«Διαβολοβδομάδα»: Για πρώτη φορά η κάμερα στην προσομείωση πολέμου των ΟΥΚ
Διαστάσεις μύθου έχει πάρει η περίφημη «διαβολοβδομάδα» των ΟΥΚ, η πιο δύσκολη εβδομάδα στη σχολή υποβρύχιων καταστροφών του Πολεμικού Ναυτικού. Τόσο ώστε να έχει να έχει γίνει συνώνυμο με κάθε εβδομάδα σκληρών δοκιμασιών και βασανιστικών εμπειριών σε οποιοδήποτε τομέα.
Πώς είναι όμως στην πραγματικότητα η εβδομάδα εκπαίδευσης των βατραχανθρώπων; Η εκπομπή «Αυτοψία» του ALPHA κατέγραψε καρέ καρέ τις δοκιμασίες των ΟΥΚ στη διάρκεια της «διαβολοβδομάδας».
Η σκληρή εκπαίδευση και οι ακραίες, πολλές φορές, συνθήκες, που χρειάζεται να αντιμετωπίσουν οι στρατιώτες των ΟΥΚ, είναι χαρακτηριστική: στα 70 χρόνια ύπαρξης της σχολής υποβρυχίων καταστροφών, οι επιτυχόντες δεν ξεπερνούν τους 3.000.
«Η διαβολοβδομάδα είναι μια προσομείωση μάχης», τονίζει αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων, λέγοντας ότι το «σενάριο» έχει ως εξής: μια ομάδα στρατιωτών βρίσκεται στην εχθρική ενδοχώρα και την ώρα που περιμένει να λάβει την αποστολή της, την ανακαλύπτουν. «Γίνεται μια σκληρή μάχη όπου οι εκπαιδευτές είναι οι εχθροί και οι εκπαιδευόμενοι είναι η ομάδα που έχει αναλάβει την αποστολή», σημειώνει.
Στην προσπάθειά τους να επιστρέψουν ζωντανοί, υπάρχουν ορισμένες επιλογές, τονίζει, κάποιες εκ των οποίων είναι αυτές που μπορεί να προβλέψει και ο εχθρός και αν γίνει αυτό «τότε περιμένει ο θάνατος». «Μπορούν όμως και να σκεφτούν ανορθόδοξα», υπογραμμίζει, «όπως είναι και το όνομά τους, Ομάδες Ανορθοδόξου Πολέμου». «Αυτή είναι η διαφορετικότητά μας. Όλοι θα μας περιμένουν από κάπου, ενώ εμείς θα πάμε από κάπου αλλού. Αλλά από εκεί, θα πρέπει να διασχίσουμε μια ολόκληρη εχθρική ενδοχώρα, όπου θα πρέπει να κάνουμε διάφορα πράγματα», είπε.
«Στο σημείο χωρίς επιστροφή»
Ένα από τα πιο τρομακτικά σημεία στο στρατόπεδο είναι το «σημείο χωρίς επιστροφή». Εάν οι εκπαιδευόμενοι φτάσουν στο σημείο αυτό και χτυπήσουν την καμπάνα που υπάρχει εκεί, σημαίνει ότι η εκπαίδευση σταματά γι’ αυτούς, δηλαδή ότι εγκαταλείπουν τη διαδικασία.
«Το μυστικό για να αντέξεις τη διαβολοβδομάδα είναι το μυαλό μας. Αν είσαι αφοσιωμένος και δεν «το χάσεις», θα αντέξεις», λέει αξιωματικός των ΟΥΚ.
Ο Στέργιος, 29 χρονών, εκπαιδευόμενος στα ΟΥΚ, σημειώνει, λίγο πριν «μπει» στη βάσανο της διαβολοβδομάδας: «Αν θέλεις κάτι, η ηλικία δεν είναι πρόβλημα». «Είναι ο θρύλος του βατραχανθρώπου ο οποίος γοητεύει τους περισσότερους. Αυτό εμένα με γοήτευε από τότε που μπήκα στις Ειδικές Δυνάμες», αναφέρει ο Στέργιος και προσθέτει: «Σίγουρα είναι μια προσωπική πρόκληση, όχι μόνο σωματική αλλά και πνευματική. Απαιτεί τεράστια ψυχικά αποθέματα».
