Ο Μανώλης Κυπραίος, έμπειρος πολεμικός ανταποκριτής, έχασε την ακοή του, από επίθεση των ΜΑΤ εναντίον του με χειρομβοβίδα κρότου-λάμψης, κατά τη διάρκεια μεγάλης διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας κατά των μέτρων λιτότητας.Επίσης ξυλοκοπήθηκε από την αστυνομία στο Σύνταγμα, παρ’ όλο που έδειξε τη δημοσιογραφική του ταυτότητα.

Αναγκάστηκε να υποβληθεί σε πολλά σοβαρά χειρουργεία και αναρίθμητες μέρες νοσηλείας κι έχει χάσει την ικανότητά του να εργαστεί. Για την περίπτωση του έχει παρέμβει η Διεθνής Αμνηστία, διοργανώνοντας διεθνή καμπάνια, και χιλιάδες πολίτες έχουν κινητοποιηθεί σε όλο τον κόσμο. Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, που εκπροσωπεί περισσότερα από 600.000 μέλη σε 141 χώρες, στηρίζει απόλυτα την αγωγή που κατέθεσε ο ρεπόρτερ.

1η Δίκη – Ο απόλυτος ευτελισμός του θύματος

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της ΕφΣυν, η πρώτη δίκη μετά την αγωγή του δημοσιογράφου έγινε τον Νοέμβριο του 2017 και μέσα στο καλοκαίρι του 2018 βγήκε η (μη) απόφαση: το δικαστήριο ζητούσε ο Κυπραίος να εξεταστεί εκ νέου για να… διαπιστωθεί ο τραυματισμός του και να γίνει πάλι κατάθεση ειδικού εμπειρογνώμονα-πυροτεχνουργού. Τότε το ελληνικό Δημόσιο είχε επικαλεστεί νόμους πολύ μακρινών και πολύ σκοτεινών εποχών.

Στο πολυσέλιδο έγγραφο που κατατέθηκε στη δίκη αναφέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες: «Η χρήση των όπλων από τους αστυνομικούς γίνεται: α) στις περιπτώσεις που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 29/30.4.1943, εφόσον υπάρχει απόλυτη ανάγκη και αφού εξαντληθούν όλα τα ηπιότερα μέσα, και β) για τη διάλυση των παράνομων δημόσιων συναθροίσεων». Στο ίδιο υπόμνημα, εκτός από τη νομοθεσία της Κατοχής, χρησιμοποιούνται δύο νομοθετήματα από τα χρόνια της χούντας, το Βασιλικό Διάταγμα 269/1972 («Κανονισμός διαλύσεως δημοσίων συναθροίσεων») και το Νομικό Διάταγμα 794/1971.

REUTERS/Yannis Behrakis: Η φωτορεπόρτερ Τατιάνα Μπόλαρη δέχεται επίθεση την ίδια χρονική περίοδο

Οι εκθέσεις των ανεξάρτητων ειδικών τεχνικών εμπειρογνωμόνων που ορίστηκαν από το δικαστήριο πιστοποιούν και επιβεβαιώνουν πως ο Κυπραίος δέχθηκε χειροβομβίδα κρότου-λάμψης και είναι κωφός άμφω με σοβαρά προβλήματα υγείας. Παρ’ όλα αυτά, ο εμπειρογνώμονας του ελληνικού Δημοσίου ισχυρίζεται ότι «ο τραυματισμός του δημοσιογράφου από το είδος και τον βαθμό των προκληθεισών βλαβών που περιγράφονται στην αγωγή του δεν δύναται να αποδοθεί στην ενεργοποίηση χειροβομβίδας κρότου-λάμψης», η οποία «παράγει κρότο και λάμψη εντός των επιπέδων ανοχής του ανθρωπίνων οργάνων» και «η χρήση της γίνεται από προσωπικό που έχει συνεχή εκπαίδευση και μεγάλη εμπειρία στη χρησιμοποίησή της, συνεπώς δεν ρίπτεται εφόσον δεν κριθεί ότι υπάρχει σοβαρός λόγος προς τούτο».

(EUROKINISSI)

Τούτων δοθέντων, «ο διμοιρίτης δεν θεωρείται πιθανό να έχασε την ψυχραιμία του και να διέταξε τη ρίψη χειροβομβίδας εναντίον ενός μεμονωμένου ατόμου εξαιτίας μάλιστα μιας ήσσονος σημασίας αφορμής, τη στιγμή μάλιστα που γνώριζε ότι εξαιτίας του υψηλού κόστους κάθε χειροβομβίδας (περίπου 70 ευρώ) είχε στη διάθεσή του έναν περιορισμένο αριθμό για την άμυνα του προσωπικού της διμοιρίας του έναντι πραγματικών απειλών προερχόμενων από τις επιτιθέμενες ομάδες ατόμων».

Αλλά η πραγματογνωμοσύνη κάνει ένα βήμα παραπέρα: «Το είδος των τραυμάτων που περιγράφονται ότι υπέστη ο ενάγων προσιδιάζουν σε έκρηξη αυτοσχέδιου εκρηκτικού-εμπρηστικού μηχανισμού, γεγονός που τεκμαίρεται και από τη συχνότητα που ρίπτονται τέτοιοι μηχανισμοί κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων από ομάδες ατόμων που έχουν πρόθεση να προκαλέσουν ταραχές (…) τα άτομα που επιδίδονται στην κατασκευή τους ανταλλάσσουν μεταξύ τους τεχνογνωσία και βέλτιστες πρακτικές, ενώ παράλληλα αντλούν πληροφορίες από το διαδίκτυο με απώτερο σκοπό να προκαλέσουν τη μεγαλύτερη δυνατή ζημία στον στόχο τους ο οποίος είναι συνήθως αστυνομικοί, συχνά όμως και δημοσιογράφοι ή μέλη μιας αντίπαλης ιδεολογικά ομάδας».

«Όταν επιβλήθηκε το Μνημόνιο, η μιζέρια, η εξαθλίωση, η απανθρωπιά, τέθηκε για όλους μας ερώτημα “με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις”», μας είχε πει σε παλιότερή του συνέντευξη ο Κυπραίος. «Για την πλειονότητα των ανθρώπων του Τύπου, ήταν ξεκάθαρο πως η θέση μας δεν μπορούσε να ήταν άλλη παρά δίπλα στον λαό. Κι αυτό το πληρώσαμε και το πληρώνουμε. Όμως, ακόμα κι αν κάποιοι δεν το επιθυμούν, στο τέλος θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Κι αυτό δεν είναι δική μου θέληση μόνο ή των υπόλοιπων θυμάτων, αλλά και των δικαστικών, όπως γνωρίζω. Θα είμαι εδώ μέχρι “να παγώσει η κόλαση”».Man