Συνήθως παίρνω μια μελωδία από ένα γνωστό τραγούδι και πατάω πάνω της στο μέτρο. Με ενδιαφέρει όμως περισσότερο το «τι θα πω» παρά το «πώς θα ερμηνευθεί».

Σε ποιους τραγουδιστές έχετε δώσει στίχους;

Έχω γράψει τους στίχους για τρία τραγούδια που ερμηνεύει ο Κωνσταντίνος Αργυρός: «Ελεύθερος», «Αφού σε βρήκα, δε σ’ αφήνω» και «Σ' αγαπάω γιατί». Επίσης, με τον Γιώργο Περρή στο τραγούδι « Το σπίτι μου είσαι εσύ». Ελπίζω να ακολουθήσουν κι άλλα. Θέλω να γράφω αυτά που νιώθω, αν και πολλές φορές παλεύω μέσα μου με το δίλημμα: «Γράφω για μένα ή για τους άλλους;». Παρ’ όλα αυτά, επειδή το κουβαλάω από παιδί, νομίζω πως ό,τι και να γίνει, θα συνεχίσω να γράφω.

Πώς είναι ο Κωνσταντίνος Αργυρός σαν συνεργάτης;

Είναι από τις μεγαλύτερες τύχες που είχα. Με εμπιστεύτηκε χωρίς να έχει κάποιον λόγο – υπάρχουν τόσοι καταξιωμένοι στιχουργοί. Είναι εξαιρετικός άνθρωπος, καλλιτέχνης και μουσικός, κάτι που δεν το ξέρουν όλοι. Αυτή η ευκαιρία που μου έδωσε θα μου μείνει αξέχαστη.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας;

Την περίοδο της καραντίνας, έγραψα ένα ραπ τραγούδι, το ηχογράφησα με φίλους σε ένα υπόγειο και το ανεβάσαμε στο YouTube. Το είδαν αρκετοί και ένας εξ αυτών είχε κοινή γνωριμία με τον Κωνσταντίνο. Του έστειλα τους στίχους και μήνες μετά μου έστειλε μήνυμα λέγοντάς μου ότι του άρεσαν πολύ. Συναντηθήκαμε και το ξεκινήσαμε. Τόσο απλά.

Η μητέρα σας, η Άννα Διαμαντοπούλου, τι λέει για την καλλιτεχνική σας δραστηριότητα;

Τα ακούει όλα, είναι μεγάλη φαν αλλά και αυστηρός κριτής – σχολιάζει από τη δομή μέχρι την ορθογραφία. Είναι χαρούμενη όταν βλέπει κόσμο να τραγουδάει στίχους που έγραψα. Νιώθει περήφανη, με στηρίζει. Και, όπως κάθε μάνα κουκουβάγια, πιστεύει ότι είμαι το μεγαλύτερο ταλέντο μετά τον Ελύτη.
Η μητέρα μου με παρότρυνε να διαβάζω από μικρός. Μεγάλωσα με τον Σαββόπουλο, τον Ελύτη, τον Γκάτσο. Μπορεί να γράφω κυρίως λαϊκά, αλλά αυτή η ποιητική βάση είναι ένα σημαντικό εφόδιο που μου έδωσε.

Πώς ήταν να μεγαλώνετε ως παιδί μιας τόσο προβεβλημένης πολιτικού;

Όντας παιδί πολιτικού, αλλά και γενικότερα δημοσίου προσώπου, σίγουρα καλείσαι να διαχειριστείς και την τοξικότητα που υπάρχει και δείχνει να αυξάνεται με τα χρόνια. Όταν ήμουν παιδί, μου ήταν πιο δύσκολο να μένω ανεπηρέαστος. Πλέον νομίζω έχω βρει μια ισορροπία γιατί δεν θέλω να τα αφήνω και όλα αναπάντητα, δεν νομίζω ότι αυτή είναι η λύση.

Γιατί δεν στραφήκατε στην πολιτική, όπως η μητέρα σας;

Δεν έχω το στομάχι γι' αυτό. Θέλει αντοχή, όχι μόνο για τους αντιπάλους αλλά και για τα σχόλια του κόσμου. Η πολιτική, όπως την καταλαβαίνω, είναι να δουλεύεις για το σύνολο. Και όταν αυτό δεν αναγνωρίζεται, είναι επώδυνο. Εγώ δεν θα μπορούσα να ισορροπήσω την προσωπική ζωή με τη δημοσιότητα. Ούτε πλησιάζω αυτό που κατάφερε η μητέρα μου.

Πώς είναι σαν μητέρα η Άννα Διαμαντοπούλου;

Είναι εξαιρετικά γλυκιά. Όχι με την παραδοσιακή έννοια, δεν είναι του «θα σου μαγειρέψω και θα σου σιδερώσω», αλλά είναι τρυφερή και ουσιαστική. Είναι η καλύτερη μητέρα που θα μπορούσα να έχω. Και εύχομαι να της μοιάσω όταν μεγαλώσω κι εγώ παιδιά.

Ποια είναι η πιο σημαντική συμβουλή που σας έχει δώσει;

Δεν δίνει άμεσες συμβουλές, αποφεύγει να επεμβαίνει. Αλλά μέσα από το παράδειγμά της, μου έχει περάσει ότι δεν πρέπει να μένεις στάσιμος αλλά να εξελίσσεσαι. Και να σκέφτεσαι πάντα το σύνολο, κάτι μεγαλύτερο από εσένα. Αυτή η σκέψη με συνοδεύει ακόμα και όταν γράφω στίχους. Θέλω, μέσα από τα λόγια μου, να κάνω τον άλλο να σκεφτεί, όχι μόνο να αρέσει, αλλά να αφήσει κάτι.