Μαρία Καβογιάννη: «Με το πέρασμα των χρόνων άφησα πίσω την ανάγκη να αρέσω σε όλους»
Η ηθοποιός μίλησε και για την φιλία και εξομολογήθηκε ότι έχει αρκετές φίλες μικρότερες από εκείνη σε ηλικία και αυτό την κάνει να νιώθει και η ίδια νεότερη.
Η Μαρία Καβογιάννη έδωσε συνέντευξη στο vidcast ''Γυναίκες'' του Marie Claire και μίλησε για την ωριμότητα και όσα φέρνει μαζί της, για γυναίκες που στηρίζουν η μία την άλλη αλλά και για όσα κατάφερε να κατακτήσει.
Τι είναι αυτό που έχεις αφήσει πίσω συνειδητά και τι είναι αυτό που έχεις κερδίσει με το πέρασμα των χρόνων;
Την ανάγκη να αρέσω σε όλους. Την ψευδαίσθηση ότι μπορώ να έχω τον απόλυτο έλεγχο. Τις προσκολλήσεις σε πράγματα και ανθρώπους που δεν χρειάζονται. Τον φόβο να πω «όχι». Πολλές απώλειες πονάνε, αλλά δημιουργούν μια πολύ μεγάλη ελευθερία.
Υπήρξα ένας άνθρωπος που δεν ήταν πολύ θαρραλέος. Ούτε ένιωθα ότι είχα μεγάλη δύναμη. Όχι ότι νιώθω τώρα κάτι τελείως διαφορετικό, αλλά με τα χρόνια μπορώ να υπερασπίζομαι τα «θέλω» μου πολύ περισσότερο. Η αλήθεια είναι ότι μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, αυτό που θέλω –και πρεσβεύω– είναι κάτι λίγο σπάνιο. Και έτσι, πολλές φορές αναγκάζομαι να αρνούμαι πράγματα. Όμως αυτό δεν με φοβίζει πια καθόλου.
Με τα χρόνια μπορώ να υπερασπίζομαι τα «θέλω» μου πολύ περισσότερο
Η γνώση του σώματός μας είναι απελευθέρωση
«Κάθε γυναίκα περνά από στάδια: από την παιδική ηλικία φτάνουμε στην εφηβεία, ξεκινά η έμμηνος ρύση, εμφανίζονται όλες αυτές οι ορμονικές διαταραχές, και στη συνέχεια ερχόμαστε αντιμέτωπες με την εμμηνόπαυση. Όλο αυτό, όταν συνοδεύεται από ενημέρωση, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Είναι απαραίτητο κάθε γυναίκα να γνωρίζει τις ορμονικές της μεταβολές, να τις αποδέχεται και να μπορεί να τις συζητά. Είναι ένα είδος απελευθέρωσης.»
Πιστεύεις ότι σήμερα υπάρχει περισσότερη αλληλεγγύη και λιγότερος ανταγωνισμός ανάμεσα στις γυναίκες; Πώς είναι τα πράγματα στον χώρο σου;
«Νομίζω πως ναι, ότι δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Εγώ, στον χώρο μου τουλάχιστον, και όλα αυτά τα χρόνια που ζω, νιώθω ότι οι γυναίκες φίλες μου είναι ουσιαστικά φίλες μου. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός – υπάρχει συναγωνισμός. Η μία βοηθάει την άλλη. Χαίρεται η μία με τη χαρά της άλλης. Κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Δεν νιώθω παραπάνω από 30 χρόνων
Έχεις καλές φίλες από τον χώρο; Ποιες είναι;
Να σου πω κάτι; Έχω τόσες φίλες… Πάρα πολλές. Και το πιο σημαντικό είναι ότι έχω και πολλές μικρές φίλες – νέες γυναίκες που είναι σχεδόν στην ηλικία της κόρης μου, αλλά είναι φίλες μου. Φυσικά και το πιστεύω αυτό. Νιώθω μεγάλη ανανέωση μέσα από αυτές τις σχέσεις, γιατί μπαίνω στα προβλήματα αυτής της ηλικίας, στα όνειρά της, και γίνονται και δικά μου. Έτσι, μέσα μου δεν νιώθω παραπάνω από τριάντα χρόνων.»
