Δεν υπάρχουν κανόνες μα μόνο εξαιρέσεις

Ένα τραγούδι ή καλύτερα ένα χρονογράφημα του μέλλοντος (για να τα χωράει κι όλα) θα διαβάζονταν απνευστί αν αφορούσε στις αντιφάσεις, τα οξύμωρα ή τις εξαιρέσεις στα μέτρα και τις συμπεριφορές στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Περίοπτη θέση θα έχουν φωτογραφίες κάθε λογής. Πολιτικών που έσπαγαν τα μέτρα, αεροπλάνων που έφερναν τον ιό και τα υποδεχόμασταν με αψίδες νερού, υπουργούς να κοινωνούν και να φιλούν ράσα, πρώην υπουργών σε τσιμπούσια, κατ εξαίρεσιν εμβολιαζομένων και πάει λέγοντας.

Το χρονογράφημα όμως αυτό κυρίως θα έχει απίθανες ιστορίες αντιφάσεων και παραλογισμού. Θα μπορούσε να είναι από διασκεδαστικό έως κωμικό αν κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών δεν είχαν χαθεί χιλιάδες ζωές και μισοκαταστραφεί η λειτουργία της κοινωνίας αλλά και της οικονομίας.

Πολλοί βέβαια θεωρούν ότι θα μπορούσε να μην είναι χρονογράφημα αλλά μία μεγάλη δικογραφία. Και μάλιστα πολυσέλιδη. Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο εκτός από τα πρακτικά της επιτροπής λοιμωξιολόγων, τα τεστ, τα κρούσματα ή τον τρόπο που άνοιξαν τα σύνορα το  καλοκαίρι του 20' θα μπορούσε να έχει τίτλο π.χ "Τα χιονοδρομικά" Υπέροχα μέρη θα μου πείτε! Και ποιος δεν τα αναπόλησε ειδικά τις γιορτές που πέρασαν είτε για μία κατεβασιά είτε για μία ζεστή φασολάδα. Διαβάζουμε λοιπόν ότι το ενδεχόμενο να αρθεί το μέτρο της απαγόρευσης μετακινήσης από νομό σε νομό είναι ανοιχτό προκειμένου να ανοίξουν τα χιονοδρομικά κέντρα! Μάλιστα το θέμα πρόκειται να τεθεί στη συνεδρίαση της επιτροπής λοιμωξιολόγων την Παρασκευή! Οπότε είναι πιθανόν σύντομα αν έχεις πέδιλα του σκι εκτός από ελιές για μάζεμα να μπορείς να βγαίνεις από το κλεινόν άστυ ανεμπόδιστα. Βέβαια εγώ που δεν παίζω τένις, δεν κάνω σκι και δεν έχω ελιές, δεν ψαρεύω και δεν κυνηγώ αισθάνομαι λίγο περιορισμένος αλλά έτσι είναι ο κορονοϊός. Η κοινωνική απόσταση δικαιώνεται. Και φυσικά οι εξαιρέσεις! Μπορώ τουλάχιστον να εμβολιαστώ; Μπας και λειτουργήσει η οικονομία, πάνε οι έφηβοι σχολείο και μπούμε σε μια σειρά ανεξαιρέτως; Δύσκολο καθώς αν δεν αυξηθούν οι ποσότητες και δεν επιταχυνθεί ο ρυθμός, θα χρειαστούν κανα δύο χρόνια να φτάσει η σειρά ημών που είμαστε στη μέση ηλικία, οπότε ο κορονοϊός ως αιτία απαγορεύσεων περιορισμών και εξαιρέσεων θα επικρέμμαται πάνω από τα κεφάλια μας για αρκετό καιρό ακόμα. Και οι εξαιρέσεις εξυπηρετούν αυτούς που τις ορίζουν. Και εκείνους που τις απολαμβάνουν αναλόγως την πίεση που μπορούν να ασκήσουν και τις προσβάσεις που έχουν. Και οι υπολοιποι; Οι πολλοί; Θα ζούμε στις πτυχές των εξαιρέσεων.

Το τραγούδι που ενέπενευσε τον τίτλο του άρθρου... Ακούστε το. Είναι όμορφο