Η λεπτή γραμμή του θολωμένου μυαλού

Εδώ και χρόνια, ο Δημήτρης Ιτούδης μιλάει για ένα άδικο σύστημα διεξαγωγής στην Euroleague. Ο προπονητής της Χάποελ, που έχει κερδίσει δύο φορές στην καριέρα του ως head coach την διοργάνωση, επανειλλημένα λέει ότι ο νικητής θα πρέπει να βγαίνει από σειρά αγώνων και όχι από ένα F4, όπου σε δύο ματς παίζεις όλη τη σεζόν.

Η αλήθεια είναι ότι το συλλογιστικό του έχει νόημα. Οι ομάδες «σκοτώνονται» όλη τη χρονιά, παίζουν 38 αγώνες στη regular season και 3-5 στα play-offs (συν τα play-in, αν έρθουν από εκεί), για να πάρουν ένα εισιτήριο για το F4, όπου τα όσα έχουν γίνει μέσα στη χρονιά, παίζουν απολύτως κανέναν ρόλο!

Από την άλλη, αυτή η γκιλοτίνα του F4 δημιουργεί ιστορίες. Και θεωρίες και κατάρες. Όπως αυτή που δεν θέλει ποτέ το Νο. 1 της regular season να κατακτά το τρόπαιο, από τότε που η κανονική περίοδος μεταμορφώθηκε στο όλοι εναντίον όλων. Ιδιαίτερη κατάρα αυτή. Η προσωποποίηση του άδικου, θα έλεγε κάποιος. Είναι όμως;

Δίκαιο άθλημα το μπάσκετ

Ακούω χρόνια ολόκληρα πως το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα. Αν είσαι καλύτερος, θα κερδίσεις. Αυτό το «καλύτερος», όμως, έχει πολλές μεταφράσεις και ακόμα περισσότερες ενστάσεις. Καλύτερος σημαίνει αναγκαστικά ο πιο εύστοχος; Δηλαδή αν μία ομάδα έχει 32% στα τρίποντα και ο αντίπαλός της έχει 29%, θα κερδίσει; Όχι.

Τα F4 είναι μια πολύ ιδιαίτερη συνθήκη. Από όλες τις απόψεις. Και μπορεί να είναι «άδικα» για την καλύτερη ομάδα της χρονιάς, που κινδυνεύει να χάσει το τρόπαιο γιατί για 40 λεπτά δεν έπαιξε στα στάνταρ των υπόλοιπων 1200 και βάλε της υπόλοιπης σεζόν, όμως η έξτρα πίεση που βάζουν, είναι εκεί για έναν λόγο: να ξεχωρίσει ο καλύτερος, όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και στο πνευματικό. Και όχι, δεν είναι το ίδιο πράγμα αυτά τα δύο.

Τα θολωμένα μυαλά

Ο Παναθηναϊκός έχασε δίκαια από τη Φενέρμπαχτσε. Ο Ολυμπιακός έχασε δίκαια από την Μονακό. Επίσης: Ο Παναθηναϊκός έχασε άδικα από τον Παναθηναϊκό και ο Ολυμπιακός έχασε άδικα από τον Ολυμπιακό.

Οι δύο «αιώνιοι» εμφανίστηκαν θολωμένοι στην Etihad Arena. Και φάνηκε αυτό στο παρκέ. Έλειπε η συγκέντρωση. Έλειπε η ψυχραιμία.

Αν πιστεύει κάποιος, ότι σε αυτό το επίπεδο, λείπει το «θέλω», δεν έχει ιδέα από αθλητισμό. Το «θέλω» όμως ακροβατεί πάντα σε μια λεπτή γραμμή. Είναι αναγκαίο για να σε ανεβάσει επίπεδο, όμως αν δεν το διαχειριστείς, θα σε πνίξει. Θα σε θολώσει.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο εδώ