Κήλη αθλητών: Τί είναι η πάθηση που υπέστη ο Αλέξης Τσίπρας

Η κήλη των αθλητών την οποία υπέστη ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν είναι στην πραγματικότητα κήλη. Είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα σύνδρομο χρόνιου πόνου που εμφανίζεται σε αθλητές. Στην Ελλάδα είναι γνωστή με τον όρο Σύνδρομο Κοιλιακών Προσαγωγών.

Ονομάζεται επίσης και Αθλητική Ηβαλγία ή Ανεπάρκεια Οπίσθιου Κοιλιακού Τοιχώματος. Συνήθως εμφανίζεται σε ποδοσφαιριστές, με μέση ηλικία εμφάνισης τα 25 χρόνια. Μπορεί να εμφανιστεί και σε επαγγελματίες και σε ερασιτέχνες αθλητές και σε οποιαδήποτε ηλικία.

Οι τραυματισμοί της βουβωνικής χώρας αποτελούν το 2 έως 5% όλων των αθλητικών τραυματισμών. Η πρώιμη διάγνωση και σωστή θεραπεία έχουν μεγάλη σημασία προκειμένου να μη γίνουν αυτές οι ενοχλήσεις χρόνιες, με καταστροφικές συνέπειες στην καριέρα των αθλητών.

Είναι μια πάθηση που μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην καριέρα ενός αθλητή αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά. Οι συνεχείς εξάρσεις οδηγούν σε επανειλημμένες περιόδους αποχής από την ενεργό δράση. Ανεπιτυχής χειρουργική αντιμετώπιση ή επιπλοκές από την επέμβαση μπορούν να οδηγήσουν σε ακόμα εντονότερο χρόνιο πόνο. Υπάρχουν περιπτώσεις πολλά υποσχόμενων αθλητών των οποίων η καριέρα τερματίστηκε πρόωρα, λόγω λάθος αντιμετώπισης κήλης αθλητών.

Ποια είναι η αιτία που προκαλεί την κήλη των αθλητών;

Η συνηθέστερη αιτία κήλης των αθλητών είναι οι έντονες και επαναλαμβανόμενες στροφικές κινήσεις του μηρού. Τέτοιες κινήσεις επαναλαμβάνονται συνεχώς κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Η επανάληψη των ίδιων κινήσεων σε βάθος χρόνου προδιαθέτει για την εμφάνιση του χρόνιου πόνου.

Από ανατομικής άποψης, ο πόνος οφείλεται σε διατάσεις των κοιλιακών μυών και μικρορήξεις τενόντων και απονευρώσεων. Η συνεχής επανάληψη των μικροτραυματισμών οδηγεί σε χρόνια φλεγμονή, με επακόλουθο τον ερεθισμό μικρών νεύρων της περιοχής.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τον πόνο κατά τη διάρκεια των αθλητικών μετακινήσεων, ιδιαίτερα κατά την επέκταση των ισχίων, στο στρίψιμο και στη στροφή. Αυτός ο πόνος ακτινοβολεί συνήθως στην προσαγωγό περιοχή των μυών και ακόμη και τους όρχεις, αν και είναι συχνά δύσκολο για τον ασθενή να επισημάνει την ακριβή θέση. Μετά από την αθλητική δραστηριότητα ο αθλητής με την αθλητική pubalgia θα αισθάνεται δύσκαμπτος και η περιοχή θα είναι επώδυνος. Την ημέρα μετά από έναν αγώνα ποδοσφαίρου, η έγερση από το κρεβάτι ή η έξοδος από ένα αυτοκίνητο θα είναι δύσκολη. Οποιαδήποτε άσκηση που αυξάνει την ενδογαστρική πίεση, όπως το βήξιμο, το φτάρνισμα, ή η αθλητική δραστηριότητα μπορεί να προκαλέσει τον πόνο.

Στα αρχικά στάδια, ο ενδιαφερόμενος μπορεί να είναι σε θέση να συνεχίσει την αθλητική του δραστηριότητα, αλλά το πρόβλημα συνήθως σταδιακά επιδεινούται.

Δεδομένου ότι ο πόνος στην βουβωνική περιοχή και τη λεκάνη μπορεί να συσχετίζεται και με διάφορα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων των τραυματισμών στην οσφυική σπονδυλική στήλη, την ισχιακή άρθρωση, την ιερολαγόνιο άρθρωση, την κοιλία, και το ουρογεννητικό σύστημα, η διάγνωση του συνδρόμου απαιτεί την επιδέξια διαφορική διάγνωση και εξέταση στην ηβική χώρα σε ορισμένες περιπτώσεις όπου υπάρχει έντονος πόνος βουβώνων.

Διάγνωση

Η διάγνωση του βουβωνικού άλγους είναι δύσκολη για δύο λόγους:

1) η ανατομία της περιοχής είναι πολύπλοκη και 2) συνήθως συνυπάρχουν 2 με 3 διαφορετικοί τραυματισμοί.

Η διάγνωση είναι συχνά δύσκολη, τόσο για τον ασθενή όσο και για τον ιατρό, και παραμένει αδιευκρίνιστη περίπου στο 30% των περιπτώσεων. Παράγοντες που δυσκολεύουν τη διάγνωση είναι η πολυπλοκότητα της ανατομίας της περιοχής και η συχνή συνύπαρξη πολλών παθήσεων.

Η διάγνωση του συνδρόμου είναι βασισμένη στην κλινική εικόνα του ασθενούς και τη φυσική ιστορία της εξέλιξης της πάθησης. Το πιό ξεχωριστό κλινικό σημείο είναι η διάταση του επιφανειακού βουβωνικού στομίου στην επηρεασθείσα πλευρά, η οποία αναδεικνύεται από τον εξετάζοντα ιατρό μέσα από το όσχεο ανάστροφα.Χαρακτηριστικά, υπάρχει συγκεκριμένος πόνος στο βήξιμο και το φτέρνισμα, καθώς επίσης και στο κάθισμα και τη συμπίεση των ποδιών μεταξύ τους

Η σωστή διάγνωση έχει μεγάλη σημασία για τη διασφάλιση της σωστής θεραπείας. Ο ιατρός θα πρέπει να παραπέμψει τον αθλητή σε απόλυτα εξειδικευμένα χειρουργικά κέντρα με υψηλά ποσοστά επιτυχίας στη συγκεκριμένη επέμβαση. Μόνο έτσι θα μπορέσουν οι αθλητές να αναρρώσουν γρήγορα και να επιστρέψουν εγκαίρως στον αθλητικό χώρο.

Κλινικά είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς την κήλη των αθλητών από τα άλλα αίτια βουβωνικού άλγους, όμως στην περίπτωση της κήλης ο πόνος εντοπίζεται συνήθως προς τα έξω και άνω σε αντίθεση με τη ρήξη οπισθίου τοιχώματος του βουβωνικού τόνου. Οι ακτινογραφίες, το υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία μπορεί να βοηθήσουν στον αποκλεισμό άλλων παθήσεων που προκαλούν βουβωνικό άλγος, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για τη διάγνωση της κήλης των αθλητών. Μία μέθοδος γνωστή σαν "κηλιογραφία" μπορεί σε μερικές φορές να αναδείξει τη "λανθάνουσα" ύπαρξη κήλης αλλά δεν εφαρμόζεται ευρέως λόγω του ότι είναι επεμβατική (βασίζεται στην έγχυση σκιαγραφικού ενδοκοιλιακά, και τη λήψη ακτινογραφιών)!

Πώς αντιμετωπίζεται η κήλη των αθλητών;

Οι μη εγχειρητικές θεραπείες (π.χ. μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και βιταμίνες Β) συνήθως αποτυγχάνουν, αλλά μπορούν να δοκιμαστούν σε περιπτώσεις αβέβαιης διάγνωσης.

Εάν τα συμπτώματα επιμείνουν, ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε εγχειρητική διερεύνηση και αποκατάσταση. Υπάρχουν αναφορές για επιτυχή χειρουργική αντιμετώπιση της τάξεως του 90%.

Οι τεχνικές που εφαρμόζονται είναι δύο:

1. Η κλασική «ανοικτή» μέθοδος, όπου πραγματοποιείται τομή 6-10 εκατοστών και αφού ανεβρεθεί η κήλη τοποθετούνται ράμματα ή πλέγμα για ενίσχυση του τοιχώματος.
2. Η λαπαροσκοπική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση με τοποθέτηση πλέγματος (ΤΕΡ), που είναι πιο σύγχρονη και προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα. Η αποκατάσταση της κήλης πραγματοποιείται μέσα από 3 τομές των 5 χιλιοστών στο δέρμα, χωρίς να κόβονται οι μύες. Το πλεονέκτημα είναι ακόμα πιο προφανές όταν η κήλη είναι αμφοτερόπλευρη, οπότε η διόρθωση μπορεί να γίνει με τις ίδιες τομές.

Βασικά η λαπαροκοπική αποκατάσταση με εξωπεριτοναϊκή προσπέλαση αναδεικνύει την ανατομία του έσω και έξω βουβωνικού στομίου, επιθεωρεί άριστα και σε ποσοστό 100% την πορεία του περιτοναϊκού σάκκου και αναδεικνύει ΠΑΝΤΑ την ύπαρξη λανθάνουσας -άρχόμενης ή και πραγματικής κήλης είτε "ευθείας" είτε "λοξής"!Η επιδιόρθωση γίνεται με "ανάταξη-επανατοποθέτηση" του περιτοναϊκού σάκκου στη σωστή του ανατομική θέση, στην επιδιόρθωση του έσω στομίου και την παράλληλη επιδιόρθωση της κήλης άλλα και ΕΝΙΣΧΥΣΗ του κατώτερου κοιλιακού τοιχώματος-συστήματος των ορθών κοιλιακών μυών με την τοποθέτηση πλέγματος, πράγμα που πολλές φορές ενδεικνύεται να γίνει αμφοτερόπλευρα!!!

Πηγή:  Wikipedia