Πτωχευτικός Κώδικας Κωστής Χατζηδάκης: Η μισή αλήθεια του υπουργού

Στην ομιλία του στη βουλή ο κύριος Χατζηδάκης είπε μια μεγάλη «μισή» αλήθεια. Πώς η πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση είναι συνεπής με το προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ. Υπό αυτή την έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μομφή στους ψηφοφόρους που τους ψήφισαν.

Η συλλογική-κοινωνική ευθύνη ασφαλώς και δεν στοχεύει σε ενοχοποίηση του πολίτη, καταδικάζοντας τον ως «υπαίτιο». Στοχεύει να τον βοηθήσει για να κατανοήσει τη δυναμική της υπευθυνότητας και να αντιληφθεί τον ευρύτερο διαδραστικό του ρόλο, στη ζωή της κοινωνίας των πολιτών. Αλλά μέχρι αυτό να το κατανοήσει, θα χάσουν τα σπίτια τους κι αυτοί που δεν ευθύνονται με την ψήφο τους.

Η κυβέρνηση καταργεί την προστασία της πρώτης κατοικίας, εξομοιώνοντας την πτώχευση επιχειρήσεων με εκείνη των φυσικών προσώπων. Για πρώτη φορά δεν πτωχεύουν μόνο έμποροι και επιχειρηματίες, αλλά φυσικά πρόσωπα, δηλαδή απλοί πολίτες.

Καταρχάς μπορούν να πτωχεύσουν όσοι έχουν χρέη άνω των 30.000 ευρώ. Επιπλέον, θα πρέπει να είναι σε καθυστέρηση τουλάχιστον 6 μηνών το 40% των συνολικών υποχρεώσεων προς κάθε πιστωτή (Δημόσιο, τράπεζες, ταμεία).

Αίτηση πτώχευσης μπορούν όμως να υποβάλουν και οι πιστωτές, εάν τα χρέη προς αυτούς υπερβαίνουν το 30% της συνολικής αξίας των οφειλών. Για να πτωχεύσει κάποιος, ρευστοποιείται το σύνολο της ακίνητης και κινητής περιουσίας του οφειλέτη, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης κατοικίας.

Η λαϊκή ρήση «ο παθός, μαθός» αφορά αυτούς ακριβώς τους ψηφοφόρους που είδαν στο παρελθόν την μνημονιακή πολιτική που η ΝΔ εξάσκησε με ζήλο. Οι ψηφοφόροι της λοιπόν δεν γεννήθηκαν χθες ώστε να μην γνωρίζουν. Μπορεί να ψήφισαν «Μακεδονία χώρα ελληνική» προτιμώντας να χάσουν το σπίτι τους και όχι τα φαντασικά πάτρια στα Σκόπια, όμως οι συνέπειες βαρύνουν και όσοι γνώριζαν ότι η ιστορική συμφωνία των Πρεσπών δεν ήταν εις βάρος καμίας εκ των δύο χωρών.

Βεβαίως η κυβέρνηση απεμπόλησε όλη της την προεκλογική ρητορική περί Μακεδονίας, με αυτή την έννοια είναι συνεπής με το προεκλογικό της αφήγημα εκεί που εισέρχεται ο παράγοντας χρήμα και τράπεζες και όχι οι ιδέες. Συνεπώς, ένα μέρος της κοινωνίας θα οδηγηθεί σε φτωχοποίηση, την ώρα που οι τράπεζες θα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους και οι εταιρείες θα αλλάζουν «χέρια», ευνοώντας τους ισχυρότερους.