Δάφνη Μπόκοτα: «Δεν έχω ακούσει την Αθήνα πιο σιωπηρή - Είχε μια μυρωδιά από καμένο και δακρυγόνο»
Η παρουσιάστρια μοιράστηκε τις στιγμές που έζησε ως παιδάκι στο Πολυτεχνείο όταν με τη μαμά της πήγαν τυροπιτάκια στους φοιτητές.
Η Δάφνη Μπόκοτα «ταξίδεψε» στο παρελθόν και συγκεκριμένα 52 χρόνια πίσω και με αφορμή τη σημερινή επέτειο του Πολυτεχνείο θυμήθηκε συγκινημένη τα όσα έζησε εκείνες τις μέρες ως μικρό κοριτσάκι με τη μαμά της που κατέβηκαν στους δρόμους για να βοηθήσουν τους φοιτητές…
«Ήμουν κι εγώ εκεί στις 17 Νοέμβρη, παιδάκι τότε. Μέναμε στα Εξάρχεια, δηλαδή δίπλα. Να πω ότι θυμάμαι τη μαμά μου που μου είχε ζητήσει να φτιάξουμε τυροπιτάκια για τα παιδιά. Φτιάξαμε λαμαρίνες τυροπιτάκια. Γεμίσαμε σακούλες με τυροπιτάκια και σακούλες με φάρμακα, γάζες».
«Θυμάμαι τα χέρια που έβγαιναν από τα παράθυρα»
Η Μπόκοτα με σπασμένη φωνή και φανερά συγκινημένη συνέχισε να αφηγείται τα όσα έζησε ως παιδάκι τότε. «Οι φοιτητές λοιπόν ζητούσαν τότε από το ραδιόφωνο σακούλες με φάρμακα και σακούλες με τρόφιμα. Και θυμάμαι ήμουνα πιτσιρικάκι, είχαμε γεμίσει τις σακούλες και κατεβήκαμε με τη μαμά μου στο Πολυτεχνείο. Θυμάμαι τα χέρια που βγαίνουν από τα παράθυρα στην Τοσίτσα και έπαιρναν τις σακούλες. Ήταν αδρεναλίνη, ήταν ελπίδα, ήταν υπόσχεση γύρω - γύρω. Ήμουν παιδί».
«Δεν καταλάβαινα»
Η παρουσιάστρια αναφέρθηκε και στην περίεργη ησυχία που είχε η Αθήνα το επόμενο πρωινό… «Και θυμάμαι και την επόμενη μέρα. Ήταν μια υπέροχη μέρα, μια υπέροχη λιακάδα. Βγήκα στο μπαλκόνι. Δεν έχω ακούσει την Αθήνα ποτέ πιο σιωπηρή. Ακουγόντουσαν μόνο οι σειρήνες απ' τις “Αύρες”. Και είχε μια μυρωδιά, δεν θα την ξεχάσω ποτέ, από καμένο, από χλωρίνη και από δακρυγόνο. Πιο σιωπηρή και παγωμένη η Αθήνα δεν έχω ξαναζήσει. Ήμουν παιδί ήμουνα και ρωτούσα τη μάνα μου: “Τι έγινε μαμά;” και εκείνη προσπαθούσε να μου πει “μπήκανε, μπήκανε μέσα, μπήκανε στα παιδιά”. Δεν καταλάβαινα».
