Εξωτερική πολιτική με τρίποντα γίνεται;

Δεν θα ασχοληθώ με τα μπασκετικά, καθώς υπάρχουν αρμοδιότεροι εμού. Απλά να μου επιτρέψετε να εκφράσω σεμνά και ταπεινά που θα λέγαμε και στο παρελθόν τις απόψεις μου για τα όσα είδα να εξελίσσονται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Και θέλω να είμαι ξεκάθαρος, έστω και εάν στενοχωρήσω κάποιους: εξωτερική πολιτική δεν γίνεται με... τρίποντα, τάπες και γαλανόλευκες στις εξέδρες για να πικάρουμε τον αντίπαλο προπονητή, επειδή απλά τυχαίνει να είναι Τούρκος.

Διότι οι... μαγκιές τέτοιου είδους είναι τσάμπα και ο πατριωτισμός είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για να τον καταναλώνουμε σε οποιοδήποτε τελικό, ημιτελικό ή ότι άλλο σκεφθεί ο καθένας. Ο αθλητισμός είναι καλό να ενώνει τους λαούς και όχι να τους διαχωρίζει και να γίνεται εργαλείο στα χέρια τάχα μου δήθεν εθνικιστών, που αν ποτέ τύχαινε να πέσει μπιστολιά θα έτρεχαν να κρυφτούν.

Εξωτερική πολιτική λοιπόν δεν γίνεται με τρίποντα, ούτε αντιγράφοντας συμπεριφορές άλλων, που στο τέλος της ημέρας όσες φορές το έπραξαν απλά εκτέθηκαν. Αλλά για να είμαι ειλικρινής θυμάμαι σαν τώρα την αποστολή της ΑΕΚ στο Βελιγράδι, που έστειλε ένα μήνυμα τότε που φίλοι και σύμμαχοι το βομβάρδιζαν ανηλεώς. Συγκρίνετε τις δυο εικόνες και βγάλτε συμπεράσματα.

Νομίζω ότι όσοι το σκέφθηκαν αδίκησαν τον εαυτό τους και την ομάδα τους. Όσον αφορά την εξωτερική μας πολιτική θα έλεγα ότι όσες φορές την αφήσαμε είτε σε γιαλατζί πατριώτες είτε σε υπερπατριώτες το κόστος το πληρώσαμε και το πληρώνουμε ακόμη. Καλό θα ήταν τα όσα είδαμε πριν μέρες να μην τα ξαναδούμε παρά μόνο σε παιχνίδια της Εθνικής μας.

Εκεί μακάρι να πήγαιναν οι φίλαθλοι και οι οπαδοί των ομάδων με τις γαλανόλευκες. Θα ήταν όμορφη εικόνα, καθώς θα είχε άλλο πρόσημο. Όσο δε αφορά την εξωτερική πολιτική καλό θα είναι να την αφήνουμε σε αυτούς που είναι επιφορτισμένοι για αυτό τον σκοπό.

Αυτό το σημείωμα θα ήθελα να το διαβάσει και ο Τούρκος προπονητής. Για να καταλάβει ότι κάποια πράγματα της...στιγμής και της έντασης, δεν μπορούν να σημαδεύουν τις προσπάθειες που κάνουν άπαντες προς τη σωστή πλευρά και των δυο πλευρών του Αιγαίου.

Όπως λέει και το τραγούδι του Νταλάρα, και εγώ λαός και εσύ λαός. Εγώ Χριστό και εσύ Αλλάχ, όμως και οι δυο μας αχ και βαχ...