Αγγελική Γιαννακού 
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Πιστός στην υπερασπιστική γραμμή της ομολογίας της δολοφονίας της Καρολάιν σε κατάσταση βρασμού ψυχικής ορμής, εμφανίστηκε ο κατηγορούμενος συζυγοκτόνος Μπάμπης Αναγνωστόπουλος απολογούμενος στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας.
Ο κατηγορούμενος έδειχνε συγκινημένος και άνοιξε την απολογία του σκιαγραφώντας με τα πιο φωτεινά χρώματα την προσωπικότητα της Καρολάιν.
«Για αυτό που εξετάζουμε σήμερα δεν υπάρχουν δικαιολογίες ούτε προς τον εαυτό μου, αυτό που χάθηκε ήταν αναντικατάστατο. Δεν άξιζε ούτε στην ίδια, ούτε στο σκυλάκι μας.
Δεν υπάρχει αρκετή λέξη συγγνώμη προς κανένα, ούτε προς την Καρολάιν που δεν είναι εδώ να χαρεί τη ζωή της, ούτε προς την κόρη μας που δεν θα χαρεί μητέρα της, ούτε προς την πεθερά μου που έχασε εξαιτίας μου ότι πολυτιμότερο μου εμπιστεύτηκε και δεν το προστάτεψα ,στη Ρόξυ πόσες φορές να πω συγγνώμη για ένα σκυλάκι που μεγάλωσε στην αγκαλιά μου.
Το τί συνέβη ακριβώς θα σας το πω με κάθε λεπτομέρειες και ειλικρινά. Δεν θα είναι είναι δικαιολογία, δεν προσπαθώ να εκλογικεύσω τίποτα από εκείνη τη μέρα. Δεν με ενδιαφέρει η καριέρα μου ή που με καταριέται ένας μεγάλος αριθμός κόσμου που δεν με έχει γνωρίσει, με ενδιαφέρει μόνο ότι δεν θα την ξαναδώ».
«Συγκινημένος» εμφανίζεται τώρα ο Αναγνωστόπουλος – Αφηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια το «μυθιστόρημα» της κοινής ζωής με την Καρολάιν
Ο καθ’ ομολογία δράστης είπε ότι η ζωή του άλλαξε το Πάσχα του 2017 όταν είδε για πρώτη φορά την Καρολάιν, στην Αλόννησο. «Γνώρισα το πιο υπέροχο πλάσμα στη ζωή μου, μαζί με την κόρη μας.
Γνωριστήκαμε πλατωνικά, απογοητεύτηκα όταν έμαθα την ηλικία της. Το καλοκαίρι πήγα ξανά στο νησί τον Ιούλιο, συναντηθήκαμε και μετά ήμασταν μαζί. Η κοινή μας ζωή ήταν τέσσερα χρόνια», είπε στο δικαστήριο.
Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος περιέγραψε τον εαυτό του ως τρελά ερωτευμένο. «Από το φθινόπωρο του 2017 με κάθε ευκαιρία ήμουν στο νησί. Με πλοίο, ελικόπτερο, ακόμα και με φουσκωτό που νοίκιαζα.
Τα Χριστούγεννα πήγαμε πρώτη φορά μαζί διακοπές στο Πήλιο.
Το Πάσχα του 2018 πήγαμε στις Φιλιππίνες με τη μητέρα της για 20 μέρες γνώρισα και την υπόλοιπη οικογένεια. Μέσα σε όλα τα θετικά ήταν και η μητέρα της. Το ταξίδι ήταν υπέροχο σαν όνειρο».
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Εκατό φορές να γύριζα πίσω το χρόνο εκατό φορές την Καρολάιν θα διάλεγα.
Πρόεδρος: Όμως δεν μπορείτε να το κάνετε.
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Είναι δύσκολο να περιγράψω σε κάποιον το πώς ήμασταν μαζί. Το όνομά μου δεν το άκουσα ποτέ, «αγάπη μου» και «μικρέ μου» με φώναζε, ακόμα και αν διαφωνούσαμε σε κάτι. Ήταν ό,τι πιο σπάνιο στη ζωή μου και στη ζωή της, άσχετα από το αποτέλεσμα.