«Περιμένω ότι θα φτάσω στα όριά μου. Περιμένω στιγμές αδυναμίες. Θέλω να πιστεύω ότι σε αυτές τις στιγμές δεν θα λιγοψυχήσω», σημειώνει άλλος εκπαιδευόμενος ενώ ένας τρίτος τονίζει: «μέχρι και τα 50 σου να φτάσεις, μια φορά βατραχάνθρωπος, για πάντα βατραχάνθρωπος».
«Πιστεύω οι τελευταίες μέρες θα είναι πιο δύσκολες. Λογικά, μετά το πρώτο 48ωρο που θα είσαι άυπνος, θα υπάρχουν παραισθήσεις, δεν θα μπορείς να ορίσεις ούτε το σώμα σου, ούτε την ομιλία σου», αναφέρει ένας άλλος εκπαιδευόμενος βατραχάνθρωπος.
Έπαθλο των εκπαιδευόμενων, εφόσον αντέξουν τη διαβολοβδομάδα, είναι βέβαια η ένταξή τους στην Ομάδα Υποβρυχίων Καταστροφών του Πολεμικού Ναυτικού.
Η έναρξη-εισβολή των εκπαιδευτών
Η διαβολοβδομάδα ξεκινά πάντα ξαφνικά και ξεκινά τη νύχτα. Οι εκπαιδευτές διαμορφώνουν μια προσομείωση, στο πλαίσιο της οποίας οι εκπαιδευόμενοι «δέχονται επίθεση». Οπότε, εισβάλουν στους θαλάμους των μαθητών. Ο αιφνιδιασμός κυριαρχεί και τα «χτυπήματα» διαδέχονται το ένα το άλλο. Οι σειρήνες στη διαπασών, ακόμα και βόμβες κρότου-λάμψης πέφτουν βροχή. Στόχος είναι οι στρατιώτες να μείνουν ενωμένοι και να μην αποσπαστεί κανείς από την ομάδα.
Οι εκπαιδευτές ζορίζουν τους μαθητές και επιχειρούν να τους φτάσουν στα όριά τους. Ακολουθούν δοκιμασίες σε χαντάκια με νερό, «βαρελάκια», έρπειν και κάμψεις.
Στη συνέχεια οι στρατιώτες μπαίνουν στο νερό και όταν βγουν θα χρειαστεί να τρέξουν 12 χιλιόμετρα.
Δοκιμασιών συνέχεια
Η δεύτερη μέρα ξεκινά με ιατρικές εξετάσεις. Στόχος είναι να αντιμετωπιστούν τα πρώτα τραύματα των μαθητών και να προληφθούν τυχόν προβλήματα υγείας που μπορούν να στοιχίσουν.
Μία νοσηλεύτρια που εργάζεται στη σχολή, δηλώνει: «μέσα σε αυτές τις μέρες, βλέπεις ανθρώπους να μιλούν χωρίς να είναι κανείς απέναντί τους». «Βλέπουν οράματα λόγω της αυπνίας, έχουν εγκαύματα και τραυματισμούς από την αλμύρα», προσθέτει.
Η εκπαίδευση συνεχίζεται δεύτερη και τρίτη μέρα. Αν κάποιος κάνει λάθος και δεν εκτελέσει σωστά μια εντολή, τιμωρούνται όλοι. Και τότε αντιλαμβάνεται ότι αν ξανακάνει λάθος, θα αντιμετωπίσει και τη χλεύη των υπολοίπων. Πρόκειται για μια δοκιμασία όχι μόνο σωματική αλλά και ψυχολογική.
Ακολουθεί τρέξιμο με βάρκες στο κεφάλι, ασκήσεις με δοκούς, ενώ για κολατσιό τους μαθητές περιμένει μια κονσέρβα.
Η «ανάκριση»
Την τέταρτη ημέρα της εβδομάδας, οι εκπαιδευόμενοι βατραχάνθρωποι είναι ήδη 70 ώρες άυπνοι. Τους περιμένουν όμως ακόμα πιο δύσκολα, καθώς το βράδυ έρχεται η... «ανάκριση», δηλαδή μια προσομείωση αιχμαλωσίας από τον εχθρό.
