Γκράφιτι για τον Τζορτζ Φλόιντ στο Μεταξουργείο: «Στη ζούγκλα που ζούμε ο βανδαλισμός του είναι φυσιολογικός»

Της Μαριάννας Χιονά

Δεν έχουν περάσει ούτε δέκα ημέρες από τότε που ο street artist Αντώνης Χαμπάς έφτιαξε το εντυπωσιακό γκράφιτι στo Mεταξουργείο, που τιμά τη μνήμη του δολοφονημένου Τζορτζ Φλόιντ. Μέσα σε ένα βράδυ καταστράφηκε. To μαύρο παιδί της τοιχογραφίας συνεχίζει να κλαίει. Από τα μάτια τού όμως τρέχουν κόκκινες και λευκές μπογιές, ποτισμένες με μίσος και ρατσισμό.

Ο βανδαλισμός δεν ξάφνιασε τον δημιουργό του γκράφιτι. Ίσως και να το περίμενε. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που άγνωστοι καταστρέφουν δημιουργία του. Όσο όμως συνηθισμένο και να είναι πια το φαινόμενο, παραμένει άτονο και αδύναμο. Γιατί η ομορφιά μιας τοιχογραφίας, πόσο μάλλον μιας με δυνατό αντιρατσιστικό μήνυμα είναι τόσο έντονη που επισκιάζει κάθε ασχήμια.

«Ο βανδαλισμός δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Στην ζούγκλα που ζούμε είναι μάλιστα φυσιολογικό. Από τη μία χαίρομαι που το έργο έκανε τέτοια αλληλεπίδραση, γιατί ο τοίχος της πόλης αντικατοπτρίζει την κοινωνία. Από την άλλη λυπάμαι, που έχει φθάσει η εποχή στην Ελλάδα που ενοχλεί η τέχνη. Παλιά σέβονταν τα έργα που άξιζαν», λέει στον flash.gr ο καλλιτέχνης.

Ο Hambas είχε γίνει ευρύτερα γνωστός με το έργο του σε τοίχο σχολείου για τα θύματα της πυρκαγιάς στο Μάτι.  Στις τοιχογραφίες του συνηθίζει να τοποθετεί παιδικά πρόσωπα καθώς είναι αυτά που καταφέρνουν να μας ταρακουνήσουν και να μας ευαισθητοποιήσουν πιο εύκολα.

Διαβάστε τη συνέντευξη του: Από τη Μινεάπολη ως το Μεταξουργείο: Το χρώμα δεν μπορεί να ορίζει την ψυχή του ανθρώπου

«Θεωρώ ότι η αλλαγή μπορεί να έρθει μέσα από τη νοοτροπία που μπορούμε να καλλιεργήσουμε στα παιδιά. Πρέπει να εξηγήσουμε ότι υπάρχει μόνο μία φυλή, η ανθρώπινη φυλή. Ο διαχωρισμός των φυλών έχει γίνει απλώς για να αισθάνεται κάποιος ανώτερος. Για κανέναν άλλο λόγο», είχε δηλώσει.

«Πρέπει να αναθεωρήσουμε πάρα πολλά πράγματα και να σκεφτούμε ότι το χρώμα δεν μπορεί να ορίσει έναν άνθρωπο. Δεν γίνεται το χρώμα να ορίζει την ψυχή του ανθρώπου. Είναι αδιανόητο να προσπαθούμε να διαχωρίσουμε τους ανθρώπους ανά χρώμα. Θα το πω και χιουμοριστικά. Επειδή είμαι ζωγράφος ξέρω λίγο καλύτερα από χρώματα. Ένα έργο δεν μπορεί να κριθεί από τι χρώμα θα βάλεις. Η ποιότητα του έργου θα είναι εξίσου καλή με οτιδήποτε χρώμα επιλέξεις να βάλεις».

Αυτό ήταν το μήνυμα που ήθελε να περάσει μέσα από την τοιχογραφία του. Παρά τον βανδαλισμό, παραμένει ηχηρό.