Η ΝΔ χρειάζεται κοινοβουλευτικούς συμμάχους που πρέπει να εφεύρει

Το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας που ξεκινά σήμερα, είναι σαφές ότι θα αποτελέσει το εναρκτήριο λάκτισμα για την προεκλογική μάχη των ευρωεκλογών του κομματικού μηχανισμού του κόμματος. Είναι βέβαιο ότι το συνέδριο θα αποτελέσει μια ένεση κομματικής αισιοδοξίας στα στελέχη και τους ψηφοφόρους του κυβερνώντος κόμματος, μια και υπάρχουν αρκετές «παραφωνίες» τους τελευταίους μήνες, ιδίως στην κυβερνητική μηχανή αλλά και μια «χαλάρωση» του κομματικού μηχανισμού.

Το ερώτημα είναι αν, μέσα στο πλαίσιο που γίνεται η κομματική αυτή διαδικασία, ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο, θα μπορέσουν να εκφραστούν και άλλες απόψεις και προβληματισμοί για την πορεία του κόμματος και την στρατηγική του. Κι αυτό γιατί ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ΝΔ τα τελευταία χρόνια, είναι ότι αποτελεί στο πολιτικό σύστημά της Κόμμα «ανάδελφο» , όπως θα έλεγε και ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Χ. Σαρτζετάκης.

Όπως αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά τις τελευταίες εβδομάδες με την πρόταση δυσπιστίας της αντιπολίτευσης στην Βουλή, η ΝΔ δεν έχει όχι συμμάχους αλλά ούτε «φιλά προσκείμενα» κομματικά σχήματα. Η ΝΔ, με την ηγεσία του Κυριακού Μητσοτάκη (και σωστά) κινήθηκε στην λογική της συγκρότησης όχι απλώς ενός κόμματος με στενά ιδεολογικά χαρακτηριστικά, αλλά στην συγκρότηση μιας ευρύτερης παράταξης, στρέφοντας το κόμμα και προς τον κεντρώο χώρο.

Εξάλλου, είναι σαφές πως χωρίς προσέγγιση του χώρου αυτού, του μεσαίου λεγομένου χώρου, του χώρου του κέντρου, χωρίς τις ψήφους των « νοικοκυραίων» που λέγανε παλιά, (κυρ. Παντελήδες τους λέει ειρωνικά η αριστερά) είναι δύσκολο –αν όχι αδύνατο- ένα κόμμα να κατακτήσει την αυτοδυναμία. Αυτό κατάλαβε, η υπό τον Κ. Μητσοτάκη, ηγεσία της ΝΔ και κινήθηκε επιτυχώς προς αυτό τον χώρο.

Όμως, όπως είναι σαφές, αυτή η κίνηση , αφήνει «κενά» προς της δεξιά του πτέρυγα. Αφήνει «παραπονεμένο» ένα τμήμα της συντηρητικής παράταξης, που βλέπει τα πράγματα μέσα από τα δικά του ¨δεξιά γυαλιά». Και αυτό το τμήμα, όσο το κόμμα βρισκόταν στην πορεία προς την εξουσία αλλά και τα πρώτα χρονιά της διακυβέρνησης, δεν είχε ισχυρό λόγο αντίδρασης.

Όμως τώρα, μετά και την δεύτερη εκλογική νίκη, αρχίζουν οι διαφοροποιήσεις, οι μουρμούρες και οι απομάκρυνση στελεχών, που ως τώρα στήριζαν για χρονιά, ιδίως στην επαρχία, τον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ. Και χωρίς αυτήν την ραχοκοκαλιά, κακά τα ψέματα, κανένα κόμμα δεν μπορεί να σταθεί επι μακρόν στην εξουσία, όσο και αν έχει την υποστήριξη μέσων ενημέρωσης.

Είναι σαφές πως η ΝΔ του Κ Μητσοτάκη , έχει στραφεί σε πιο φιλελεύθερες λογικές, που στην ουσία βάζουν σε δεύτερη μοίρα το «παραδοσιακό δεξιό κοινό» του κόμματος. Ένα τμήμα δηλαδή της εκλογικής του βάσης, που προβληματίζεται όλο και περισσότερο και παράλληλα, δεν έχει που να στραφεί , κι αυτό γιατί τα δεξιότερα της ΝΔ κόμματα αυτή την στιγμή, δεν αποτελούν σοβαρή επιλογή. Άσχετα αν εξ ανάγκης, κάποιοι τα στηρίζουν.

Το κρίσιμο λοιπόν για την ΝΔ θέμα είναι, αν μπορεί να βρει κομματικό μηχανισμό δεξιά της που να αποτελεί ένα είδος χοάνης συγκέντρωσης των δυσαρεστημένων δεξιών ψηφοφόρων. Έναν κομματικό μηχανισμό με δεξιά ιδεολογικά χαρακτηριστικά και πρόσωπα που κάτι να συμβολίζουν για τον συγκεκριμένο χώρο, που θα έχει συγκεκριμένη συντηρητική πολιτική κατεύθυνση και θα αποτελεί ανάχωμα για τους δυσαρεστημένους δεξιούς ψηφοφόρους. Ένα κόμμα, που στην πορεία θα μπορούσε να αποτελέσει εν δυνάμει σύμμαχος της ΝΔ στην επόμενη Βουλή.

Κάτι τέτοιο, που θα έπρεπε να συζητηθεί σοβαρά στο συνέδριο του κόμματος, θα μπορούσε να δημιουργηθεί διπλά στην ΝΔ με συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά και με σαφές στίγμα. Ίσως μάλιστα, κάτι τέτοιο θα έπρεπε να επιδιώξει η ΝΔ να έχει και από την άλλη πλευρά , στα αριστερά της. Ένα κόμμα, σαν τους Δημοκράτες του Α Λοβέρδου, το οποίο θα μπορούσε να απορροφήσει στελέχη και ψηφοφόρους του ευρύτερου κεντρώου –κεντροαριστερού χώρου, που είναι απογοητευμένοι από το ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνον) αλλά δεν πρόκειται ευκολά να ψηφίσουν την «συντηρητική παράταξη».

Η ΝΔ οφείλει να έχει –και κοινοβουλευτικά – συμμάχους. Και αν δεν υπάρχουν αυτή την στιγμή, θα πρέπει να στηρίξει την δημιουργία και συγκρότηση τους. Είναι μόνον προς το δικό της καλό και εν τελεί στην πορεία και προς το καλό της χώρας, μια και θα αποτρέπει οποιαδήποτε κυβερνητική αλλαγή προς κατευθύνσεις που ζήσαμε πρόσφατα και δεν θέλουμε ως πολίτες να ξαναζήσουμε.