Παρθένα Χοροζίδου: Πήρα τηλέφωνο και της ζήτησα συγγνώμη «Στο χρωστάω από την ψυχή μου να στο πω»
Η ηθοποιός παραδέχθηκε επίσης ότι στην προσωπική της ζωή υπήρξε «κότα» γιατί φοβόταν την απόρριψη.

Η Παρθένα Χοροζίδου που πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Όλα... λάθος!» ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Buongiorno» και μίλησε για την προσωπική της ζωή, τον χαρακτήρα της αλλά και το πώς μεγάλωσε.
«Εγώ μεγάλωσα στην Καβάλα και ήρθα στην Αθήνα και νόμιζα ότι όλοι μεγάλωσαν σε μία οικογένεια σαν τη δική μου. Ήμασταν στην «φούσκα» μας και είδα ανθρώπους που δεν μιλούσαν με τους γονείς και τους συγγενείς τους και συγκλονίστηκα. Είμαι τυχερή που έχω τους γονείς που έχω. Οι γονείς μου ήταν πολύ αγαπημένοι με τους τσακωμούς τους και όλα» εξήγησε και εξομολογήθηκε:
«Ήμουν ένα ήρεμο και μοναχικό παιδί. Άκουγα πολύ μουσική και ονειρευόμουν πράγματα που θα κάνω στη ζωή μου. Νομίζω ήθελα να γίνω τραγουδίστρια. Νομίζω ότι αυτά που ονειρευόμουν τα έχω πραγματοποιήσει. Δεν μου άρεσε πολύ το έξω. Ήμουν το καλό παιδί».
Στην ερωτική της ζωή έπρεπε να ξεπεράσει κάποια εμπόδια που όπως εξηγεί έβαζε η ίδια στον εαυτό της. «Έχω πληγωθεί στον έρωτα... τα πρώτα χρόνια που πληγώνεσαι μόνη σου. Δεν ήμουν θαρραλέο παιδί στον έρωτα, να εκφράζω τα συναισθήματά μου. Ντρεπόμουν πολύ και φοβόμουν την απόρριψη. Είμαι λίγο κότα σε πολλά πράγματα. Ήμουν κότα και σε άλλα που τα ξεπέρασα. Φοβόμουν για παράδειγμα να πάω στην Αθήνα και το έκανα και έφτιαξα το περιβάλλον μου για να είμαι καλά» παραδέχθηκε.
Η ηθοποιός τόνισε και την σπουδαιότητα της «συγγνώμης» που εκείνη την λυτρώνει κάθε φορά που νιώθει την ανάγκη να την εκφράσει. «Προχθές συνάντησα μια συνάδελφο με την οποία δεν ήμασταν στα καλύτερα μας και αγκαλιαστήκαμε σαν αδέλφια γιατί πραγματικά τα ξεχνάω τα άσχημα. Είδα την ανάγκη της να με αγκαλιάσει και αυτή.
Επίσης, έχω πάρει συνάδελφο μεγαλύτερη από μένα στο τηλέφωνο νομίζοντας ότι την αδίκησα την εποχή που συναντηθήκαμε. Εκείνη ήταν ήδη μαμά και είχε πολλά στο κεφάλι της, εγώ αισθανόμουν ότι δεν με βοηθάει αυτό το πράγμα εκείνη την εποχή. Ήταν η σχέση μας λίγο περίεργη. Με το που πέρασε ο καιρός και κατάλαβα και ησύχασα, την πήρα τηλέφωνο και ζήτησα συγγνώμη. “Για ποιο πράγμα;” με ρώτησε και της εξήγησα πως “Εσύ δεν ξέρεις, αλλά εγώ αισθανόμουν έτσι. Στο χρωστάω από την ψυχή μου να στο πω”. Και με ευχαρίστησε» δήλωσε.