Πέθανε ο ηθοποιός Άλκης Γιαννακάς - «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» που λάτρεψαν οι γυναίκες
Όλοι όσοι τον γνώριζαν, μιλούσαν για έναν καλοκάγαθο και ήρεμο άνθρωπο που μόνο αγάπη είχε να δώσει. Για τις δόξες του παρελθόντος δεν ήθελε να μιλάει ποτέ...

Ο Άλκης Γιαννακάς, ο ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του '60 που λάτρεψε το γυναικείο κοινό μέσα από τις αξέχαστες ταινίες που πρωταγωνιστούσε - και που εδώ και πολλά χρόνια είχε αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας - έφυγε από την ζωή την περασμένη Κυριακή, σε ηλικία 80 ετών.
Το δυσάρεστο νέο έκανε γνωστό η σύντροφός του, που μίλησε στην εκπομπή «Το Πρωινό» και είπε: «Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, ήμασταν μαζί 25 χρόνια. Πέρασα υπέροχα μαζί του, θα μου λείψει πάρα πολύ. Η προσωπικότητά του ήταν έντονη. Είναι μεγάλη απώλεια για εμένα, γιατί ήταν ο σύντροφος της ζωής μου. Κάναμε σχέδια και όνειρα από εδώ και πέρα, γιατί δούλευα μέχρι τον Ιούνιο και τώρα βγήκε η σύνταξη και σχεδιάζαμε να ζήσουμε κάπως αλλιώς, αλλά δυστυχώς η ζωή τα φέρνει αλλιώς.
Δεν είχε καταλάβει την αξία του. Ήταν ένας πολύ απλώς άνθρωπος και μέχρι τώρα, με αστείρευτο χιούμορ, μεγάλη ενέργεια και δίψα για ζωή. Ήθελε να είναι ήσυχος, να βγαίνει με τους φίλους του και δεν ήθελε να έχει επαφή με όλο αυτό. Ούτε ήθελε να είναι στα κανάλια, αλλά ούτε να δίνει αφορμές για να τον σχολιάζουν. Αυτό θέλω να το σεβαστώ απόλυτα για τον Άλκη».
«Δεν με ενδιαφέρει η δημοσιότητα ούτε και το επάγγελμά μου. Έφυγα πριν από 40 χρόνια και έφυγα ψηλά. Δεν θα επέλεγα να επιστρέψω σε καμιά περίπτωση, τώρα που είμαι 80 ετών» είχε δηλώσει σε συνέντευξη που είχε δώσει στην Espresso.
Ο ηθοποιός έγινε γνωστός κυρίως από τις συμμετοχές του στις ταινίες «Ένας ντελικανής» (1963) και «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» (1965). Στα τέλη της δεκαετίας του '80 εγκατέλειψε οριστικά τo θέατρο και ζούσε στην Αθήνα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Ο Άλκης Γιαννακάς έπαιξε ρόλους του «καλού παιδιού» στην κλασική εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά αγαπήθηκε ακόμα περισσότερο ως «ρεμάλι» της Φωκίωνος Νέγρη, ταινία που τον έκανε ευρύτερα γνωστό ως «τον ωραίο κακό του σινεμά».