Παγωμένη, απομονωμένη και... μελωδική: Η λίμνη στη Χιλή που σε «στοιχειώνει» με τον ήχο της

Στα σύνορα Χιλής και Αργεντινής, βαθιά μέσα στις απομονωμένες Άνδεις, υπάρχει μια λίμνη που δεν μοιάζει με καμία άλλη στον κόσμο. Η Laguna del Maule δεν είναι μόνο ένας εντυπωσιακός υδάτινος όγκος – είναι ένα φαινόμενο σχεδόν υπερφυσικό. Κάθε φορά που ο πάγος σπάει ή κινείται στην επιφάνειά της, η λίμνη… «τραγουδά».

Σύμφωνα με επισκέπτες και ερευνητές, ο ήχος που ακούγεται μοιάζει με μουσική. Άλλοι τον περιγράφουν σαν ηλεκτρονική σύνθεση, άλλοι σαν «εξωγήινη» μελωδία που αντηχεί μέσα στις παγωμένες εκτάσεις των Άνδεων. Πρόκειται για ένα σπάνιο φυσικό φαινόμενο, κατά το οποίο οι ρωγμές στον πάγο –λόγω μεταβολών στη θερμοκρασία ή της πίεσης στο νερό από κάτω– δημιουργούν ηχητικά κύματα που μεταδίδονται στον αέρα και «μεταφράζονται» από το ανθρώπινο αυτί σαν νότες.

Οι επιστήμονες έχουν μελετήσει το φαινόμενο και το αποδίδουν σε συντονισμένες δονήσεις που παράγονται καθώς ο πάγος διαστέλλεται, σπάει ή τρίβεται. Η σύνθεση αυτών των ήχων δημιουργεί ένα αποτέλεσμα που μοιάζει περισσότερο με τεχνητή μουσική παρά με φυσικούς θορύβους – γι’ αυτό και κάποιοι ερευνητές το αποκαλούν «το τραγούδι του πάγου».

Ανάλογο φαινόμενο έχει καταγραφεί και στην Ευρώπη. Στην Ελβετία, η λίμνη Davos «τραγουδά» κάθε άνοιξη, όταν οι πάγοι λιώνουν και η κρυστάλλινη επιφάνεια εκπέμπει ήχους που καθηλώνουν όσους τυχαίνει να βρίσκονται κοντά. Μόλις πέσει η επόμενη χιονόπτωση, οι ήχοι σβήνουν, αφήνοντας πίσω τους μόνο σιωπή.

Σε κάθε περίπτωση η λίμνη που «τραγουδά» δεν είναι απλώς ένα σπάνιο φαινόμενο. Είναι μια απόδειξη πως η φύση έχει τη δική της φωνή — μια φωνή απρόβλεπτη, σχεδόν ποιητική, που ξεπερνά την επιστήμη και αγγίζει το συναίσθημα. Για όσους έχουν την τύχη να τη ζήσουν από κοντά, η Laguna del Maule δεν είναι απλώς ένα τοπίο. Είναι μια εμπειρία που σε τυλίγει, σε καθηλώνει και σε αφήνει με την αίσθηση ότι άκουσες κάτι… που δεν θα ξανακούσεις ποτέ με τον ίδιο τρόπο.