Η αλήθεια για την οριοθέτηση οικισμών και η «τύχη» των οικοπέδων

Ξεσηκωμός σε όλη την χώρα προκλήθηκε από την είδηση της έκδοσης Προεδρικού Διατάγματος για την οριοθέτηση των οικισμών κάτω των 2000 κατοίκων. Όπως γίνεται συνήθως, οι ειδήσεις περνάνε χωρίς να ασχοληθεί κανείς με την πραγματικότητα , αρκεί κάποιος να βγει και να πει «τα οικόπεδα γίνονται άχρηστα χωράφια».

Και καλά αυτοί που προκαλούν αντιπολιτευτική αντάρα, αλλά και οι βουλευτές της συμπολίτευσης δεν θα έπρεπε να έχουν σαφή και ξεκάθαρη γνώση;

Τέλος πάντων εγώ όπως είπαμε την δουλειά μου κάνω, το έψαξα σε βάθος για να καταλάβω ακόμα και αν υπάρχει κάπου παγίδα. Οχι βέβαια για τους βουλευτές αλλά για τον απλό κόσμο που μία ταραχή την έπαθε και δικαίως όταν του λένε ότι το οικόπεδό του στη συγκεκριμένη ζώνη καθίσταται άχρηστο.

Η πραγματικότητα λοιπόν είναι πως αυτό που υπόγραψε ο Παπασταύρου είναι ένα Προεδρικό Διάταγμα «πλαίσιο». Και γιατί αυτό;

Διότι το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε, μετά από 35 περίπου χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας ενός άλλου πλαισίου ότι δεν γίνεται οι νομάρχες να οριοθετούν αυτούς τους οικισμούς. Και αυτό μπορεί να γίνει απο εδώ και πέρα μόνο με Προδρικό Διάταγμα.

Έτσι, η απόφαση αυτή που βγήκε κατόπιν προσφυγών για το Πήλιο και την Κρήτη, αποτελεί εν δυνάμει πιλότο για εφαρμογή σε όλη τη χώρα. Με απλά λόγια με την απόφαση του ΣτΕ όλες αυτές οι περιουσίες κατέστησαν παντελώς άχρηστες. Έχασαν σε ένα βράδυ αξία και δυνατότητα πώλησης ή δόμησης.

Χρειαζόταν λοιπόν άμεσα αυτό το Προεδρικό Διάταγμα που υπόγραψε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας για να αποκτήσουν ξανά αξία. Αυτό το Διάταγμα δεν ορίζει τις υπόλοιπες λεπτομέρειες , θέτει μόνο τα κριτήρια. Χωρίς αυτά τότε πράγματι τα οικόπεδα θα ήταν χωράφια.

Τούτο δηλαδή έγινε με την απόφαση του ΣτΕ και όχι του Παπασταύρου που την εφάρμοσε και εξέδωσε γρήγορα το απαιτούμενο διάταγμα για να επανέλθουν «στη ζωή» οι περιουσίες.

Οι λεπτομέρειες θα έρθουν σε συνέχεια από τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους.

Επίσης θέλω να σταθώ και στο εξής μοναδικό και ελληνικό παράδοξο: Επί 35 χρόνια, από εποχής Ανδρέα δηλαδή, ίσχυε κάτι το οποίο τώρα θυμήθηκε το ΣτΕ ότι είναι λάθος. Τριανταπέντε ολόκληρα χρόνια. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία για την οποία θα γράψω άλλη φορά.

Αυτό που τώρα έχει σημασία είναι οτι μπήκε το πλαίσιο για την οριοθέτηση των οικισμών.
Παράγοντας που γνωρίζει καλά το θέμα μου είπε οτι αν δει κανείς τα σχέδια, υπάρχουν οικισμοί με σαφή σχεδιασμό και συνοχή και άλλα με άτακτα και ασύνδετες μεταξύ τους οριοθετήσει που μόνο στο σχέδιο να τα δει κανείς δεν συνιστούν έναν οικισμό. Τουλάχιστον να μπει μία τάξη και σε αυτά αλλά και στην περιβόητη εκτός σχεδίου δόμηση.