Η εξομολόγηση του Δημήτρη Παπαδημητρίου στην Έλενα Παπαβασιλείου για την ασθένεια του
Προσκεκλημένος της εκπομπής «EQ » στο Action 24 βρέθηκε ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και εξομολογήθηκε τις δύσκολες στιγμές που βιώνει με τα προβλήματα της υγείας τους.
Ο μουσικοσυνθέτης σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη αναφέρθηκε στη σοβαρή περιπέτεια που αντιμετωπίζει με την υγεία του. Όπως είπε στην Έλενα Παπαβασιλείου, νοσεί από μυασθένεια Gravis, ένα αυτοάνοσο στο οποίο έχει αναφερθεί και παλαιότερα.
«Εμένα η ασθένειά μου δεν μου ξύπνησε υπαρξιακά ερωτήματα, αυτά τα είχα ανέκαθεν όπως υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους. Όταν το πρωτοέμαθα, άρχισα να σκέφτομαι τα έργα μου. Πήρα πάρα πολλή κορτιζόνη, έσπαγαν τα κόκκαλα από μόνα τους, έπαθα σηψαιμία, δεν μπορούσα να περπατήσω», περιγράφει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου στην κάμερα του Action24.
«Λύγιζα από… μόνος μου, γιατί δεν μπορούσα να περπατήσω. Ουσιαστικά δεν λύγισα ποτέ, είχα δύο παιδιά στο σπίτι και με πήγαιναν όπου ήθελα. Αυτό κράτησε ένα δίμηνο, σιγά-σιγά άρχισα να βελτιώνομαι. Τώρα είναι σαν να μην το ‘χω», παραδέχεται ο γνωστός μουσικοσυνθέτης.
Η μυασθένεια Gravis και τα προβλήματα στην καθημερινότητα
«Υπάρχουν πολλοί που πάσχουν από αυτοάνοσα και ειδικά από τη μυασθένεια Gravis. Δεν είναι πλέον τόσο σοβαρή όσο ακούγεται. Είναι κάτι που δεν φεύγει, πολεμιέται και μπορείς να ζεις με αυτό. Εγώ είναι σαν να μην το ‘χω, είμαι ειδική περίπτωση», εξομολογείται ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.
«Αυτό συνδέεται με την κούραση. Εγώ ήξερα τι είχα. Όταν άρχισε να μου πέφτει το μάτι, κατάλαβα ότι πάσχω από τη μυασθένεια Gravis. Από την ίδια ασθένεια έπασχε και ο Ωνάσης. Εκείνη την περίοδο όμως πέθαινες από αυτό, τώρα όχι», ανέφερε σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.
Μου αρέσει η τραπ
Ο επιτυχημένος μουσικοσυνθέτης προχώρησε σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση, με τα λεγόμενά του να ξαφνιάζουν την Έλενα Παπαβασιλείου.
«Είναι πολύ χαζό ένα πράγμα που υπάρχει και έχει τέτοια απήχηση να αρχίσεις να το κυνηγάς με την μυγοσκοτώστρα και να λες ότι κακώς υπάρχει. Είναι μεγάλη ανωριμότητα. Το θέμα είναι να σκεφτείς γιατί υπάρχει. Υπάρχει πάντως! Είναι η τραπ που φέρνει τη βία ή υπάρχει βία και η τραπ την εκφράζει; Θεωρώ ότι είναι ο καθρέπτης ενός πράγματος που ήδη υπάρχει. Πρέπει να είσαι η κακιά μάγισσα που σπάει τον καθρέπτη. Η νούμερο 1 λειτουργία της Τέχνης είναι μη αισθητική, είναι ιστορική. Η θεμελιώδης ανάγκη καταγραφής των βιωμάτων της ζωής. Η ιστορία ως επιστήμη καταγράφει τη ζωή ως γεγονότα. Προσπαθεί να είναι ξερή και να μην μπαίνει στα συναισθήματα.
Η Τέχνη είναι η ιστορία plus το βίωμα. Είμαστε οι ιστορικοί της εποχής μας είτε μας αρέσει είτε όχι. Ακόμη και αν δεν καταγράφουμε το γεγονός αλλά το μεταφέρουμε με έναν τρόπο. Το ίχνος μας πάνω στην άμμο του χρόνου είναι η Τέχνη μας. Η τραπ είναι ένα ίχνος που δεν μπορείς να πεις ότι δεν το βαδίσαμε. Δες το, λοιπόν! Σε πολλά πράγματα η τραπ μου αρέσει. Η κοινωνία των νέων κάτι θέλει να πει. Μέσα στα λεγόμενα υπάρχουν και μερικοί που γράφουν και ακροβατούν με ποιητικά λόγια. Δεν είναι ποίηση, όμως! Τη βία που νιώθουν οι νέοι σήμερα για άγνωστους λόγους….Η Τέχνη δεν είναι κάτι το ωραίο. Σήμερα, η λέξη πολιτισμός με ενοχλεί. Ο πολιτισμός είναι το σπρέι αποσμητικό χώρου της πολιτικής. Ο πολιτισμός, δεν μου φταίει η λέξη αλλά η χρήση του, χρησιμοποιείται η λέξη εύκολα. Είναι το αποσμητικό χώρου! Δεν είναι ότι καθόμαστε και ακούμε κάτι, είναι ηχώ. Έχει πάει στη συνείδηση παγκοσμίως».
