Όταν η φύση και η επιστήμη συναντιούνται: Ουράνιο τόξο «αγγίζει» τη γη και προκαλεί δέος
Το μοναδικό φαινόμενο κατέγραψε Ολλανδός μετεωρολόγος και μοιράστηκε την εικόνα στον προσωπικό του λογαριασμό στο LinkedIn.
Κάποιες στιγμές η φύση αποφασίζει να μας θυμίσει πόση μαγεία κρύβει μέσα της. Ένα τέτοιο μικρό «θαύμα» απαθανάτισε πρόσφατα ο Χανς φαν Μπόφεν, αξιωματικός εν αποστρατεία του Ναυτικού της Ολλανδίας και μετεωρολόγος, ο οποίος μοιράστηκε στο LinkedIn μια εικόνα που κόβει την ανάσα: ένα ουράνιο τόξο που φαίνεται να «αγγίζει» το έδαφος. Μια εικόνα σπάνια που αποδεικνύει ότι όταν η φύση συναντά την επιστήμη το αποτέλεσμα είναι μαγικό.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το φαινόμενο οφείλεται σε έναν συνδυασμό πολύ συγκεκριμένων ατμοσφαιρικών συνθηκών. Η χαμηλή γωνία του ήλιου, σε συνδυασμό με την παρουσία εξαιρετικά λεπτών σταγονιδίων υγρασίας κοντά στο έδαφος, δημιουργούν τις ιδανικές προϋποθέσεις για να «χαμηλώσει» οπτικά το ουράνιο τόξο, δίνοντας την εντύπωση ότι ξεκινά κυριολεκτικά από το έδαφος.
Όπως εξηγεί ο μετεωρολόγος, για να εμφανιστεί ένα ουράνιο τόξο χαμηλά, ο ήλιος πρέπει να βρίσκεται ψηλά στον ουρανό – αλλά όχι πάνω από τις 42 μοίρες. Παράλληλα, πρέπει να υπάρχει βροχή ή ομίχλη σε κοντινή απόσταση από το έδαφος. Το γεωμετρικό κέντρο του ουράνιου τόξου βρίσκεται πάντοτε στην αντίθετη κατεύθυνση από τον ήλιο, πράγμα που σημαίνει ότι όσο ο ήλιος ανεβαίνει πιο ψηλά, τόσο χαμηλότερα κατεβαίνει και το τόξο. Όταν ο ήλιος φτάσει γύρω στις 42°, τότε μόνο η κορυφή του ουράνιου τόξου παραμένει ορατή πάνω από τον ορίζοντα.
Στο θέμα αναφέρθηκε και ο μετεωρολόγος, Θοδωρής Κολυδάς, με ανάρτησή του στο Χ σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Είναι η τέλεια στιγμή όπου η γεωμετρία, η φυσική και η ομορφιά συναντιούνται [...]. Ένα φαινόμενο που, αν και μετρήσιμο, εξακολουθεί να συγκινεί όπως την πρώτη φορά που το είδαμε —ένα κομμάτι επιστήμης ντυμένο με την ποίηση του ουρανού».
Αναλυτικά η ανάρτηση του Ολλανδού μετεωρολόγου
«Έχεις δει ποτέ ουράνιο τόξο τόσο κοντά στο έδαφος; Πώς συμβαίνει αυτό; Για να εμφανιστεί ένα ουράνιο τόξο χαμηλά, ο ήλιος πρέπει να βρίσκεται ψηλά στον ουρανό (αλλά κάτω από τις 42°) και να υπάρχει βροχή ή ομίχλη κοντά στο έδαφος. Επειδή το κέντρο του ουράνιου τόξου βρίσκεται πάντα απέναντι από τον ήλιο, όσο ο ήλιος ανεβαίνει πιο ψηλά, τόσο χαμηλότερα κατεβαίνει και το κέντρο του τόξου. Όταν ο ήλιος φτάσει περίπου στις 42°, μόνο η κορυφή του ουράνιου τόξου είναι ορατή πάνω από τον ορίζοντα.
Για να εκτιμήσουμε πραγματικά την ομορφιά ενός χαμηλού ή ενός ψηλού ουράνιου τόξου, χρειάζεται να κατανοήσουμε τη φυσική που κρύβεται πίσω από το φαινόμενο. Όταν το ηλιακό φως εισέρχεται σε μια σταγόνα βροχής, διαθλάται — δηλαδή λυγίζει καθώς περνά από τον αέρα στο νερό και ξανά καθώς εξέρχεται από τη σταγόνα. Μέσα στη σταγόνα, το φως αντανακλάται στην εσωτερική της επιφάνεια πριν εξέλθει. Αυτές οι διεργασίες κάνουν το λευκό φως να διασπάται στα επιμέρους χρώματά του, σχηματίζοντας το γνωστό φάσμα του ουράνιου τόξου.
Διάφορες ατμοσφαιρικές συνθήκες επηρεάζουν το πόσο καθαρά φαίνεται ένα ουράνιο τόξο. Η παρουσία σταγόνων νερού στον αέρα είναι, φυσικά, απαραίτητη, αλλά σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης το μέγεθός τους, η κατανομή τους και η γωνία του ηλιακού φωτός. Όταν οι σταγόνες είναι μικρές και ομοιόμορφα κατανεμημένες, δημιουργούν ένα ζωηρό και καθαρό ουράνιο τόξο. Αντίθετα, οι μεγαλύτερες ή άνισα κατανεμημένες σταγόνες μπορούν να κάνουν το τόξο πιο θαμπό ή αχνό.
Το ωραιότερο πράγμα που μπορούμε να βιώσουμε είναι το μυστηριώδες. Είναι η πηγή κάθε αληθινής τέχνης και επιστήμης -Άλμπερτ Αϊνστάιν».
Δείτε την ανάρτηση:
