Ενδοοικογενειακή βία: 350 καταγγελίες σε τρεις ημέρες - «Νούμερα που βλέπαμε σε μηνιαία βάση» λέει στο Flash.gr η εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ.
Η πόρτα κλείνει και οι μάσκες πέφτουν. Οι κακοποιητές κλωτσούν, γρονθοκοπούν, απειλούν και βρίζουν. Μετά το περιστατικό της 1ης Απριλίου -τότε που δολοφονήθηκε η Κυριακή Γρίβα, έξω από το Αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων- οι καταγγελίες είναι εκατοντάδες.
Πρόκειται για έξαρση ή μήπως τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, επιτέλους μιλούν; Είναι χαρακτηριστικό, ότι μέσα στις τρείς πρώτες ημέρες μιας εβδομάδας, καταγράφονται νούμερα που οι αρχές μέχρι πρότινος έβλεπαν σε μηνιαία βάση, δηλώνει στο Flash.gr, η εκπρόσωπος Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας, Κωνσταντία Δημογλίδου, με την οποία συνομιλήσαμε…
«Παρατηρώντας και εμείς στην Ελληνική Αστυνομία, καθημερινά τα περιστατικά που φτάνουν σε κάποια αστυνομική υπηρεσία, είτε πρόκειται για αστυνομικό τμήμα, είτε πρόκειται για κάποιο γραφείο αντιμετώπισης της οικογενειακής βίας σε όλη τη χώρα, μετά το περιστατικό της 1ης Απριλίου παρατηρούμε μια μεγάλη αύξηση στα περιστατικά που καταγγέλλονται.
Παράδειγμα, τις τρεις πρώτες ημέρες της προηγούμενης εβδομάδας -συγκεκριμένα Δευτέρα 8 Απριλίου, Τρίτη 9 και Τετάρτη 10 του μηνός- είχαμε πάνω από 350 καταγγελίες από θύματα. Δεν αφορούν μόνο γυναίκες βέβαια, ωστόσο η πλειοψηφία αυτών των θυμάτων είναι γυναίκες. Τα νούμερα αυτά τα βλέπαμε, το προηγούμενο έτος τουλάχιστον, σε μηνιαία βάση. Μηνιαία δηλαδή είχαμε τέτοια νούμερα και τώρα τα βλέπουμε μόλις στις τρεις πρώτες μέρες της εβδομάδας.»
Οι αριθμοί σοκάρουν και δυστυχώς επαναλαμβάνονται. Συγκεκριμένα, τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που καταγγέλθηκαν και την εβδομάδα που διανύουμε, έχουν ως εξής:
- Κυριακή 14 Απριλίου:
108 περιστατικά
69 συλλήψεις με την αυτόφωρη διαδικασία
184 κλήσεις στο 100
- Δευτέρα 15 Απριλίου:
107 περιστατικά
74 συλλήψεις
5 θύματα μεταφέρθηκαν σε δομές
143 κλήσεις στο 100
- Τρίτη 16 Απριλίου:
92 περιστατικά
53 συλλήψεις
5 θύματα μεταφέρθηκαν σε δομές
149 κλήσεις στο 100
Αριθμοί που ωστόσο, δεν ξαφνιάζουν και τόσο τις αρχές, αφού κάτι φαίνεται να αλλάζει και ν’ ανοίγουν τα στόματα. Ίσως εξαιτίας του φόβου που αισθάνονται τα θύματα, μας λέει η κυρία Δημογλίδου…
«Ουσιαστικά καθρεφτίζεται ο σκοτεινός αριθμός που συζητούσαμε εδώ και τόσο καιρό, ο σκοτεινός αριθμός των περιστατικών που δεν έφταναν σε μια αστυνομική υπηρεσία. Ίσως πράγματι, το περιστατικό των Αγίων Αναργύρων να έχει προκαλέσει φόβο στα θύματα. Φόβο τόσο για τη ζωή τους όσο και για τη σωματική τους ακεραιότητα. Ότι δηλαδή μέσα σε αυτό το περιβάλλον, μπορεί να συμβεί κάτι ακραίο και να χάσουν τη ζωή τους, όπως έχασε τη ζωή της η κοπέλα αυτή. Βέβαια είναι πολύ διαφορετική αυτή η περίπτωση, καθώς δολοφονήθηκε έξω από μια αστυνομική υπηρεσία. Όμως σίγουρα είναι ο φόβος αυτός που προκαλεί στα θύματα την ανάγκη να φτάσουν σε μια αστυνομική υπηρεσία.
Και ίσως -και λέω ίσως γιατί μπορεί να συμβαίνει και αυτό- μετά από αυτό το περιστατικό, ανακοινώθηκε πολλές φορές το πόσο εύκολο είναι για ένα θύμα να καταγγείλει και πόση βοήθεια μπορεί να δεχτεί, όχι μόνο από την ΕΛ.ΑΣ, αλλά και από το κράτος γενικότερα. Και με τις δομές του Υπουργείου Οικογένειας, αλλά και με άλλες δομές»
«Πάνω από 1000 γυναίκες, εγκατέστησαν το “κουμπί πανικού”… 241 γυναίκες το πάτησαν, μέσα σε έναν χρόνο!»