«Ήμασταν πανευτυχείς»
Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είπε στο δικαστήριο πως ήδη από το φθινόπωρο του 2018 είχαν αποφασίσει να παντρευτούν στις 15 Ιουλίου 2019, που θα έκλειναν 2 χρόνια σχέσης.
«Το φθινόπωρο του 2018 πήραμε μια τεράστια απόφαση. Να περάσει σε σχολή στην Αθήνα να ζήσουμε μαζί. Γιατί να μην παντρευτούμε στην επέτειο των δύο ετών, σκεφτήκαμε; Λέγαμε και οι δυο να προχωρήσουμε.
Το όνειρό της ήταν να παντρευτεί σε παραλία δίπλα στη θάλασσα. Καταλήξαμε ότι δεν γίνεται νομοθετικά στην Ελλάδα. Το ψάχναμε. Καταλήξαμε να κάνουμε ένα ρομαντικό ταξίδι στο εξωτερικό και να παντρευτούμε. Ξέρω είναι δύσκολο να καταλάβετε έναν άνδρα 29 ετών να παντρευτεί μία 18χρονη».
Ο κατηγορούμενος είπε ότι δεν το μετάνιωσε ποτέ που παντρεύτηκαν και συνέχισε να μιλά αναλυτικά για το γάμο. «Οργανώσαμε ένα γάμο που τον βλέπαμε μόνο σε ταινίες. Είχε κλείσει μέχρι και τα λουλούδια και την τούρτα και το αυτοκίνητο της τελετής από τα Χριστούγεννα. Το οργάνωσε όπως θα το έκανε ένα ειδικευμένο γραφείο.
Ανήμερα το Χριστούγεννα στα Καλάβρυτα της έκανα και επίσημα την πρόταση γάμου που της άξιζε. Ήμασταν πανευτυχείς. Θέλαμε να κάνουμε το ταξίδι, να παντρευτούμε και μετά να το πούμε. Σε κάποιους στενούς φίλους το είχαμε πει».
Πρόεδρος: Υπήρχε λόγος που δεν το είπατε στους γονείς σας;
Κατηγορούμενος: Όχι, δεν είχαμε σκεφτεί γάμο με πολύ κόσμο. Το σχέδιο ήταν ένα ρομαντικό ταξίδι οι δυο μας. Να γυρίσουμε στην Αθήνα και μα κάνουμε τη δεξίωση με όλους.
Πρόεδρος: Το πλάνο ήταν μετά την ενηλικίωσή της να ζήσει στην Αθήνα;
Κατηγορούμενος: Θέλαμε η κοινή μας ζωή να ξεκινήσει ονειρικά. Η απόλυτη προτεραιότητα στα πάντα ήταν η ευτυχία της.
Η επιλογή του σπιτιού στα Γλυκά Νερά έγινε από κοινού, είπε ο κατηγορούμενος: «Το συγκεκριμένο σπίτι το αγάπησα. Δεν μπορούσα να φανταστώ να μένω μέσα στην πόλη, ούτε εκείνη, είχε μεγαλώσει σε νησί. Το σπίτι μας άρεσε εμφανισιακά. Της το έδειξα με βιντεοκλήση. Ήταν δίπλα στη θεία της που μένει στην Παλλήνη, πέντε λεπτά από το μετρό».
Πρόεδρος: Τα προβλήματα πότε άρχισαν;
Κατηγορούμενος: Το πρόβλημα είναι σχετική λέξη.
Πρόεδρος: Δηλαδή δεν υπήρχαν προβλήματα;
Κατηγορούμενος: Το εάν είναι πρόβλημα ή όχι εγώ το βλέπω διαφορετικά, γιατί δεν ξέρει κανείς τι ζούσαμε. Γυρίσαμε από την Πορτογαλία, ήμασταν ευτυχισμένοι.
