«Η κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία», όπως σημειώνει, αλλά μια εξέλιξη που θα έπρεπε να αναμένουμε παρακολουθώντας την στρατηγική της Τουρκίας. «Το ερώτημα που γεννάται είναι ποια είναι η δική μας στρατηγική», τονίζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, προειδοποιώντας ότι αυτό «εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη χώρα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα».

Στο άρθρο του κάνει μια αναδρομή στις διπλωματικές κινήσεις που είχαν πραγματοποιηθεί επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και αναφέρεται στην «πρώτη επίσημη επίσκεψη Τούρκου Προέδρου στην Αθήνα, μετά από 65 χρόνια», τον Δεκέμβριο του 2017, ενώ σχολιάζει πως αυτό έγινε «σε μια κρίσιμη περίοδο, όπου η αναθεωρητική στρατηγική της Τουρκίας ως προς τη Συνθήκη της Λωζάνης είχε ήδη εκφραστεί, οι παραβιάσεις κλιμακώνονταν και οι σχέσεις των δυο χωρών είχαν κλονιστεί».

«Παρόλα αυτά οι δίαυλοι παρέμειναν ανοιχτοί στο υψηλότερο επίπεδο, ακόμη και αν αυτό είχε ως συνέπεια να παρακολουθήσει η διεθνής κοινή γνώμη μία αληθινή αντιπαράθεση σε ζωντανή μετάδοση, την ώρα των επίσημων δηλώσεων», υπενθυμίζει. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κάνει επίσης αναφορά στην επίσκεψή του ως πρωθυπουργού τον Φλεβάρη του ’19 στην ‘Αγκυρα και τη Κωνσταντινούπολη, τη Χάλκη και την Αγία Σοφία, σχολιάζοντας πως ήταν «οι μέρες που η Ελλάδα είχε καταφέρει να βγει από μια περίοδο πολυετούς ακινησίας στην εξωτερική της πολιτική». Το μήνυμά προς την Τουρκία, τότε, όπως είπε, ήταν «σαφές – σταθερά για 4 χρόνια- ότι είχε έρθει η ώρα για επανέναρξη διερευνητικών για την επίλυση της διαφοράς μας για την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ».

«Δυστυχώς η Τουρκία ουδέποτε ανταποκρίθηκε αν και η επανεκκίνηση του διαλόγου για Μέτρα Οικοδόμησης Εμποστοσύνης ήταν ένα θετικό μήνυμα», σημειώνει και εκφράζει την άποψη πως «σήμερα, ενάμισι χρόνο μετά, όλα μοιάζουν να έχουν αλλάξει προς το χειρότερο».

Στη συνέχεια ο Αλ. Τσίπρας αναλύει τη στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στις τελευταίες εξελίξεις με την Τουρκία, όπως τον ρόλο της στη Λιβύη, τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, την εργαλειοποίηση των προσφύγων. «Τον Ιούνιο του ’19, η Ελλάδα διεκδίκησε και πέτυχε, μαζί με την Κύπρο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, κυρώσεις κατά της Τουρκίας για την παράνομη δραστηριότητα ερευνών και εξορύξεων στην Κυπριακή ΑΟΖ», αναφέρει, σημειώνοντας ωστόσο ότι «από τον Ιούλη του ’19 η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν διεκδίκησε ποτέ την επέκτασή τους σε περίπτωση που η Τουρκία θα έκανε πράξη τις απειλές της για παράνομες έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σχολιάζει αρνητικά την αποχή της Ελλάδας από την επανέναρξη του ευρωτουρκικού διαλόγου τον Μάρτιο του 2020, και ασκεί μερική κριτική για τη συμφωνία με την Ιταλία, υποστηρίζοντας ότι αν και «ορθώς» η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε στην σύναψη της ελληνοϊταλικής συμφωνίας, «δεν προχώρησε στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο με την προοπτική να κάνει το ίδιο στην Νότια και Ανατολική Κρήτη ανάλογα με τις εξελίξεις, όπως προέβλεπε ο σχεδιασμός του ΥΠΕΞ».

