Μπορούν τελικά τα ζώα να μιλήσουν; Η απάντηση της επιστήμης

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ εάν ένα ποντίκι ή μια γάτα μπορεί να τραγουδήσει; Ένα τέτοιο ερώτημα, φυσικά και φαντάζει τρελό, αλλά όχι και μη πραγματικό.

Οι άνθρωποι ζουν μαζί με τα ζώα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Όμως, ποτέ δεν είχαν καταφέρει να ακούσουν την δική τους ”λαλιά”. Μέσα από εργαστηριακές έρευνες, αποδείχτηκε πως όχι μόνο τα ποντίκια παράγουν ήχους για να επικοινωνήσουν, αλλά και πως οι ήχοι αυτοί αλλάζουν από το ένα άτομο στο άλλο.

Για παράδειγμα ένα μωρό, όταν κλαίει μπορεί να ζητάει από τη μητέρα του κάτι που έχει ανάγκη εκείνη τη στιγμή. Ακόμη και αν δεν μπορούμε να πούμε πως αυτό πρόκειται για γλώσσα, είναι μια ανακάλυψη που μας προκαλεί να επαναξιολογήσουμε τους ορισμούς.

Ας κάνουμε μια βόλτα στο 1649, όταν ο Καρτέσιος έγραψε ότι η γλώσσα αποτελεί την πραγματική διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και στο θηρίο.

Η επιστήμη μέχρι και πριν από μερικές δεκαετίες θεωρούσε πως πριν από εκατομμύρια χρόνια συνέβη μια ανθρώπινη επανάσταση που διαχώρισε για πάντα τις γνωστικές και γλωσσικές ικανότητες του είδους μας από εκείνες των υπόλοιπων ζωντανών πλασμάτων. Η ομιλία, όμως, ως αμιγώς ανθρώπινη υπερδύναμη θα προϋπέθετε κάποιο γονίδιο που θα εντοπιζόταν μόνο σε εμάς. Και αυτό το γονίδιο δεν βρέθηκε ποτέ. Αλλά, σε μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2001, με επικεφαλής τον νευροεπιστήμονα Τεκουμσέχ Φιτς, παρατηρήθηκε πως αρκετά θηλαστικά, όπως τα κατσίκια, τα σκυλιά και τα ελάφια, μπορούν να εκτελούν με τον λάρυγγά τους κινήσεις όμοιες με αυτές που κάνει ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ομιλίας.

Η ερευνητική ομάδα άρχισε να αναρωτιέται μήπως όλα όσα πιστεύουμε για την ομιλία είναι τελικά λάθος. Στην ευρεία συνείδηση η γλώσσα είναι λίγο σαν το πέταγμα: είτε έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις είτε όχι. Αυτό που πάντως είναι πιθανό να συμβαίνει είναι η ικανότητα για ομιλία να υπάρχει σε πάμπολλα έμβια όντα.

Ο Καρτέσιος ήταν πεπεισμένος πως η γλώσσα είναι απόλυτα εξισωμένη με τη σκέψη, και πως αυτό που στην πραγματικότητα δεν έχουν τα ζώα είναι η πνευματική ζωή. Ίσως αυτό που λείπει να είναι στην πραγματικότητα η πάρα πολύ ανθρώπινη ενόρμηση για να μοιραστούμε σκέψεις, επιθυμίες, ψυχολογικές καταστάσεις και πληροφορίες.

Πηγή: The New York Times