Γεωργούλης: Οι άχρηστοι διάσημοι της πολιτικής

Η υπόθεση Γεωργούλη, άνοιξε μια σειρά από αθέατα ζητήματα. Δεν εννοούμε την υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης για την οποία κατηγορείται, ούτε βέβαια την υπεράσπιση των αυτονόητων δικαιωμάτων γυναικών και γενικότερα όσων θίγονται, να καταγγέλλουν με θάρρος αληθινά γεγονότα.

Εκτός από την αυτονόητη υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, προκύπτουν σοβαρά πολιτικά θέματα.

Καταρχήν απομυθοποιείται πλήρως για να μην πούμε ότι εξευτελίζεται, η πρακτική όλων σχεδόν των κομμάτων να προτείνουν υποψηφίους επειδή είναι γνωστοί, επειδή το μοναδικό τους προσόν είναι η αναγνωρησιμότητα τους. Είναι σαφές ότι ένας ποδοσφαιριστής για παράδειγμα που ομιλεί μέτρια (μόνον) την ελληνική, δεν έχει νόημα να είναι ευρωβουλευτής όσο κι αν είναι δημοφιλής σε φιλάθλους.

Κι όμως έγινε ευρωβουλευτής ο Θοδωρής Ζαγοράκης και έλαμψε με την απουσία του από κάθε ουσιαστική κοινοβουλευτική δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένης και της αυτονόητης δραστηριότητας κάθε ευρωβουλευτή, όπως η ομιλία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Με την ίδια λογική έγινε ευρωβουλευτής ο Αλέξης Γεωργούλης ως διαπρεπής ηθοποιός, παρότι δεν είναι εύκολο να απαντηθεί το ερώτημα σε ποιο πεδίο είναι λιγότερο μέτριος: στην υποκριτική ή την πολιτική.

Τα επιτελεία των πολιτικών κομμάτων, καταφεύγουν στην ευκολία να επιλέξουν υποψήφιους με κριτήριο την αναγνωρησιμότητα, συμβάλλοντας στην υποτίμηση του πολιτικού λόγου και στην γενικότερη υποβάθμιση της πολιτικής. Φαίνεται όμως ότι πέφτουν στην παγίδα της δημοσιότητας καθώς οι διάσημοι celebrities τελικά αποσπούν την έγκριση μεγάλου αριθμού ψηφοφόρων γεγονός που τα κόμματα ερμηνεύουν ως υιοθέτηση των επιλογών τους.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για αποτυχία της πολιτικής που αναδεικνύει την φτώχεια της πολιτικής επιχειρηματολογίας καθώς η πολιτική ηγεσία εμφανίζεται αδύναμη να συναρπάσει τους ψηφοφόρους με ουσιαστικό λόγο. Χρειάζεται μαϊντανούς τους οποίους προβάλλει για να εντυπωσιάσει το κοινό…

Και επειδή ισχύει η φράση «ενός κακού μύρια έπονται» ακόμα κι όταν η συμπεριφορά, οι πράξεις ή οι παραλείψεις των πασίγνωστων άχρηστων είναι προβληματική, ακόμα και τότε προσπαθούν να τους καλύψουν υποκριτικά. Όχι για να τους διασώσουν αλλά για να μην υποχρεωθούν να ζητήσουν συγνώμη για τις επιλογές τους.