28 Μαΐου 1979: Υπογράφεται η συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ [vid]
Ιστορική επέτειος σήμερα 28 Μαΐου 2020, καθώς συμπληρώνονται 41 χρόνια από την επίσημη τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Ζάππειο Μέγαρο, στις 28 Μαΐου 1979, για την υπογραφή της Συνθήκης προσχώρησης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Η πολιτική σύνδεση της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα αποτέλεσε έναν από τους τρεις άξονες της πολιτικής στρατηγικής που ακολούθησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στις εκλογές του 1958. Τον Ιούλιο του 1976 άρχισαν οι διαπραγματεύσεις ένταξης, οι οποίες ολοκληρώθηκαν τον Μάιο του 1979.
Το ελληνικό Κοινοβούλιο κύρωσε τη συμφωνία στις 28 Ιουνίου του 1979. Η Ευρώπη ήταν εκείνη την εποχή υπό ανοικοδόμηση, και χάρη στη μεγάλη προσωπικότητα του Γάλλου προέδρου Ντε Γκωλ, απέπνεε ένα αίσθημα αισιοδοξίας για το μέλλον. Ο Καραμανλής είχε προβλέψει ότι έπρεπε να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη και όχι με τις ΗΠΑ. Ο λόγος που επέμεινε στην ένταξη στην ΕΟΚ ήταν η προοπτική πολιτικής και οικονομικής ισορροπίας για τη χώρα, καθώς και ασφάλεια των συνόρων απέναντι στην Τουρκία.
https://www.youtube.com/watch?v=osBGvr4tW9Y
Στην ιστορικής αξίας ομιλία που εκφώνησε την ημέρα της υπογραφής της συμφωνίας ένταξης, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, προέβη σε σημαντικές επισημάνσεις αναφορικά με το μέλλον της Ευρώπης. «Η Ελλάς προσέρχεται στην Ευρώπη με τη βεβαιότητα ότι στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης εμπεδώνεται για όλα τα μέρη η εθνική ανεξαρτησία, κατοχυρώνονται οι δημοκρατικές ελευθερίες, επιτυγχάνεται η οικονομική ανάπτυξη και γίνεται με τη συνεργασία όλων κοινός καρπός η κοινωνική και οικονομική πρόοδος.
»Η ενωτική διαδικασία της Ευρώπης προχωρεί αμετάκλητη. Βρισκόμαστε στο σημείο που δεν έχει επιστροφή. Χρειάστηκε πολύ αίμα και πολύς χρόνος για να συνειδητοποιήσουν οι Ευρωπαίοι την ταυτότητά τους, τις κοινές ρίζες τους και την κοινή τους αποστολή. Η ενοποίηση, έστω και αν βραδύνει, κινείται με χαρακτήρα νομοτελειακό. Παρά την διαφορά απόψεων, όσον αφορά τον ρυθμό, τη μορφή και την έκταση της ενοποιήσεως, η λογική της ιστορίας κατέστησε την ένωση κατηγορηματική προσταγή.
»Εξίσου θεμελιώδης για την επιβίωση της Ευρώπης είναι η σταδιακή οικονομική της ενοποίηση, που θα εξασφαλίσει την αξιοποίηση ενός τεράστιου δυναμικού φυσικών και ανθρώπινων πόρων. Θα οργανώσει την οικονομία γύρω από τον άνθρωπο, αντί τον άνθρωπο γύρω από την οικονομία. Θα πραγματοποιήσει την ιδέα της πολυδιάστατης αναπτύξεως και θα προαγάγει την ποιότητα της ζωής, ενώ παράλληλα θα υπηρετήσει σε διεθνή κλίμακα την ιδέα της οικονομικής δικαιοσύνης και της προαγωγής των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών».
Η τότε κυβέρνηση της ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή (ο οποίος είχε πει το περίφημο «ανήκομεν εις την Δύσιν»), υποστήριζε πως μετά την ένταξη στην ΕΟΚ, θεωρούσε την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ως επωφελή για τη χώρα. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις της εποχής, με εξαίρεση το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ παρομοίαζε την ΕΟΚ με «λάκκο λεόντων» όπου κυριαρχούν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια και οι πολυεθνικές. Προειδοποιούσε, μάλιστα, από τότε, πως η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, θα έχει μεταξύ άλλων και τις εξής δύο συνέπειες:
- Η Ελλάδα θα χάσει μέρος της οικονομικής και όχι μόνο ανεξαρτησίας
- Οι Έλληνες εργαζόμενοι θα μετατραπούν, από παραγωγοί υλικών αγαθών, σε …«γκαρσόνια» της ΕΟΚ που θα εξυπηρετούν τους τουρίστες της Ευρώπης!
Ενάντια στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, είχε ταχθεί τότε και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που είχε υιοθετήσει το σύνθημα του ΚΚΕ, «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Μόνο που το ΠΑΣΟΚ άλλαξε γραμμή όταν ανέβηκε στην εξουσία το 1981.