Αλλά και το κουμπί πανικού, το γνωστό «panic button», επιλέγουν όλο και περισσότερες γυναίκες, ως έναν ακόμη «σύμμαχο» κατά της βίας, που βιώνουν. Μετά το έγκλημα στους Αγίους Αναργύρους, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις σε Αττική και Θεσσαλονίκη, όπου τα θύματα ζητούν την εφαρμογή, κυρίως στα περιστατικά που αφορούν σωματικές βλάβες και όχι εξυβρίσεις και απειλές, μας λέει η εκπρόσωπος τύπου της ΕΛ.ΑΣ…
«Είναι μια εφαρμογή που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2023. Σε Αττική και Θεσσαλονίκη προς το παρόν, αλλά πρόκειται να επεκταθεί και σε ολόκληρη τη χώρα. Μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου του 2024, 1.182 γυναίκες ζήτησαν και έλαβαν αυτήν την εφαρμογή, ενώ 241 γυναίκες ενεργοποίησαν το panic button. Και να πούμε, ότι σε όλες τις περιπτώσεις της ενεργοποίησης, φυσικά δεν είχαμε καμία γυναικοκτονία, αλλά και δεν πρόλαβαν να κακοποιηθούν οι γυναίκες αυτές. Ενημερώθηκε άμεσα η αστυνομία και μέσα σε λίγα λεπτά έφτασε στο σημείο και ο δράστης συνελήφθη.»
Φεύγουν για να σώσουν τη ζωή τους, ποια είναι η βοήθεια που προσφέρεται στα θύματα
Στη μάχη κατά της ενδοοικογενειακής βίας, κάθε βοήθεια είναι πολύτιμη. Γι αυτό και ο φόβος για τον οποίο έκανε λόγο η κυρία Δημογλίδου, φαίνεται να οδηγεί όλο και περισσότερες γυναίκες στην απόφαση να ζητήσουν καταφύγιο. Να φιλοξενηθούν σε κάποια δομή που η Πολιτεία τους προσφέρει, όπως τα νεόφερτα Safe Houses, κυριολεκτικά για να σώσουν τη ζωή τους. Πολλές φορές, μαζί με τα ανήλικα παιδιά τους, που επίσης -σε αρκετές περιπτώσεις- βιώνουν τη βία από τον κακοποιητή…
«Υπάρχουν συγκεκριμένοι ξενώνες σε όλη τη χώρα, με τους οποίους γίνεται τηλεφωνική επαφή με την Ελληνική Αστυνομία όταν το θύμα δηλώνει ότι θέλει να μεταφερθεί σε κάποια δομή. Είναι κοιτώνες του Υπουργείου Οικογένειας, οι οποίοι μπορούν να φιλοξενήσουν γυναίκες ακόμη και τα ανήλικα παιδιά τους.
Όσον αφορά τα Safe houses, είναι κάτι καινούριο. Πρόκειται για δομές τις οποίες αναζητά η Ελληνική Αστυνομία σε κάθε δήμο, σε όλη τη χώρα, σε περίπτωση που δεν υπάρχει διαθέσιμη δομή από το Υπουργείο Οικογένειας ώστε να φιλοξενηθεί μια γυναίκα, η οποία είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Και μάλιστα με έξοδα της ΕΛ.ΑΣ. Ακόμη και ένα ξενοδοχείο σε κάποια πόλη. Αρκεί να μην επιστρέψει η γυναίκα, στο κακοποιητικό περιβάλλον.»
Με το πρωτόκολλο διαχείρισης περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας να έχει αυστηροποιηθεί μετά τη δολοφονία της Κυριακής, ήδη αρκετές γυναίκες, τόσο στην Αττική, όσο και στην επαρχία φιλοξενούνται σε τέτοιες δομές, που έχουν βρεθεί με μέριμνα της Ελληνικής Αστυνομίας…
«Υπάρχουν γυναίκες αυτή τη στιγμή που φιλοξενούνται ακόμη και σε αστυνομική εγκατάσταση. Δεν θα προσδιορίσω τον τόπο για τη δική τους ασφάλεια πάντα, αλλά αυτή τη στιγμή ναι, υπάρχουν και περιπτώσεις όπου για παράδειγμα, γυναίκα φιλοξενείται σε αστυνομική εγκατάσταση για να μην επιστρέψει στο κακοποιητικό περιβάλλον, είτε μέχρι να συλληφθεί ο δράστης, είτε μέχρι να νιώσει η ίδια ασφάλεια και να μπορεί να μείνει κάπου αλλού. Όχι όμως στην ίδια εστία με τον κακοποιητή, σε καμία περίπτωση.
-Έχετε κάποιον αριθμό γυναικών που χρειάστηκε αυτό το διάστημα να ζητήσουν τη βοήθειά σας και να φιλοξενηθούν σε δομές;
Μόνο μέσα σε δύο ημέρες, δέκα γυναίκες ζήτησαν με μέριμνα της αστυνομίας, να μετακινηθούν σε κάποια δομή για να μην επιστρέψουν στο κακοποιητικό περιβάλλον, καθώς υπήρχε ανησυχία για τη σωματική τους ακεραιότητα, ακόμη και για τη ζωή τους.»
Στο ίδιο βοηθητικό πλαίσιο, τονίζει η εκπρόσωπος τύπου της ΕΛ.ΑΣ. είναι και η δυνατότητα που προσφέρεται στα θύματα να έχουν πρόσβαση σε νομική συμβουλευτική αλλά και ψυχολογική υποστήριξη, από το αρμόδιο Υπουργείο Οικογένειας.
