Η «Πύλη της Κολάσεως» κλείνει σταδιακά μετά από 54 χρόνια

Το πιο διάσημο αξιοθέατο του Τουρκμενιστάν είναι ένας τεράστιος φλεγόμενος κρατήρας γνωστός ως η «Πύλη της Κολάσεως». Πρόκειται για μία τρύπα στην οποία καίγεται μεθάνιο από υποκείμενα κοιτάσματα. 

Η προέλευση του κρατήρα

Σύμφωνα με τη Wikipedia, αν και δεν έχει αποδειχθεί, η πιο διαδεδομένη εκδοχή λέει πως δημιουργήθηκε το 1971, όταν μια γεώτρηση για φυσικό αέριο οδήγησε σε κατάρρευση του εδάφους και στη συνέχεια, οι γεωλόγοι αποφάσισαν να βάλουν φωτιά στο φυσικό αέριο για να αποφευχθεί η έκλυση μεθανίου. Πενήντα τέσσερα χρόνια μετά, η φωτιά συνεχίζει να καίει.

Ο κρατήρας του Νταρβάζα, όπως ονομάζεται επίσημα, έχει βάθος περίπου 30 μέτρα και πλάτος σχεδόν 70. Για δεκαετίες, οι φλόγες φώτιζαν τη νύχτα στην έρημο, δημιουργώντας ένα συναρπαστικό θέαμα που προσέλκυε ταξιδιώτες και επιστήμονες. Σήμερα, η ένταση της φωτιάς έχει μειωθεί αισθητά και οι φλόγες είναι ορατές μόνο κοντά στο στόμιο του κρατήρα, προκαλώντας την πρώτη πραγματική ελπίδα ότι η «Πύλη της Κολάσεως» μπορεί να κλείσει οριστικά.

Επιστημονική παρέμβαση και τεχνολογική παρακολούθηση

Όπως διαβάζουμε στο New Atlas, κατά τη διάρκεια ενός επιστημονικού συνεδρίου που έγινε στις 5 Ιουνίου στην πρωτεύουσα Ασγκαμπάτ, οι επιστήμονες της κρατικής εταιρείας φυσικού αερίου του Τουρκμενιστάν, Turkmengaz, ανακοίνωσαν πως η ένταση της φωτιάς έχει περιοριστεί σημαντικά. Η εταιρεία έχει ήδη ενεργοποιήσει ξανά γεωτρήσεις που είχαν εγκαταλειφθεί κοντά στον κρατήρα και δημιουργεί νέες, ώστε να αντλεί το μεθάνιο πριν φτάσει στο επίκεντρο της φωτιάς.

Η συνεργασία της χώρας με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (UNEP) και το σύστημα παρακολούθησης MARS (Methane Alert and Response System) έχει επιτρέψει τη δορυφορική επιτήρηση των εκπομπών μεθανίου. Τα δεδομένα επιβεβαιώνουν πως η ροή του αερίου προς τον κρατήρα μειώνεται συνεχώς. 

Το 2013 καταγράφηκε η μεγαλύτερη θερμοκρασία στον κρατήρα, κοντά στους 1.000 βαθμούς Κελσίου. Την ίδια χρονιά, ο Καναδός εξερευνητής Τζορτζ Κουρούνις έγινε ο πρώτος άνθρωπος που κατέβηκε στον κρατήρα, φορώντας ειδική θερμομονωτική στολή από Kevlar και Nomex και αναπνευστική συσκευή πυροσβέστη. Συλλέγοντας δείγματα εδάφους, αποκάλυψε την ύπαρξη βακτηρίων που ζουν σε εξαιρετικά ακραίες θερμοκρασίες, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην επιστημονική μελέτη της ζωής σε αφιλόξενα περιβάλλοντα.

Στο Τουρκμενιστάν, όμως, η μάχη συνεχίζεται με πιο σύγχρονα μέσα. Η χώρα επιδιώκει πλέον να μειώσει τις εκπομπές μεθανίου, να εκμεταλλευτεί καλύτερα τα φυσικά αποθέματα αερίου και να βάλει ένα οριστικό τέλος σε αυτό το φαινόμενο.