Έρευνα για την φυματίωση: Η πιο θανατηφόρος λοίμωξη στον κόσμο μεταδίδεται απλά με την αναπνοή

Νέα μελέτη που αφορά τη φυματίωση αποκάλυψε ότι η προσβολή από τη νόσο μπορεί να είναι πολύ πιο εύκολη από ό,τι νομίζαμε μέχρι σήμερα. Ευρήματα που πιθανώς να εξηγούν γιατί παρά την τεράστια, παγκόσμια προσπάθεια που καταβάλλεται, η φυματίωση δεν εκριζώνεται.

Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα μικρόβια της φυματίωσης μεταδίδονται μέσω του βήχα, του γέλιου ή της ομιλίας, του τραγουδιού ή του φτερνίσματος. Ωστόσο, σε μια νέα τους μελέτη Ολλανδοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι τέσσερις στους πέντε ανθρώπους που ελέγχονται θετικά για το φονικό μικρόβιο δεν υποφέρουν από βήχα, που προηγουμένως θεωρούνταν βασικό σύμπτωμα της φυματίωσης.

Αντίθετα, εκείνοι που δεν έχουν βήχα υπάρχει πιθανότητα να μεταφέρουν τη μολυσματική ασθένεια με το σάλιο τους, το οποίο μπορεί να εκτοξευτεί στον αέρα όταν κάποιος μιλάει ή αναπνέει.

Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να κολλήσουν τη λοίμωξη μόνο και μόνο αναπνέοντας κοντά σε κάποιον που έχει το μικρόβιο αλλά δεν παρουσιάζει εμφανή συμπτώματα.

Η πρώτη μελέτη

Η πρώτη μελέτη δημοσιεύεται στην ιατρική επιθεώρηση Lancet Infectious Diseases. Οι ερευνητές ανέλυσαν συνδυαστικά τα δεδομένα από 12 προγενέστερες μελέτες, με περισσότερους από 620.000 ασθενείς από Ασία και Αφρική.

Όπως διαπίστωσαν, το 82,8% των φυματικών ασθενών δεν είχαν επίμονο βήχα, ενώ το 62,5% δεν είχε καθόλου βήχα. Σαν να μην έφτανε αυτό, πάνω από ένας στους τέσσερις ασθενείς (το σχεδόν 28%) δεν είχαν κανένα σύμπτωμα ύποπτο για φυματίωση.

«Τα ευρήματα αυτά υποδεικνύουν το πιθανό λόγο για τον οποίο, παρά τις τεράστιες  προσπάθειες…. η επίπτωση της φυματίωσης μετά βίας μειώνεται σε Ασία και Αφρική», δήλωσε ο επιβλέπων ερευνητής Dr. Frank Cobelens, καθηγητής Παγκόσμιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ.

Όπως εξήγησε, ο επίμονος βήχας αποτελεί συχνά την πρώτη ένδειξη της νόσου. Αν όμως το 80% των ασθενών δεν τον έχουν, τότε η διάγνωση θα καθυστερήσει. Αυτό «πιθανώς θα γίνει αφού μεταδώσουν τη νόσο σε πολλά άλλα άτομα», πρόσθεσε.

Η δεύτερη μελέτη

Στη δεύτερη μελέτη, επιστήμονες από το UMC του Άμστερνταμ και το Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν, στη Νότιο Αφρική, μελέτησαν 102 ασθενείς με ενδεχόμενη φυματίωση. Οι 52 είχαν θετικό αποτέλεσμα στο καθιερωμένο τεστ πτυέλων που ανιχνεύει γρήγορα τη νόσο. Άλλοι 20 ήταν αρνητικοί. Και οι 30 δεν είχαν διαγνωστεί.

Με μεγάλη τους έκπληξη οι επιστήμονες εντόπισαν το μυκοβακτηρίδιο στον εκπνεόμενο αέρα του 90% των συμμετεχόντων! Με άλλα λόγια, υπήρχε στην ανάσα ακόμα και ανθρώπων που είχαν αρνητική διάγνωση, δηλαδή δεν έπασχαν από ενεργό φυματίωση.

Οι εκπλήξεις, όμως, δεν τελείωσαν εδώ. Η ίδια μελέτη έδειξε πως το 30% των ασθενών που ολοκλήρωσαν την αντιφυματική θεραπεία, εξακολουθούσαν να έχουν το βακτήριο στην ανάσα τους.

Τα ευρήματα αυτά δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS). Οι ερευνητές λένε πως εφ’ όσον ένας άνθρωπος φέρει το μυκοβακτηρίδιο στην αναπνευστική οδό του, ενδέχεται και να το μεταδίδει.

Αυξήθηκαν τα κρούσματα της θανατηφόρας νόσου

Τα κρούσματα της νόσου αυξήθηκαν κατά περισσότερο από 10% πέρυσι, σύμφωνα με τον Οργανισμό Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου – από 4.380 το 2022 σε 4.850 το 2023.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, 7,5 εκατομμύρια άνθρωποι διαγνώστηκαν με φυματίωση το 2022 – ο υψηλότερος αριθμός που έχει καταγραφεί ποτέ. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) δήλωσε ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να κάνουν διάγνωση ή να λάβουν θεραπεία κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Τι είναι η φυματίωση;

Η φυματίωση παραμένει μια από τις πιο θανατηφόρες ασθένειες στον κόσμο και η δεύτερη πιο μολυσματική μετά το Covid-19. Η βακτηριακή λοίμωξη εξαπλώνεται με τον αέρα όταν οι άνθρωποι που φέρουν το μικρόβιο βήχουν, φτερνίζονται ή φτύνουν.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν βήχα για περισσότερες από τρεις εβδομάδες, αίσθημα εξάντλησης, υψηλό πυρετό, απώλεια βάρους και απώλεια όρεξης. Μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή, αλλά οι περισσότερες περιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς με αντιβιοτικά. Η λοίμωξη μπορεί να εξαπλωθεί στον εγκέφαλο, την καρδιά, την κοιλιά, τους αδένες, τα οστά και το νευρικό σύστημα.