«Είχε εξάρσεις θυμού – Με χτυπούσε»
Ο πιλότος λίγο πριν από το τελευταίο στάδιο της απολογίας του, είπε στο δικαστήριο πως η Καρολάιν μετά την αποβολή που είχε και την ψυχική φόρτιση που προκάλεσε το γεγονός, άρχισε να έχει εξάρσεις θυμού τις οποίες η ίδια έλεγε πως τις είχε από την εφηβεία αλλά δεν είχε δει ο ίδιος ποτέ πριν.
Η εγκυμοσύνη που ακολούθησε με τη σειρά προβλημάτων που ανέκυψαν λόγω ασθενείας που διαγνώστηκε από τον τρίτο μήνα κύησης, αλλά και η γέννηση του μωρού που επί ενάμιση μήνα ήταν σε νοσηλεία, επιδείνωσε τα πράγματα, οπότε η 20χρονη τον χτυπούσε σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του κατηγορούμενου.
Πρόεδρος: Γιατί σας επιτίθεται όμως;
Κατηγορούμενος: Δεν ξέρω.
Πρόεδρος: Συνήθως κάνουμε επίθεση όπου φοβόμαστε, όπου νιώθουμε απειλή.
Κατηγορούμενος: Δεν θα το έλεγα απειλή. Υπήρχαν βίαιες εξάρσεις θυμού από την εφηβική ηλικία. Το έλεγε και η ίδια.
Πρόεδρος: Αυτή τη βία την είχατε δει από νωρίς; Δεν μου αναφέρατε κάτι;
Κατηγορούμενος: Δεν το θεωρούσα προβληματικό.
Πρόεδρος: Ε, πώς δεν είναι προβληματικό να σας χτυπάει κάποιος;
Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε περιστατικό βίας πριν από την περίοδο που συζητάμε. Μπορεί να νευρίαζε έντονα, να φώναζε και μετά να ζητούσε συγγνώμη.
Σύμφωνα με τον πιλότο το θύμα «είχε τάσεις βίας που έχανε τον έλεγχο του εαυτού της. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να δεχθώ, ό,τι είχα να δεχθώ, είτε σωματικό είτε λεκτικό. Ένιωθα πως έπρεπε να απορροφήσω το ξέσπασμά της. Έμαθα να ζω με αυτό και μετά τα ξεσπάσματά της ήμασταν αγκαλιά. Μετά από κάποια ξεσπάσματα που, ειδικά δύο, ήταν επικίνδυνα για εμένα. Δεν θέλω να πω πιο πολλά. Ας πούμε μπορεί να πέταξε κάτι κατά λάθος που κινδύνευσε να με χτυπήσει άσχημα. Μετά από αυτά, αποφασίσαμε να πάμε στην κ. Μυλωνοπούλου».
Σε ερώτηση της προέδρου αν η συμπεριφορά της συζύγου ήταν εκείνη για την οποία αποφάσισαν να πάνε σε ειδικό, ο πιλότος απάντησε πως «αποφασίσαμε πως αμελήσαμε επί σειρά μηνών να διευθετήσουμε μια ψυχική φόρτιση από μήνες καταπόνησης που περάσαμε. Η Καρολάιν μπήκε στη λογική ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Μπήκε στη διαδικασία να προσπαθήσει γιατί η ζωή μας ήταν πάρα πολύ όμορφη. Στις 15 μέρες οι 14 ήταν παραμυθένιες».
Πρόεδρος: Άρα πήγατε για πρόβλημα της συζύγου;
Κατηγορούμενος: Στην ψυχολόγο πήγαμε για να βοηθήσουμε -εγώ με την ψυχολόγο- την Καρολάιν στις εξάρσεις της. Να διαχειριστεί το θυμό της και να βοηθήσει εμένα να διαχειριστώ την απώλεια του πρώτου μωρού που την είχα κάνει στην άκρη αλλά και τους θυμούς της Καρολάιν.
