Με τον σταυρό στις ευρωεκλογές θα δικαιώσουμε τον Αριστοτέλη;

Τέσσερα εικοσιτετράωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες των ευρωεκλογών και φαίνεται, πως όλα (ή σχεδόν όλα) έχουν κριθεί. Τουλάχιστον στις 4-5 πρώτες θέσεις. Όπως όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, αλλά και όπως μπορεί να καταλάβει από συζητήσεις με τον κύκλο του, η ΝΔ θα είναι πρώτη και με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο.

Μάλιστα το πιο πιθανό είναι το σύνολο των ποσοστών του δευτέρου και του τρίτου κόμματος να μην φτάνουν το ποσοστό της ΝΔ. Σε ένα τέτοιο σενάριο, είναι σαφές ότι ο Κ. Μητσοτάκης, δεν θα έχει να φοβηθεί τίποτε για τα επόμενα χρόνια (Ίσως να κινδυνεύει μόνον από την ίδια την κυβερνητική παράταξη, αν αυτή χαλαρώσει και ξαπλώσει στις δάφνες της).

Τα πράγματα φαίνεται να έχουν παγιωθεί στην δεύτερη και τρίτη θέση. Παρά τα τραγικά λάθη που κάνει τις τελευταίες μέρες ο Στ. Κασσελάκης, (αλλά και την εικόνα που δίνουν συγκεντρώσεις των δυο κομμάτων) φαίνεται ότι μάλλον ο Σύριζα θα βρίσκεται δεύτερος. Αν θα φτάσει το 17% του Αλ. Τσίπρα θα δώσει στον Κασσελάκη τον αέρα να μιλά για «μια πρώτη νίκη». Αν όχι τα πράγματα θα δυσκολέψουν , αν όχι άμεσα, σίγουρα το επόμενο εξάμηνο.

Το ΠΑΣΟΚ, φαίνεται ότι θα μείνει στο 12-14%, παρά την συγκυρία που θα μπορούσε να το βοηθήσει σημαντικά. Ο κ Ανδρουλάκης θα δηλώνει νικητής μετά τις εκλογές συγκρίνοντας το ποσοστό των ευρωεκλογών του 2019, το 7,7%, με το τωρινό. Μόνον που τα προβλήματα για τον Ν Ανδρουλάκη, θα είναι μπροστά του….

Η Ελληνική Λύση του κ Βελόπουλου φαίνεται ότι θα βρεθεί στην 4η θέση , ξεπερνώντας το ΚΚΕ, ενώ από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα κόμματα θα κινηθούν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με σχεδόν βέβαιη την είσοδο στην Ευρωβουλή Νίκης και Ζωής Κωνσταντοπούλου και την κ. Λατινοπούλου να παίρνει αξιόλογα ποσοστά, χωρίς να ελπίζει σε έδρα.

Άρα λοιπόν, θα έλεγα πως το «στοίχημα» των εκλογών της Κυριακής είναι το αν η αποχή θα ξεπεράσει το 50%, κάτι που για μια ακόμα φορά θα αποδείξει ότι η αξιοπιστία των κομμάτων βρίσκεται χαμηλά μεταξύ των πολιτών αλλά και ότι -με ευθύνη των κομμάτων- οι ψηφοφόροι δεν έχουμε καταλάβει ποσό σημαντικές είναι οι αποφάσεις του ευρωκοινοβουλίου (και της ΕΕ γενικότερα) για το μέλλον της χωράς μας αλλά και των ιδίων ατομικά. Νομίζουμε ότι στις Βρυξέλλες κάποιοι συζητούν και αποφασίζουν για κάποιους άλλους , ενώ συζητούν και αποφασίζουν ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ.

Ίσως γι αυτό, με την σταυρό μας, εκλέγουμε συνήθως να μας εκπροσωπήσουν, ηθοποιοί, ποδοσφαιριστές, λαϊκιστές κάθε είδους (από δημοσιογράφοι έως τηλεπανελιστες) και όχι ανθρώπους που έχουν γνώση του τι σημαίνει διεθνής πολιτική, το τι σημαίνει διαπραγμάτευση, το τι σημαίνει συνομιλώ με ξένους και υπερασπίζομαι τα συμφέροντα της χωράς μου. (Άσε που μερικοί δεν μπορούν και να θέλουν να συνομιλήσουν μια και ομιλούν απταίστως μόνον την ελληνικήν)…..

Και βέβαια φταίει η κυβέρνηση, που άφησε πάλι αυτό το λανθασμένο καθεστώς σταυροφορίας για την εκλογή ευρωβουλευτών (και μάλιστα σταυροφορίας μια την χώρα όλη, μια εκλογική περιφέρεια), δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο κάθε δημόσιο πρόσωπο, κάθε έναν [ου άσχετα για πιο λόγο βγαίνει στην τηλεόραση , να έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες εκλογής από οποιονδήποτε άλλο επιστήμονα που «ξέρει τι να κάνει και τι να πει στις Βρυξέλλες».

Φταίμε όμως και εμείς ως πολίτες, που με τον σταυρό μας εκλέγουμε όλους αυτούς τους ακατάλληλους για την κρίσιμη θέση του ευρωβουλευτή γιατί κάποτε τον είδαμε στην τηλεόραση να κάνει λαϊκίστικα παιχνίδια, ή τον χειροκροτήσαμε στο γήπεδο ή …ή…
Δυστυχώς και αυτή την φορά, λίγοι, αναμεσά στους εικοσιένα ευρωβουλευτές που θα στείλουμε να μας εκπροσωπήσουν στις Βρυξέλλες, θα έχουν την δυνατότητα και τις γνώσεις να μας εκπροσωπήσουν αξιοπρεπώς και αποτελεσματικά. Δυστυχώς. Και φταίμε όλοι γι αυτό. Κυβέρνηση, κόμματα και πολίτες….

Προφανώς και εδώ θα ισχύσει η ρήση του Αριστοτέλη σύμφωνα με την οποία «Ο λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν». Στην συγκεκριμένη περίπτωση τους εκπροσώπους που του αξίζουν. Μπορούμε να δείξουμε ότι αξίζουμε καλυτέρους.