Πίτσα μαργαρίτα, μπεσαμέλ, πάβλοβα, καρπάτσιο: Από πού πήραν τα ονόματά τους τα διάσημα φαγητά

Το φαγητό μπορεί να είναι κάτι βαθιά προσωπικό, ειδικά όταν το μοιράζεστε με αγαπημένα πρόσωπα. Πόσες ιστορίες έχουμε ακούσει άλλωστε για άτομα που προσπαθούν να αποκτήσουν αυτή την άκρως μυστική συνταγή μιας γιαγιάς που δεν τη μοιράζεται με κανένα;

Στον κόσμο της μαγειρικής τα μυστικά είναι πολλά και η έμπνευση πίσω από κάθε πιάτο μπορεί να σας συναρπάσει. Άλλωστε, υπάρχουν πολλά πιάτα που πήραν το όνομά τους από πραγματικούς ανθρώπους ή τους δίνεται ως φόρος τιμής. Αυτό διότι, με τον τρόπο τους, αυτές οι προσωπικότητες άφησαν το αποτύπωμά τους.

Πίτσα Μαργαρίτα

Αν και κανείς δεν είναι 100% σίγουρος, η πιο αποδεκτή προέλευση του ονόματος της αγαπημένης «πίτσα Μαργαρίτα» είναι από τη βασίλισσα της Ιταλίας Μαργαρίτα της Σαβοΐας.

Ο θρύλος θέλει την ίδια τη γαλαζοαίματη να παρήγγειλε μια πίτσα στην Pizzeria Brandi στη Νάπολη το 1889 με τα αγαπημένα της υλικά.

Ο πιτσαϊόλο τότε της έδωσε το όνομά της και τα βασικά συστατικά της είναι: οι τομάτες, η μοτσαρέλα και ο βασιλικός.

Νάτσος

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς έναν κόσμο χωρίς νάτσος. Χρονολογούνται μόλις από το 1943 και κατασκευάστηκε όταν μια ομάδα εργατών πήγε σε εστιατόριο στην πόλη Piedras Negras το οποίο όμως δεν είχε αποθέματα.

Τότε, ένας υπάλληλος πήρε μερικά τσιπς τορτίγιας, πρόσθεσε λίγο τυρί και χαλαπένιο και τα σέρβιρε. Το όνομά του ήταν Ignacio Anaya Garcia αλλά όλοι τον φώναζαν «Nacho», από όπου πήρε το όνομα της η αυθόρμητη δημιουργία του.

Το πιάτο σημείωσε τεράστια επιτυχία και ταξίδεψε γρήγορα σε όλον τον κόσμο ​​Η ιστορία του τιμήθηκε με ένα Google Doodle στα 124α γενέθλιά του.

Σαλάτα του Καίσαρα

Καταρχάς, ας ξεκαθαρίσουμε το προφανές: Η σαλάτα του Καίσαρα δεν έχει καμία σχέση με τον Ιούλιο Καίσαρα, αλλά έχει κάποια σχέση με την Ιταλία.

Όλα ξεκινούν το 1920, στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης στις ΗΠΑ. Όσοι ήθελαν να παρακάμψουν τον αυστηρό νόμο ταξίδευαν έως το Μεξικό και συγκεκριμένα στην πόλη Τιχουάνα. Το σημείο συνάντησης ήταν το Caesar's Palace, ένα εστιατόριο που ανήκε στον Caesar Cardini. Αυτός είναι που εφηύρε τη σαλάτα που πλέον φέρει το όνομά του.

Σύμφωνα με την οικογένεια του Cardini, ήταν μια ιδιαίτερα πολυάσχολη μέρα στις 4 Ιουλίου 1924. Τα αποθέματα λιγόστευαν, αλλά οι πελάτες εξακολουθούσαν να πεινάνε. Ο Cardini - Ιταλός μετανάστης - έφτιαξε τη σαλάτα με ό,τι είχε διαθέσιμο.

Ήταν τόσο μεγάλη επιτυχία που ο Cardini όχι μόνο άνοιξε ένα άλλο εστιατόριο, αλλά τελικά κατέληξε να εγκαταλείψει την επιχείρηση και να ασχοληθεί με τις σάλτσες που συνόδευαν τη σαλάτα του.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι στην αυθεντική συνταγή δεν υπήρχε το ψιλοκομμένο μαρούλι αλλά ολόκληρα φυλλαράκια, και προοριζόταν για finger food.