Πρόεδρος: Μάλιστα. Δηλαδή για τα θέματα της συζύγου…
«Το μόνο που με ενδιέφερε είναι το πώς θα είναι ευτυχισμένη»
Σε άλλη ενότητα ακολούθησε ο εξής διάλογος:
Πρόεδρος: Από την πλευρά της υπήρχε κάποιο εκπεφρασμένο παράπονο;
Κατηγορούμενος: Όχι, δεν υπήρχε γενικό παράπονο. Είναι ευφυής άνθρωπος. Αν κάτι την ενοχλεί, θα το δείξει, θα ξινίσει, θα νευριάσει, θα το πει και αυτό είναι μέρος της γλύκας της. Εγώ έτσι την ερωτεύτηκα.
Πρόεδρος: Έβγαινε με τη φίλη της την Παρασκευή γιατί έπρεπε να σας πάρει;
Κατηγορούμενος: Για να πάω να την πάρω.
Πρόεδρος: Για να μη γυρίσει με ταξί;
Κατηγορούμενος: Να πάρω και τη φίλη της. Είχαμε φτιάξει το έθιμο η Παρασκευή να είναι η μέρα. Ήταν πιο εύκολο για μένα να μπει σε ένα ταξί στο Σύνταγμα και να έρθει, από το να ξυπνήσω το παιδί να πάμε να την πάρουμε.
Πρόεδρος: Νιώθω ότι δεν καταλαβαίνετε ποιο είναι το πρόβλημα. Έμοιαζε ένας άνθρωπος σε απόλυτη σύγχυση. Το καταλαβαίνατε εσείς αυτό;
Κατηγορούμενος: Ναι. Σε στιγμές έντασης. Υπήρχε η φράση «θα πάω να φύγω». Αλλά σε στιγμές έντονες συναισθηματικής αστάθειας. Πάντα όμως δυο ώρες αργότερα καθόμασταν αγκαλιά και κάναμε όνειρα για το σε ποιο σχολείο θα πάει η Λυδία.
Πρόεδρος: Το «πνίγομαι» έχει κάποια λογική;
Κατηγορούμενος: Είναι της στιγμής.
Πρόεδρος: Διαβάζοντας κάποιος το ημερολόγιο, αυτό το συναίσθημα αποκομίζει. Το αντιληφθήκατε ποτέ;
Κατηγορούμενος: Τα πηγαίναμε πολύ καλά στην πλειοψηφία του χρόνου. Το μόνο που με ενδιέφερε είναι το πώς θα είναι ευτυχισμένη. Αν είχαμε στιγμή έντασης το απόγευμα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην κοιμηθούμε μαζί.
Πρόεδρος: Τη φράση «το Μπαμπη τον αγαπάω αλλά δε μπορώ να είμαι μαζί του», πώς την επεξεργάζεστε;
Κατηγορούμενος: Τη δικαιολογώ. Είχε μια πίεση γιατί ήταν ένας άνθρωπος που του έπεσαν πάνω του παρά πολλά. Μπορεί σε στιγμές από την αγάπη μου να την πίεζα. Αυτή η καταχώριση στο ημερολόγιο που διαβάσατε […], είμαι βέβαιος ότι την επόμενη ημέρα θα ήμασταν αγκαλιά.
Σύμφωνα με τον κατηγορούμενο οποιαδήποτε καταγραφή του ημερολογίου είναι «εκείνης της στιγμής» και δεν αφορούν τη γενική εικόνα. Όπως είπε δεν περνούσε από το μυαλό του «καμία στιγμή του μέλλοντος, κανένα πλάνο που δεν έχω την Καρολάιν δίπλα μου».
Στην επισήμανση της προέδρου αν ίσχυε το ίδιο και για την Καρολάιν, ο πιλότος απάντησε πως σχεδίαζαν μαζί το μέλλον τους, το σχολείο που θα πάει η κόρη τους, «το σπίτι που θα χτίζαμε με κήπο για να παίζουν τα παιδιά και τα ζωάκια μας».