Η δοκιμασία αυτή πραγματοποιείται σε ένα παλιό καταφύγιο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο καταλήγει σε ένα σπήλαιο.
Οι ψυχολογικές προκλήσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Οι εκπαιδευτές προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα φόβου, προκαλώντας τρομακτικούς ήχους και ψεύτικους κραυγές βασανισμού.
Οι μαθητές στήνονται σε έναν τοίχο με τα χέρια κολλημένα και εκτεταμένα. Ένας-ένας οδηγούνται σε ένα «δωμάτιο ανάκρισης», όπου υποβάλλονται σε σωματική και ψυχολογική πίεση ώστε να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους, τη δική τους ή των συμπολεμιστών τους.
96 ώρες αϋπνίας, έκθεση ιδεών και ...ζωγραφική
Την πέμπτη ημέρα της διαβολοβδομάδας, οι εκπαιδευόμενοι, ήδη 96 ώρες χωρίς ύπνο, μπαίνουν ίσως στο δυσκολότερο κομμάτι.
Αντιμετωπίζουν παραισθήσεις και έντονη σωματική καταπόνηση.
Μπαίνουν στη θάλασσα με τις βάρκες και δέχονται μια πλασματική επίθεση. Έτσι χρειάζεται να ανατρέψουν τις βάρκες, και να κρυφτούν κάτω από αυτές μέσα στο νερό. Θα μείνουν εκεί για ώρες. Και όταν βγουν πρέπει να επιδείξουν ανεβασμένο ηθικό, να τραγουδήσουν.
Και οι δοκιμασίες συνεχίζονται σε πιο πνευματικό επίπεδο. Τα μεσάνυχτα της ίδιας ημέρας, οι μαθητές των ΟΥΚ καλούνται να γράψουν έκθεση, περιγράφοντας την εμπειρία τους από τη διαβολοβδομάδα. Έχουν χρόνο 10 λεπτά για να το κάνουν, ενώ στη συνέχεια πρέπει να ζωγραφίσουν. Αυτό που αξιολογείται σε αυτήν την περίπτωση είναι η διαύγειά τους και η δυνατότητά τους να συγκεντρωθούν, μετά από τόση σωματική και ψυχολογική κούραση.
Η τελευταία μέρα – Μια ηθική δικαίωση
Οι μαθητές είναι ήδη άυπνοι και βρεγμένοι επί έξι μέρες. Η τελευταία δοκιμασία είναι μια προσομείωση μάχης, μια απόβαση στο έδαφος του εχθρού, εν μέσω εχθρικών πυρών. Η ολοκλήρωση της διαβολοβδομάδας, γίνεται υπό το βλέμμα ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού αλλά και του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας.
Η δοκιμασία λήγει με το εγκώμιο των ανωτέρων τους προς τους μαθητές για το γεγονός ότι πέρασαν πλέον τις δικές τους «Συμπληγάδες».
Οι εκπαιδευόμενοι, με δεμένα τα χέρια, κάνουν την τελευταία βουτιά, μια επιβεβαίωση ότι έχουν πάρει το βάπτισμα του πυρός.
Οι εκπαιδευτές τους, από τους οποίους πέρασαν τόσα τις προηγούμενες μέρες, περνούν ένας-ένας και τους σφίγγουν το χέρι. Είναι για τα νέα πλέον μέλη της Ομάδας Υποβρύχιων Καταστροφών, μια προσωπική και ηθική δικαίωση καθώς και η έναρξη μιας μεγάλης διαδρομής. Ακολουθούν άλλες 19 εβδομάδες σκληρής εκπαίδευσης.
Όπως αναφέρει και ένας νέο μέλος των ΟΥΚ στο τέλος αυτής της «οδύσσειας»: «Είναι τόσο μαγικό, τόσο ατόφιο, τόσο μοναδικό, που δεν μπορώ να το συγκρίνω με κάτι άλλο που έχω ζήσει».
