Πατέρας μικρού Γιαννάκη στο flash.gr: «Το χαμόγελό του και μόνο είναι αρκετό»
Ο Γιάννης Παπαστεφανάκης έχει παραδώσει πολλές φορές μαθήματα ήθους, συμπεριφοράς και ζωής και βραβεύτηκε στην 42η γιορτή του ΠΣΑΠΠ μαζί με τον αδερφό του Ευθύμη, ως υποδείγματα φιλάθλων. Ο πατέρας των δύο παιδιών μίλησε στο flash.gr για το κουράγιο που λαμβάνει από τα χαμόγελα του γιου του!
Ο μικρός Γιαννάκης, φίλος του ΠΑΟΚ. Ο αδερφός του Ευθύμης, φίλος της ΑΕΚ. Αυτό ωστόσο δεν τους σταμάτησε ποτέ από το να υποστηρίξουν αμφότεροι την ομάδα τους, στέλνοντας παράλληλα διαρκώς μηνύματα κατά της βίας στα γήπεδα. Ο Γιάννης Παπαστεφανάκης είχε μάλιστα λάβει μέρος στους πανηγυρισμούς των παικτών της ΑΕΚ στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας πέρυσι, παρά το γεγονός ότι ο «Δικέφαλος του Βορρά» ηττήθηκε με 2-0.
Είχε βρεθεί και πρόσφατα (30/10) στην OPAP Arena και παρακολούθησε μαζί με τον Ευθύμη το ντέρμπι «Δικεφάλων», με τους ποδοσφαιριστές της «Ένωσης» να σπεύδουν να τον χαιρετίσουν μετά την ολοκλήρωση του αγώνα. Όλα αυτά αποτελούν στιγμές τις οποίες θέλουμε να παρακολουθούμε στα γήπεδα και κατά την διάρκεια της απονομής, φρόντισε να στείλει άλλο ένα μήνυμα με υπέροχο νόημα.
«Αυτό που έζησα στο Πανθεσσαλικό ήταν πολύ ωραίο. Χάρηκα πάρα πολύ γιατί πήγα να πάρω μία φανέλα για τον αδερφό μου και ήταν η αφορμή για να γνωρίσω από κοντά τους παίκτες της ΑΕΚ. Ήταν μία ξεχωριστή εμπειρία για μένα και θα ήθελα να πω στους φιλάθλους να μην φοβούνται να πηγαίνουν στο γήπεδο με το χρώμα της δικής τους ομάδας», ανέφερε χαρακτηριστικά πάνω στην σκηνή, για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας.
Ο πατέρας του μικρού Γιαννάκη και του Ευθύμη αφιέρωσε λίγο από τον χρόνο του στο flash.gr και μίλησε για τις δυνατές στιγμές που υπήρχαν στην απονομή των βραβείων, αλλά και στο πόσο σπουδαίο είναι ο κόσμος να έρχεται πιο κοντά μέσω του ποδοσφαίρου.
«Η συμπερίληψη είναι σημαντική για αυτά τα παιδιά, που έχουν τον δικό τους τον αγώνα και πρέπει όλοι μας να τα βοηθήσουμε. Τουλάχιστον, αφού δεν μπορούν να καταφέρουν κάποια πράγματα, να τους κάνουμε ευκολότερη τη ζωή. Κάτι άλλο είναι περιττό...»
Και οι δύο γονείς φυσικά διαχειρίζονται μία δύσκολη κατάσταση, η οποία απαιτεί τεράστια ψυχικά εφόδια από τους ίδιους. Οτιδήποτε όμως κάνει τον μικρό Γιαννάκη να χαμογελά, δίνει στον πατέρα του όσο κουράγιο χρειάζεται για να συνεχίσει να αντιμετωπίζει τις δύσκολες στιγμές που μπορεί να προκύψουν.
«Το χαμόγελό του και μόνο είναι αρκετό... Δεν έχω κάτι άλλο, μόνο να τον βλέπω να χαμογελάει!»