Στη συνέχεια του άρθρου του, ο Αλ. Τσίπρας τοποθετείται ως προς τη Συμφωνία με την Αίγυπτο, λέγοντας πως με μια τέτοια συμφωνία «αποδυναμώνουμε τα επιχειρήματά μας, πριν καν τα προβάλουμε σε μια διαπραγμάτευση με στόχο την επίλυση της διαφοράς μας στη Χάγη». «Αν επίσης, βασική θέση της Τουρκίας και κόκκινη γραμμή από τη πλευρά της, εδώ και χρόνια, είναι ο 28ος μεσημβρινός, τότε η οριοθέτηση με την Αίγυπτο που φτάνει πριν το όριο αυτό, δημιουργεί de facto την εντύπωση ότι η Ελλάδα αφήνει την περιοχή Ανατολικά του 28ου μεσημβρινού στις Τουρκικές διεκδικήσεις», εξηγώντας πως «η Navtex της Τουρκίας για τις έρευνες του Ουρουτς Ρέις που ακολούθησαν, αυτό ακριβώς επιβεβαιώνουν».

 

Σε ότι αφορά τις διαπραγματεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης με την Αίγυπτο, ο τέως πρωθυπουργός υπενθυμίζει πως στόχος της ήταν μια «τμηματική συμφωνία» καθώς «η συνολική διευθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου δεν μπορεί να γίνει χωρίς στο τραπέζι του διαλόγου να κάθεται και η Τουρκία». Κλείνοντας, ο Αλ. Τσίπρας αναφέρεται στις σημερινές εξελίξεις με «την προκλητική παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων από το Όρουτς Ρεις, ακριβώς στην περιοχή που ορίζεται από την οριογραμμή της Συμφωνίας μας με την Αίγυπτο» και διερωτάται «με δραματικό τρόπο»: «Ποια είναι η στρατηγική της κυβέρνησης Μητσοτάκη;».

«Αν είναι οι διερευνητικές και η Χάγη- όπως είναι σαφώς για τον Συριζα- τότε στόχος πρέπει να είναι κινήσεις που τουλάχιστον ενισχύουν και δεν αποδυναμώνουν τη θέση και τα επιχειρήματά μας», αναφέρει και προσθέτει: «Αν πάλι η στρατηγική μας δεν είναι η Χάγη και είναι μόνο η ανάσχεση της Τουρκίας και η σύναψη διμερώς με άλλα κράτη συμφωνιών, έστω και τμηματικά, αφήνοντας την Τουρκία απ’ έξω, τότε καλό είναι να το ξεκαθαρίσει ο κος Μητσοτάκης. Αλλά σε αυτήν την περίπτωση θα έπρεπε να είμαστε απολύτως αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε όλα τα τμήματα αυτά, αποτρέποντας στην πράξη τις έρευνες του Τουρκικού σκάφους».

Ο ίδιος υποδεικνύει πως έτσι συνέβη και τον Οκτώβρη του 18, «όταν μάλιστα δεν είχαμε ούτε Τουρκολιβυκό σύμφωνο, ούτε τμηματική Συμφωνία με την Αίγυπτο, ούτε κοντινή την προοπτική της Χάγης». «Φοβάμαι ότι σήμερα δεν κάνουμε ούτε αυτό. Και κυρίως δεν έχουμε σαφή στόχο και στρατηγική. Ούτε τη μια ούτε την άλλη. Γι’ αυτό έχω ζητήσει επανειλημμένα την σύγκληση Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών για να αντιμετωπίσουμε το κενό αυτό», υπογραμμίζει και καταλήγει: «Σε κάθε περίπτωση, το έλλειμμα στρατηγικής και η υποταγή και της εξωτερικής πολιτικής στην εύκολη επικοινωνία και στο πρόσκαιρο πολιτικό όφελος, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη χώρα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα».