Κυριάκος Μητσοτάκης: Φτωχοδιαχείριση
Φτωχοδιαχείριση. Αυτό έπραξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την επιλογή του Κώστα Τασούλα για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα. Και αυτή η διαχείριση δεν είναι χαρακτηριστικό του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Και προφανώς δεν αφορά την πολιτική προέλευση του συμπαθέστατου Κώστα Τασούλα. Απλά ο Πρωθυπουργός έδειξε ότι τελικά πήρε το μήνυμα των ευρωεκλογών αλλά διαθλασμένο μέσα από κομματικά γυαλιά και με το βλέμμα μόνο προς τα δεξιά της ΝΔ. Τελικά αυτή η κατηγορία ότι ο ίδιος έχει πρωταγωνιστήσει στην «αλλοίωση της φυσιογνωμίας της ΝΔ» φαίνεται πως κόστισε αρκετά στον κ. Μητσοτάκη.
Οι δουλειές που έχει να κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι δα και τόσο σημαντικές. Το πρόσωπο όμως έχει ισχυρούς συμβολισμούς και σε κάθε περίπτωση η εκλογή του αποτελεί την ύψιστη συναινετική διαδικασία της Βουλής.
Τόσος κόπος έγινε για να αποσυνδεθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τις εκλογές ώστε να μη γίνεται ένα εργαλείο κομματικών σκοπιμοτήτων. Και όμως ο τόσο βαθιά θεσμικός Πρωθυπουργός έδειξε πως στην παρούσα στιγμή επιλέγει να πάει στις επόμενες εκλογές με τους δικούς του όρους, ως απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Και μετά το κέντρο θέλει να φτιάξει την άμυνά του και από τα δεξιά της ΝΔ. Όχι ότι θα ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές έχοντας στο μυαλό μας τον Κώστα Τασούλα. Αλλά οι συμβολισμοί μετράνε.
Και βλέποντας τα «γαλάζια» στελέχη να αναπαράγουν τη γραμμή που έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης πως ο κ. Τασούλας ψηφίστηκε με τεράστιες πλειοψηφίες ως Πρόεδρος της Βουλής, αναρωτιέμαι γιατί στο ίδιο πνεύμα να μην προταθεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το 2015 εξελέγη με 235 ψήφους και έγινε η νεότερη Πρόεδρος στην ιστορία του κοινοβουλίου.
Με αυτά και με άλλα, ο κ. Μητσοτάκης «σπάει» μία πολιτική παράδοση ετών - όπως είχε πράξει και με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου επιλογή για την οποία αποθεώθηκε - επιλέγοντας ένα γνήσιο πολιτικό «τέκνο» του αείμνηστου Ευάγγελου Αβέρωφ. Κλείνοντας έτσι τα στόματα σε όλους εκείνους που του κουνούσαν το δάχτυλο ότι δεν είναι «αρκετά δεξιός».
Προφανώς, η κεντροαριστερά δεν έχει την «πατέντα» της συναίνεσης. Αλλά πώς να το κάνουμε; Αν είναι να αλλάξεις την Κατερίνα Σακελλαροπούλου - την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας - με ένα ισχυρό πολιτικό πρόσωπο, κάνεις μία σπουδαιότερη και πιο ηχηρή επιλογή από αυτήν του κ. Τασούλα.
Επιμένω. Η φτωχοδιαχείριση των μεγάλων πολιτικών θεμάτων δεν είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Καλή επιτυχία στον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