Μπεσαμέλ

Η πηχτή λευκή σάλτσα εφευρέθηκε από τον Louis de Béchamel, έναν Γάλλο αυλικό που υπηρέτησε στην αυλή του Λουδοβίκου ΙΔ΄, και έτσι πήρε το όνομά της.

Ο Béchamel πέθανε το 1703, αλλά η σάλτσα του δεν άργησε να γίνει μέρος του γαστρονομικού και γλωσσικού μας τοπίου.

Ένα βιβλίο από τα μέσα του 18ου αιώνα που περιείχε μια σειρά από προτεινόμενα μενού για δείπνο συνιστούσε «μανιτάρια α λα μπεσαμέλ» ως μέρος του δεύτερου πιάτου, μαζί με ψητές μπεκάτσες, κέικ λαγού σε ζελέ, και σπαράγγια α λα κρεμ.

Καρπάτσιο

Σύμφωνα με την ιστορία για την προέλευση του Καρπάτσιο, ο Giuseppe Cipriani - η μαγειρική ιδιοφυΐα πίσω από το θρυλικό Harry's Bar της Βενετίας - κλήθηκε να δημιουργήσει ένα πιάτο για έναν πελάτη που δεν μπορούσε να καταναλώσει μαγειρευτό κρέας. Το αποτέλεσμα ήταν η γευστική και ωμή δημιουργία που εξακολουθεί να είναι δημοφιλής σήμερα.

Τα χρώματα του πιάτου ενέπνευσαν τον Cipriani να ονομάσει το έδεσμα ως τιμή στον Βενετό καλλιτέχνη Vittore Carpaccio.

Μοσχάρι Στρογκανόφ

Το εμβληματικό πιάτο, σε όλη του την ρετρό αίγλη, πήρε το όνομά του από τον Κόμη Πάβελ Αλεξάντροβιτς Στρογκανόφ, Ρώσο στρατιωτικό διοικητή στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα.

Είχε γαλλική και ρωσική καταγωγή και λέγεται ότι το πιάτο δημιουργήθηκε από τον μάγειρά του ως συνδυασμό γαλλικών (μουστάρδα) και ρωσικών (ξινή κρέμα) συστατικών.

Bloody Mary

Αυτό το κοκτέιλ με χυμό ντομάτας, καρυκεύματα και βότκα έχει μια σκοτεινή ιστορία. Η πιο συνηθισμένη είναι ότι πήρε το όνομά του από τη Βασίλισσα Μαίρη Τούντορ της Αγγλίας, η οποία κέρδισε το παρατσούκλι «Αιματηρή» εκτελώντας τους εχθρούς της.

Άλλοι λένε ότι στην πραγματικότητα πήρε το όνομά του από μια σερβιτόρα ονόματι Μαίρη στο σαλούν Bucket of Blood στο Σικάγο.

Ροδάκινα Melba

Το επιδόρπιο, γνωστό ως ροδάκινο melba (ονομάζεται επίσης pêche melba), πήρε το όνομά του από την Έλεν Πόρτερ Μίτσελ.

Το Έλεν Πόρτερ Μίτσελ ήταν το πραγματικό όνομα της διάσημης Αυστραλής τραγουδίστριας όπερας Νέλι Μέλμπα.

Η Μέλμπα ήταν τόσο τιμημένη που πολλά φαγητά πήραν το όνομά της. Εκτός από τα ροδάκινα, έχουμε τοστ melba και σάλτσα melba (σάλτσα φτιαγμένη ουσιαστικά από σμέουρα και ζάχαρη και σερβίρεται συχνά με παγωτό ή σαντιγί σε φρούτα).

Πάβλοβα

Ενώ η Νέα Ζηλανδία και η Αυστραλία διαφωνούν συνεχώς για το ποια χώρα δημιούργησε πρώτη το επιδόρπιο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πήρε το όνομά του από τη Ρωσίδα μπαλαρίνα Άννα Παβλόβα.

Το εντυπωσιακό πιάτο είναι φτιαγμένο από τραγανή, μαλακή μαρέγκα, σαντιγί και φρούτα, και είναι ένα από τα αγαπημένα πιάτα κατά τη διάρκεια των γιορτών.