Ιερό... Heavy casting από παππά στον Πηνειό με Γουλιανό 40 κιλά [pics]
Δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του ο πατήρ Βασίλειος, εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Γεωργανάδων του Δήμου Φαρκαδόνας, όταν αντίκρισε τι «έβγαλε» από τα νερά του Πηνειού ποταμού στην περιοχή της Πηνειάδας. Σύμφωνα με το onlarissa.gr, τον ελεύθερο χρόνο του ο ιερέας των Γεωργανάδων ασκεί το αγαπημένο του χόμπι ψαρεύοντας στο ποτάμι, ενώ η τελευταία του εξόρμηση στο σημείο ήταν άκρως επιτυχημένη.
Συνοδευόμενος από τον γιο του που την μετέδωσε την αγάπη για το ψάρεμα και την προστασία του περιβάλλοντος, έριξαν αγκίστρι στα νερά του Πηνειού και περίμεναν την ψαριά. Λίγη ώρα αργότερα καθώς τραβούσαν το αγκίστρι, με έκπληξη διαπίστωσαν ότι δυσκολεύονταν αρκετά. Σύντομα διαπίστωσαν ότι στο αγκίστρι τους πιάστηκε ένα μεγάλο ψάρι, ένας γουλιανός που ζύγιζε περισσότερο από 35 κιλά.
Με πολύ κόπο o π. Βασίλειος και ο γιός του κατάφεραν να βγάλουν το ψάρι από τα νερά και να το μεταφέρουν στο χωριό. Μάλιστα δεν το κράτησαν για τους ίδιους, αντιθέτως το μετέφεραν στο κρεοπωλείο του χωριού, όπου τεμαχίστηκε σε μερίδες προκειμένου να μοιραστεί στους κατοίκους του οικισμού.
Τι είναι το Heavy Casting
Όσοι ασχολούνται με το Heavy Casting θα γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η σύλληψη ενός ψαριού, χαρακτηρίζει την τεχνική επιτυχημένη. Πρόκειται για μία τεχνική ψαρέματος που απευθύνεται σε λίγα ψάρια, αλλά αξιόλογα. Όσο χαρούμενο όμως μπορεί να σε κάνει αυτός ο τρόπος ψαρέματος, άλλο τόσο και περισσότερο μπορεί να σε απογοητεύσει.
Η μαγεία που διαθέτει, όπου και αποτελεί τον βασικό λόγο για τον οποίο πολλοί είναι οι ψαράδες που ασχολούνται με αυτό το ψάρεμα, είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις τι ψάρι θα τσιμπήσει και για το πω πιο σωστά πόσο μεγάλο μπορεί να είναι. Θα μου πεις ξέρεις στις άλλες τεχνικές; όχι, αλλά όταν ψαρεύεις με casting για μουρμούρες ή τσιπούρες, δεν περιμένεις να δεις κάτι ξεχωριστό, αφού τα μεγέθη τα τελευταία χρόνια είναι κάπως προβλέψιμα. Έχοντας όμως μία ζωντανή σουπιά σε ένα μεγάλο βάθος μακριά από την ακτή, όλα μπορούν να συμβούν. Όλα αυτά τα χρόνια, έχουν σημειωθεί συλλήψεις ψαριών που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τρόπαια, ψάρια που παλιότερα κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα τα ψαρεύαμε από την ακτή. Μεγάλα μαγιάτικα, τεράστιες συναγρίδες, όπως ροφοί και σφυρίδες που θα ζήλευαν, ψαράδες που ψαρεύουν από το σκάφος.
Η απογοήτευση
Μπορεί το heavy casting να χαρίζει μοναδικές συγκινήσεις, χαρίζει όμως και μεγάλη απογοήτευση. Και αυτό γιατί, υπάρχουν φορές που θα πάμε για ψάρεμα και δεν θα κουνηθεί καλάμι και ακόμα χειρότερα όταν δεχτούμε μία ή περισσότερες τσιμπιές και καταφέρουμε να γυρίσουμε στο σπίτι μας χωρίς ψάρι. Ας πούμε ότι το σενάριο έχει ως εξής. Φανταστείτε λοιπόν να περιμένετε ολόκληρη την ημέρα, ακόμα χειρότερα αν είναι καλοκαίρι κάτω από τον καυτό ήλιο και κατά τις 6 με 7 το απόγευμα να δέχεστε μία δυνατή τσιμπιά. Ο ηχητικός ειδοποιητής να σκούζει, η κορυφή του καλαμιού να προσκυνά και τα φρένα του μηχανισμού να ακούγονται καθώς το νήμα ξετυλίγεται από την μπομπίνα. Χωρίς να χάνεις χρόνο μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα να παίρνεις το καλάμι στα χέρια σου και στην προσπάθεια να καρφώσεις να τελειώνουν όλα.
Το καλάμι βρίσκεται στην αρχική του θέση και τίποτα δεν θυμίζει τι συνέβη πριν από λίγο, από το τσίμπημα που προκάλεσε το ψάρι. Αυτό που ακολουθεί είναι τα πρώτα δευτερόλεπτα να στέκεσαι αμίλητος και απλά δεν θες να πιστέψεις ότι το ψάρι δεν έχει πιαστεί στα αγκίστρια της αρματωσιάς, ενώ μέσα σου ξέρεις την πικρή αλήθεια. Συνεχίζεις όμως να κρατάς το καλάμι, πιστεύοντας ότι το ψάρι θα ξαναγυρίσει και αφού βεβαιωθείς ότι αυτό δεν συμβαίνει, αφήνεις το καλάμι στην βάση και ξεκινάς, να αναρωτιέσαι το γιατί. Πέφτουν και οι ανάλογες βρισιές και συνεχίζεις να κοιτάς την κορυφή του καλαμιού ελπίζοντας ότι θα ξαναγυρίσει για να τελειώσει το γεύμα που άφησε στην μέση. Μετά από λίγο, αφού βγάλεις έξω την αρματωσιά, διαπιστώνεις ότι η σουπιά έχει δεχτεί ένα πολύ ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι, δίπλα ακριβώς από τα αγκίστρια και λείπει κάποιο κομμάτι ή σε άλλες περιπτώσεις και ολόκληρη. Αυτό λοιπόν είναι ένα σενάριο που μπορεί να συμβεί όχι μία αλλά αρκετές φορές σε ένα ψάρεμα και στο τέλος αφού έχεις χάσει δυο τρία ψάρια να γυρίσεις σπίτι άψαρος. Τότε το κλίμα είναι πολύ βαρύ, ενώ όσο και αν προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου, ότι για όλο αυτό δεν ευθύνεσαι εσύ από κάποιο δικό σου λάθος, τα συναισθήματα απογοήτευσης σε έχουν καταβάλει ολοκληρωτικά.
Η αιτία
Οι λόγοι που μπορεί να συμβεί αυτό είναι πολλοί, ας ξεκινήσουμε όμως με την νούμερο ένα αιτία που δεν είναι άλλη από την περίεργη συμπεριφορά των ψαριών και αφορά την περίοδο που βρίσκονται λίγο πριν γεννήσουν τα αυγά τους. Έχει παρατηρηθεί, ότι σε αυτή την φάση της ζωής τους η συμπεριφορά που παρουσιάζουν είναι τελείως διαφορετική από ότι γνωρίζουμε και ενώ τα έχουμε συνηθίσει να συμπεριφέρονται σαν πραγματικά αρπακτικά και να μπουκώνουν με μανία σουπιές, που κάποιες φορές το μέγεθος τους είναι αφύσικο, τότε ακόμα και σε μικρά δολώματα, προτιμούν να τα σκοτώσουν και να τα παρατήσουν χωρίς να τα φάνε. Αυτό το φαινόμενο αφορά την συναγρίδα και όχι τα υπόλοιπα ψάρια που έχουν διαφορετικό τρόπο για να προσεγγίσουν μία ζωντανή σουπιά. Ένας ακόμα λόγος που μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, έχει να κάνει με την ύπαρξη μικρών ψαριών στην περιοχή.
Συμβαίνει συχνά κάποιο κοπάδι από μικρές συναγρίδες να εντοπίσει το δόλωμα μας και λόγο του μεγάλου μεγέθους του και των μεγάλων αγκιστριών που το έχουμε δολώσει, να καταφέρουν να το σκοτώσουν χωρίς να πιαστούν στα αγκίστρια μας. Βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις έχει συμβεί και το αντίθετο, δηλαδή να πιαστούν δύο ψάρια μαζί στο ίδιο δόλωμα, λόγο ότι όρμησαν όλα μαζί στην σουπιά. Η τρίτη περίπτωση που μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, έχει να κάνει με την καχυποψία που πιθανόν να καταβάλει κάποια ψάρια, κάτω από συγκεκριμένες καταστάσεις, όπως όταν το βάθος που ψαρεύουμε είναι πολύ μικρό (κάτω από 15 μέτρα) ή ακόμα και αν επικρατεί φασαρία στην περιοχή, όπως από το πέρασμα σκαφών. Αυτή είναι μία ακόμα αιτία που έχει παρατηρηθεί τέτοια συμπεριφορά, χωρίς όμως αυτό να συμβαίνει πάντα. Τέλος, σε όλο αυτό μπορεί να ευθύνεται και ο ανθρώπινος παράγοντας, δηλαδή ακόμα και εμείς οι ίδιοι, κάνοντας λάθος σε θέματα εξοπλισμού και πιο συγκεκριμένα στην επιλογή τύπου αγκιστριών και ακόμα χειρότερα στην χρήση αγκιστριών που είναι ακατάλληλα, τα οποία έχουμε χρησιμοποιήσει ξανά σε παλιότερο ψάρεμα και έχουν καταστραφεί.
Οι λύσεις
Όπως για τα περισσότερα πράγματα υπάρχουν λύσεις, έτσι και για όλα τα παραπάνω υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούμε να εφαρμόσουμε, για αλλάξουμε το αποτέλεσμα των ψαρεμάτων μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι εφαρμόζοντας αυτά που σας προτείνω δεν θα ξαναχάσετε ψάρι, απλά θα μπορέσετε να μειώσετε σημαντικά το ποσοστό των χαμένων ψαριών. Θα ξεκινήσω με το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνουμε από την στιγμή που θα δεχτούμε κάποια άστοχη τσιμπιά με αποτέλεσμα το ψάρι να μην πιαστεί. Αφού συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε καρφώσει το ψάρι, περιμένουμε μερικά λεπτά κρατώντας το καλάμι στα χέρια. Υπάρχουν φορές που μπορεί να ακολουθήσει κάποιο δεύτερο ψάρι ή κάποιο κοπάδι και αμέσως να επιτεθεί στο δόλωμα, αν έχει παραμείνει στα αγκίστρια μας.
Έπειτα αφού περάσουν 5 με 10 λεπτά και δεν έχουμε κάποιο χτύπημα, τοποθετούμε το καλάμι πίσω στην βάση, δίνοντας μία δεύτερη ευκαιρία σε εμάς, σε περίπτωση που το ψάρι επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος. Έχει παρατηρηθεί ότι μετά από τέτοια περιστατικά, το ψάρι επιστρέφει μετά από κάποιο χρονικό διάστημα και ξαναχτυπά το δόλωμα. Αυτό το χρονικό διάστημα μπορεί να διαρκέσει από μερικά δευτερόλεπτα έως και μισή ώρα περίπου αφού ηρεμήσουν τα πράγματα. Τώρα αν πρόκειται για το ίδιο ψάρι ή για κάποιο άλλο που βρίσκει στο διάβα του την σκοτωμένη σουπιά, δεν μπορώ να σας πω. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι, ότι έχει συμβεί αρκετές φορές, οπότε αξίζει να ρισκάρουμε. Ο λόγος που λέω να ρισκάρουμε είναι, το ενδεχόμενο με το τσίμπημα το ψάρι να έχει καταφέρει να πάρει ολόκληρη την σουπιά πάνω από τα αγκίστρια μας, είναι κάτι που συμβαίνει αρκετά συχνά και εμείς να νομίζουμε ότι ψαρεύουμε, έχοντας ένα καλάμι δίχως λόγο μέσα στην θάλασσα. Ένας τρόπος για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα πονηρά τσιμπήματα, είναι τροποποιήσουμε λίγο την τακτική με την οποία ασκούμε για να δολώσουμε την ζωντανή σουπιά και να την δολώσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε τα αγκίστρια να βρίσκονται τοποθετημένα σε σημείο που θα καρφώσουν πιο εύκολα το ψάρι. Για παράδειγμα, θα αποφύγουμε να τοποθετήσουμε τα αγκίστρια με φορά το κάτω μέρος της σουπιάς και θα τα καρφώσουμε επιδερμικά στο κεφάλι ώστε οι ακίδες να βρίσκονται προς τα πάνω.
Επίσης, μία εναλλακτική τακτική, είναι να τοποθετήσουμε το ένα από τα δύο αγκίστρια να κοιτάει προς τα πάνω και το άλλο προς τα κάτω, καλύπτοντας όλο κεφάλι του δολώματος. Με αυτό το τρόπο έχουμε περισσότερες πιθανότητες να καρφωθεί κάποιο ψάρι χωρίς να το καταλάβει, από όταν τα αγκίστρια έχουν την ανάποδη φορά. Πολύ καλά αποτελέσματα θα έχουμε αν μπορούμε αντί για μεγάλες σουπιές να εφοδιαστούμε και να δολώσουμε μικρές με μικρότερα αγκίστρια. Όπως είναι φυσικό, ένα μικρό δόλωμα θα αποτελέσει μπουκιά για μία συναγρίδα, ακόμα και στην προσπάθεια της να την σκοτώσει το κεφάλι της σουπιάς με τα μικρά αγκίστρια θα χωθεί αρκετά μέσα στο στόμα του ψαριού με αποτέλεσμα να έχουμε την ευκαιρία να καρφωθεί κάποιο από αυτά στο στόμα της. Την ίδια ακριβώς τακτική θα πρέπει να ακολουθήσουμε, όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μικρά ψάρια. Οι μικρές σουπιές θα δώσουν την λύση αφού ακόμα και μία συναγρίδα βάρους ενάμιση κιλού θα πιαστεί ευκολότερα. Υπάρχει μία ακόμα τακτική που μπορούμε να ακολουθήσουμε, ώστε να καρφώσουμε κάποια συναγρίδα με έξυπνο τρόπο. Έχοντας τα φρένα του μηχανισμού σχεδόν τελείως κλειστά, η αντίσταση που θα προκληθεί από το τσίμπημα θα είναι μεγάλη, με αποτέλεσμα το κάρφωμα να είναι ακαριαίο και πιο αποτελεσματικό. Αυτό βέβαια προϋποθέτει πολύ καλή στήριξη του καλαμιού και μεγάλη παρατηρητικότητα, αφού ο κίνδυνος να χάσουμε το καλάμι είναι μεγάλος. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρισκόμαστε δίπλα ακριβώς από τα καλάμια μας, ώστε να αποφύγουμε τις δυσάρεστες συνέπειες. Μια εναλλακτική είναι να ενεργήσουμε με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο, από την στιγμή που θα εντοπίσουμε την παραμικρή κίνηση της σουπιάς, να πάρουμε το καλάμι στα χέρια μας και να είμαστε σε στάση αναμονής. Μόλις νιώσουμε το τσίμπημα κάποιου ψαριού, δεν θα πρέπει να βιαστούμε να καρφώσουμε, παρά μόνον όταν νιώσουμε ότι έχει το δόλωμα στο στόμα του και προσπαθεί να διαφύγει. Δεν θα πρέπει να βιαστούμε, αλλά να χειριστούμε την κατάσταση με ψυχραιμία και επιδεξιότητα. Όσον αφορά το θέμα επιφυλακτικότητας που πιθανόν να παρουσιάζουν κάποιες φορές όταν το βάθος είναι μικρό, αυτό μπορεί να λυθεί με την χρήση μεγάλου παράμαλλου, με το μήκος του σε ακραίες περιπτώσεις να φτάνει και τα 4 μέτρα. Εκεί ίσως χρειαστεί να το αντικαταστήσουμε και με πετονιά, αν πιστεύουμε ότι η διακριτικότητα είναι αυτό που επηρεάζει την συμπεριφορά των ψαριών. Αν μιλάγαμε για άλλο είδος ψαριού ίσως να ήμουν απόλυτος, όσον αφορά όμως την συναγρίδα δεν μπορώ να πω το ίδιο.
