Χατζηγιάννης για την επιτυχία που βίωσε: Ένας 19χρονος που ζει αυτό το τρελό πανηγύρι δύσκολα το τιθασεύει

Στην διαδικτυακή εκπομπή «Δεν παίζει άγχος» βρέθηκε καλεσμένος ο Μιχάλης Χατζηγιάννης και μίλησε για την πορεία προς την επιτυχία, 

«Η μεγάλη επιτυχία είναι ευλογία, αλλά είναι και δοκιμασία. Είναι ένας προβολέας με πολύ δυνατό φως, ο οποίος πέφτει πάνω σου, σε τυφλώνει και πολλές φορές δε βλέπεις τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Αυτό είναι ένα τίμημα γιατί, μέσα σε αυτή την ασάφεια, μέσα σε αυτό τον φρενήρη θυμό, χάνεις φίλους, οι σχέσεις παραπέουν, χάνεις κομμάτια από την προσωπική σου ζωή γιατί εσένα το όνειρο και ο στόχος, είναι όλο και πιο πάνω.

Δεν το λέω ως το ιδανικό αυτό, απλά όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις τι έγινε. Πόσω μάλλον όταν είσαι ένα παιδί, όπως εγώ, που ξεκίνησα πολύ νωρίς, στα 19 μου. Αν βάλω και τη μουσική μου δραστηριότητα στην Κύπρο που ήταν έντονη και δισκογραφικά – αυτή αποτέλεσε και εφαλτήριο για να έρθω στην Ελλάδα – ε, ένα παιδί στα 19-20 το να ζει αυτό το τρελό πανηγύρι, δε νομίζω ότι μπορεί εύκολα να το τιθασεύσει.

Ήταν ένα δώρο Θεού όλο αυτό που συνέβη

Υπήρχαν στιγμές νηφαλιότητας – ευτυχώς – που νομίζω ότι ήταν θέμα πολύ εσωτερικό που ανάγεται στην πρότερη ηλικία, και με βοηθούσε να το φρενάρω. Ήταν ένα αιφνιδιαστικά εκτοξευτικό πράγμα αυτό που συνέβη. Κι αν με ρωτούσες εκείνη τη στιγμή δε θα μπορούσα να σου απαντήσω τι γίνεται. Όλοι οι υπόλοιπο γύρω μου το ζούσαν με τρέλα, αλλά εγώ το διασκέδαζα γιατί έκανα αυτό που αγαπώ. Οπότε αυτά τα “celebrity” και “superstar”, εντάξει. Ωραίες είναι οι λέξεις αλλά θα ήταν πιο ωραίο να τις λέμε για τους παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες.

Να δεχτώ ότι στην Ελλάδα υπάρχει και αυτή η κοινότητα, σε πολύ μικρότερο βαθμό, αλλά για μένα σημασία είχε μόνο να βγω στη σκηνή και να τραγουδήσω. Ποιο παιδί έχει την ευκαιρία να κάνει αυτό που αγαπά, να βιοπορίζεται από αυτό, να είναί τόσο ανεξάρτητο; Ήταν ένα δώρο Θεού όλο αυτό».

Και συμπλήρωσε μιλώντας για τις φιλίες που έχασε μέσα στα χρόνια: «Όσο όμορφα, δημιουργικά και πετυχημένα ήταν αυτά τα χρόνια, άλλα τόσο δύσκολο ήταν να κρατήσω κοντά μου ανθρώπους, οι οποίοι ναι μεν με αγαπούσαν και τους αγαπούσα αλλά, μέσα σε αυτή τη δύνη δεν είχα απόλυτα καθαρό κεφάλι. Ιδανικά θα ήθελα να είχα καλούς φίλους, ανθρώπους που μιλούν ειλικρινά με την καρδιά τους, αλλά η πορεία ήταν τέτοια που αυτά τα πράγματα έμειναν πίσω.

Οι καλλιτέχνες είμαστε ''προϊόντα'' για τις εταιρείες

«Ας το παραδεχτούμε, για τα στελέχη των δισκογραφικών – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακοί άνθρωποι – οι καλλιτέχνες είμαστε “προϊόντα”…Το βλέπω λογικό αυτό. Ναι, ένα προϊόν είσαι…Ωστόσο, δεν είχα ποτέ πίεση από τις εταιρείες για να βγάλω καινούργιο τραγούδι. Τα είχα ήδη έτοιμα. Εγώ έγραφα πάρα πολύ έτσι κι αλλιώς. Έγραφα πολύ στις μεγάλες συναυλίες του καλοκαιριού, στις μεγάλες διαδρομές. Στα τουρ έγραψα τους περισσότερους δίσκους» εξομολογήθηκε.

Και παραδέχθηκε: «Το 2011-12 έφτασα ένα βήμα πριν το burn out. Είχε προηγηθεί μια 12ετια που ήμουν συνέχεια σε τουρ, 100αδες συναυλίες, όλα. Όταν είσαι καλλιτέχνης δεν πρέπει να φτάσεις να καείς. Είναι σημαντικό να κρατήσεις την οργανική σου κατάσταση και τον ψυχισμό σου σε ένα επίπεδο που να μπορεί να αναπλαθεί».