Ο Ιντεφίξ και η παγκόσμια ημέρα οικολογικής υποκρισίας
Προετοιμαστείτε για οικολογική επίθεση άνευ προηγουμένου. Η παγκόσμια ημέρα ποδηλάτου χθες 3 Ιουνίου και η παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος αύριο 5 αποτελούν αφορμή για να σας δείξουν όλοι πόσο πράσινοι μπορούν να γίνουν προκειμένου να τους εκτιμήσετε και να τους ψηφίσετε.
Μπορεί οι πράσινοι και η πολιτική οικολογία να μην εκπροσωπούνται μέσα στην ελληνική βουλή όμως έστω για αυτές τις "άγιες μέρες" όλοι οι υπόλοιποι θα προσπαθήσουν να γράψουν, να πουν ή να κάνουν κατι "περιβαλλοντικό" με την ίδια ζέση που σφάζουν και τρώνε τα αρνιά το Πάσχα. Άλλο Βέβαια πολιτική οικολογία και άλλο περιβάλλοντισμός αλλά που εξηγείς τώρα στους πιστούς - ψηφοφορους τη διαφορά.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα σας βάλει να κάνετε ορθοπεταλιά μέχρι το Σούνιο σε εκείνες τις επικίνδυνες στροφές που γίνονται οι κόντρες πρωί βράδυ, ο Αλέξης Τσίπρας θα σας λέει τις πιο επαναστατικές ατάκες του Ζακ Υβ Κουστώ που υπάρχουν στο Google και ο Κώστας Μπακογιάννης θα βάλει σε κάθε γειτονιά (όπως στην Ομόνοια σήμερα το πρωί) ένα μηχάνημα "που ισοδυναμεί με 30 δέντρα" όπως έβλέπα να λένε στην ΕΡΤ.
Τρίζουν τα κόκκαλα του Μπέη και του Έβερτ που φύτεψαν τη δεκαετία του 80 τα τελευταία δέντρα (νερατζιές και υπέροχους βραχυχίτωνες) στο 6ο διαμέρισμα (Πατήσια) που εγώ μεγάλωσα. Τα τελευταία έκτοτε. Εξαιρετικά τα μηχανήματα αλλά σαν τα δέντρα δεν είναι...
Για να γυρίσω όμως στους δύο πολιτικούς αρχηγούς. Αν τους βάλετε και τους δύο μετά τις ποδηλατάδες στη Γλυφάδα και τις θεωρίες στη Ρεματιά Χαλανδρίου, σε ένα Debate για τις εξορύξεις πετρελαίων ή την ανάπτυξη του τσιμέντου θα μπορούσαν να κονταροχτυπηθούν με την ίδια ευκολία για το ποιος θα εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες για περισσότερα βαρέλια και μπετά. Τζάμπα η μάχη δηλαδή για τις ΑΟΖ και τα οικόπεδα στο Αιγαίο;
Γιατί όμως όλοι πρασινίζουν ξαφνικά. Οι εξελίξεις στη Γερμανία αλλά και στις υπόλοιπες χώρες όπου η πράσινη πολιτική αρχίζει και κερδίσει έδαφος και (κυρίως) έδρες την τελευταία πενταετία σε όλες τις βαθμίδες διακυβέρνησης έχει θορυβήσει τα ελληνικά κοινοβουλευτικά πολιτικά κόμματα. Ακόμα και στην Κύπρο στις πρόσφατες εκλογές ο πράσινος Χαράλαμπος Θεοπέμπτου εξασφάλισε τρεις έδρες. Και το Σεπτέμβριο στο Βερολίνο έρχεται η Ανναλένα Μπέρμποκ. Πιο πράσινη και από τη φανέλα της Βέρντερ Βρέμης.
Οι σημερινοί πρωταγωνιστές του ελληνικού πολιτικού συστήματος που κατηγορούν και διασύρουν αλλήλους γιατί καίγονται τα ξερά πεύκα με 43 βαθμούς και 11 μποφόρ, αδυνατούν πλην εξαιρέσεων να καταλάβουν στην ουσία τους, τις αιτίες και τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Πολλώ δε μάλλον την άμβλυνση των συνεπειών της.
Είναι ίδιοι; Όχι. Επι παραδείγματι στη Χαλκιδική ή στους δασικούς χάρτες δεν ακολούθησαν την ίδια τακτική. Είναι πράσινοι; Όχι επίσης.
Θεωρητικά η Δεξιά βλέπει το περιβάλλον σαν εμπόδιο ή στην καλύτερη ως ευκαιρία νέων πεδίων πλουτισμού. Η δε ελληνική Αριστερά που κυβέρνησε με ολίγη από Οικολογία προσπάθησε να κάνει κάποια βήματα αλλά είχε πολλά μέτωπα ανοιχτά και άνοιξε ακόμα περισσότερα από απειρία, εσωστρέφεια και κακό HR. Κυρίως όμως αξιολογούσε μέχρι πρότινος τον Οικολογικό χώρο όπως τον Ιντεφίξ δίπλα στον Οβελίξ (που είχε έμμονη ιδέα με την προστασία των δέντρων, ο Ιντεφίξ όχι αυτός)
Στην Ελλάδα υπάρχουν τρία πραγματικά πράσινα κόμματα. Όλα εκτός Βουλής. Οι Οικολόγοι Πράσινοι, οι Πράσινοι και η Πράσινη Αριστερά. Κυρίως όμως υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που μπορούν να διακρίνουν την Οικολογία από την ιλουστρασιόν κοροϊδία. Παρόλα αυτά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι ευκαιριακοί οικολογούντες θα καταφέρουν και πάλι να κοροϊδέψουν αρκετούς στις προσεχείς εκλογές.
