Μαρία Πρωτόπαππα: Η κοινωνία παναγιοποιεί την μητέρα και την κρίνει όταν εκφράζει επιθυμία για ηδονή

Πρωταγωνιστεί, σκηνοθετεί και έχει αναλάβει την απόδοση και την δραματουργική επεξεργασία της παράστασης ''Ανδρομάχη'' του Ευρυπίδη, που θα ανέβει στις 8 & 9 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και με αφορμή το σκηνοθετικό της ντεμπούτο και την απόφασή της να επιλέξει άνδρες ερμηνευτές, μίλησε στο περιοδικό ''Elle'' και εξήγησε ότι ήθελε να διερευνήσει πώς αποδίδονται ορισμένα γυναικεία βιώματα –σωματικά και ψυχικά– από αντρικά σώματα.

«Ακόμη και στη δική μου γενιά, όταν μιλούσαν οι άντρες στα τραπέζια, στην καλύτερη περίπτωση να έλεγες τη γνώμη σου μια φορά. Μετά το βούλωνες. Εκείνοι ήξεραν πιο καλά. Ο φόβος, η καταναγκαστική σιωπή, η εκπαίδευση στην υποταγή, η εκφορά του λόγου μόνο μέσα από το τραγούδι, το μοιρολόι ή τον κοινωνικό σχολιασμό έχουν υπάρξει για πολλά χρόνια οι μόνες επιλογές μας. Αυτό το πράγμα το κουβαλήσαμε για καιρό και μας δημιούργησε -στην καλύτερη περίπτωση- ανασφάλεια. Μας έκανε να αναρωτιόμαστε αν μπορούμε να μιλήσουμε, αν έχουμε το δικαίωμα της γνώμης, αν μας αρμόζει καν να εκφραστούμε για κάποια θέματα» τόνισε η ηθοποιός.

Και συνέχισε: «Επίσης, το γυναικείο βίωμα –ο φόβος όταν περπατάς στον δρόμο, το χυδαίο βλέμμα, η αντικειμενοποίηση του σώματος, η άδικη και μεροληπτική αντιμετώπιση από την επιστήμη, ακόμη και από τους γιατρούς- για τους άντρες είναι κάτι εντελώς ξένο. Δεν τα χωράει το μυαλό τους όλα αυτά».

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης η Μαρία Πρωτόπαππα υποστήριξε: «Σήμερα, η κοινωνία συνεχίζει να αντιμετωπίζει τη μητέρα ως αγία. Να την παναγιοποιεί και την ίδια στιγμή να την κρίνει όταν εκφράζει επιθυμία για έρωτα και ηδονή, ιδιαίτερα από μια ηλικία και μετά».

Και κατέληξε: «Για να συνυπάρξουμε, χρειάζεται μεν ισότητα που θα εφαρμόζεται, αλλά και αποδοχή της διαφορετικότητας και -κυρίως- συνεργασία. Αν μπούμε στον κόπο να συναισθανθούμε ο ένας τον άλλο, τότε ίσως υπάρξει αληθινή σύμπραξη».