Η μητέρα του Παύλου Φύσσα φιλοξενούμενη στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, στην εκπομπή «Με τα πόδια μέχρι την αλήθεια» της Λίνα Νικολακοπούλου και Αλεξάνδρας Χριστάκακη, μίλησε εφ΄ όλης της ύλης.

Η δίκη της Χρυσής Αυγής θα περάσει στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως της έκβασης που θα έχει. Είναι η μητέρα των μαχών κατά του φασισμού. Σε αυτή τη δίκη μαζί με τα θύματα, η Μάγδα Φύσσα παίρνει ρόλο πρωταγωνιστικό. Στο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Επιτάφιος», όπου μια μάνα, καταμεσὶς του δρόμου, μοιρολογάει το σκοτωμένο παιδί της, σε μια στροφή ο ποιητής γράφει:

Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, ωιμέ,
μέσα στις φλέβες μου είσαι.
Γιε μου, στις φλέβες ολουνών
καημέ έμπα βαθιά και ζήσε…

Σημαίες τώρα σε ντύσανε,
παιδί μου εσύ κοιμήσου.
Κι εγώ τραβώ στ’ αδέρφια σου
και παίρνω τη φωνή σου.
Αυτό κάνει και η Μάγδα Φύσσα, έχει πάρει τη φωνή του δολοφονημένου παιδιού της.

Εγώ τον Παύλο μου δεν θα τον φέρω πίσω. Περιμένω όμως Λαγός και Κασιδιάρης να καταδικαστούν.
Επτά χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου από το τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής, η Μάγδα Φύσσα, συνεχίζει να μιλά με ένταση ακόμα και για τα ανέμελα παιδικά χρόνια του γιου της, για το πάθος του για τη μουσική και το χιπ χοπ, και την ανάγκη του να προσφέρει στους άλλους. «Ό,τι είχε ανάγκη και χρειαζόταν, έβρισκε πάντα τον τρόπο και το έκανε.

Ο Παύλος έβλεπε από μικρός την αδικία. Ζούσε με αυτή. Ερχόμαστε από μια γειτονιά που έπρεπε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες και τα παιδιά που κάνουν ραπ στη Δυτική Αττική αποτυπώνουν την αδικία στα τραγούδια τους. Ο Παύλος ήταν πάντα αντιφασίστας. Έτσι ήταν, έτσι γεννήθηκε. Ένας ελεύθερος νους. Έβλεπε την αδικία και μέσα από τους στίχους του μιλούσε για το άδικο».

Ο άνθρωπος που κοίταξε το “τέρας” στα μάτια

Η μητέρα ανέφερε για το μεγάλο όνειρο του γιου της που ήταν να δημιουργήσει έναν χώρο για να προσφέρει βοήθεια στα φτωχά παιδιά και να τους δώσει μια ευκαιρία για καλύτερη ζωή. «Ο Παύλος ήθελε να δώσει βοήθεια στους αδικημένους της ζωής, στους κατατρεγμένους. Είχε αυτό το όραμα, το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Έκανε συναυλίες για να δώσει τα χρήματα για καλό σκοπό… Ελάχιστες φορές έβγαζε χρήματα. Το ποσό που μαζεύονταν το έδινε “εκεί που έπρεπε”».

Είναι πολλοί οι συνυπεύθυνοι που έδωσαν τόπο, γη και ύδωρ να αναπτυχθεί το φασιστικό μόρφωμα της Χ.Α. Από εφήμεριδες που ξέπλεναν τον κάθε Κασιδιάρη, από πολιτικούς που μιλούσαν για σοβαρή «Χρυσή Αυγή», από τηλεοπτικές εκπομπές που τους έδιναν βήμα και θάρρος, και τέλος από τους ψηφοφόρους της που καμώνονταν ότι δεν ήξεραν. Η Μάγδα Φύσσα το επισήμανε ότι η κοινωνία έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης που που επέτρεψε στο  «μόρφωμα της Χ.Α. να στερεί σε παλικάρια τη ζωή και την ελευθερία, με πρόσχημα την πατρίδα».

EUROKINISSI

«Ήξερε ότι μεγαλώνει το ‘θεριό’. Εμείς δεν γνωρίζαμε για τα εγκλήματα της Χ.Α. Γινόντουσαν για χρόνια και δεν μας έδινε κανένας στοιχεία. Για αυτό κατηγορώ την κοινωνία μας. Δεν περιμένεις το 2013, σε ένα δημοκρατικό κράτος να βλέπεις τους “νέους Γερμανούς”, τους Ναζί, να τρομοκρατούν τον κόσμο. Πρόκειται για θρασύδειλα πλάσματα. Ό,τι κάνουν το κάνουν τη νύχτα, στα κρυφά και πισώπλατα.. Είναι εγκληματίες και δολοφόνοι και όσο ζω θα το φωνάζω.» Εξέφρασε για ακόμη μία φορά το μεγάλο της παράπονο για το γεγονός ότι ο Ρουπακιάς «είναι στο σπίτι του, τον φυλάνε και εμείς τον πληρώνουμε.  Ένας κατ΄ ομολογία δολοφόνος που δεν είναι στη φυλακή».

EUROKINISSI

«Και η ατιμωρησία αυτού του εγκλήματος έχει γεμίσει την Γη με αίμα. Δεν ξέρω τι φέρνει το μέλλον, αν οι φασίστες θα επιστρέψουν. Το ότι δεν είναι στη Βουλή η Χρυσή Αυγή είναι θετικό. Ρατσιστές και φασίστες πάντα θα υπάρχουν. Η δίκη του Παύλου τους πέταξε έξω από τη Βουλή. Ο θάνατός του, τους έκανε πέρα. Περιμένω όμως ο Λαγός και ο Κασιδιάρης να καταδικαστούν. Περιμένουμε όλοι πάνω από έξι χρόνια. Οι δικηγόροι μας έχουν κάνει τα πάντα. Και μόνο για αυτούς πρέπει αυτοί οι δύο να καταδικαστούν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το αίμα του Παύλου εμπόδισε να χυθεί κι άλλο αίμα, αίμα αθώων» ανέφερε σε άλλο σημείο της συνέντευξής της.

Τέλος, η μητέρα του Παύλου Φύσσα μίλησ για την απώλεια και το πώς διαχειρίζεται τον χαμό του γιου της. «Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο, δεν μπορείς να το διανοηθείς, νεκρώνεις, δε ζεις, απλά αναπνέεις… Εσείς θεωρείτε ότι εγώ κάνω κάτι πολύ δυνατό. Εγώ κάνω ό,τι μπορώ να κάνω και για τον Παύλο και για όλα τα παιδιά εκεί έξω που θέλουν να είναι ελεύθερα. Ελπίζω τα παιδιά εκεί έξω να πάρουν λίγο από το φως του. Εγώ τον Παύλο μου δεν θα τον φέρω πίσω, εγώ παλεύω να καταδικαστούν οι δολοφόνοι και με αυτό τον τρόπο να σωθούν άλλα παιδιά. Να σωθούν αθώα παιδιά!»